Ούτε μια σπιθαμή εδάφους στους φασίστες. Ούτε ένας σύντροφος μόνος.
Στις 7 Ιανουαρίου αντιφασίστες πραγματοποιούν επίθεση στα κεντρικά γραφεία της φασιστικής συμμορίας ΧΑ στην Αθήνα. Αρκετή ώρα μετά, προσάγονται 37 σύντροφοι καθώς έβγαιναν από το σταθμό του μετρό στα προπύλαια και ενώ έκαναν αφισοκόλληση. Οι σύντροφοι που είναι μέλη του αντιφασιστικού αντιεξουσιαστικού στεκιού ΔΙΣΤΟΜΟ που βρίσκεται στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, προσάγονται και εντέλει συλλαμβάνονται ως συμμετέχοντες στην παραπάνω επίθεση. Η διαδικασία της προσαγωγής περιλαμβάνει τραμπουκισμούς και εξευτελισμούς (από ομάδες ΔΙΑΣ, ΜΑΤ και κάθε λογής ένστολο θεματοφύλακα του δόγματος νόμος και τάξης) γεγονός το οποίο δεν μας ξαφνιάζει, ούτε μας εκπλήσσει.
Ούτε και το φόρτωμα με 5 πλημμελήματα (διατάραξη κοινής ειρήνης, φθορά ξένης ιδιοκτησίας, άρνηση υπαγωγής σε σήμανση, παράνομη οπλοφορία, οπλοχρησία) που αργότερα αναβαθμίστηκαν με το κακούργημα του κουκουλονόμου, αλλά ούτε και τα δημοσιεύματα συνοδευόμενα από φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά την προσαγωγή των συντρόφων, πρέπει να μας εκπλήσσουν. Στα εν λόγω δημοσιεύματα γίνεται ονομαστική αναφορά και επομένως στοχοποίηση συγκεκριμένων συντρόφων γνωστών για την αναρχική τους δράση εδώ και χρόνια, από διαπιστευμένα παπαγαλάκια – “δημοσιογράφους” της αστυνομίας σε ρόλο δοσίλογων μιας άλλης εποχής.
Εξακολουθεί να μην μας εκπλήσσει και η προσωρινή κράτηση– φυλάκιση για 4 μέρες των συντρόφων μας στα μπουντρούμια της ΓΑΔΑ.
Ο λόγος που δεν εκπλησσόμαστε για όλα αυτά είναι ότι οι μάσκες έχουν πέσει προ πολλού και τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι σε κάθε δίκαιη επίθεση αντιφασιστών στην κεντρική και καλά φυλασσόμενη φωλιά των ναζιστών αυτοί που θα έσπευδαν πρώτοι για αντίποινα θα ήταν οι συναγωνιστές με τις στολές, οι ΔΙΑΣ και τα ΜΑΤ και ο κάθε λογής μπάτσος .
Το αποδεικνύουν περίτρανα κάθε φορά που επιτίθενται σε μια συγκέντρωση ή πορεία αλαλάζοντας υβριστικές κραυγές και φασιστικά συνθήματα ανεβοκατεβάζοντας τα γκλοπ, αφήνοντας ανάπηρο κόσμο που παλεύει για μια καλύτερη ζωή. Βασανίζοντας στα μπουντρούμια τους στη ΓΑΔΑ, στο Μεταγωγών, στην Αμυγδαλέζα, στην Νιγρίτα και οπουδήποτε αλλού. Δολοφονώντας και προσφέροντας “ζεστή φιλοξενία” βασανίζοντας μετανάστες και πρόσφυγες.
Τα περιστατικά είναι χιλιάδες.
Και τον ρόλο των έγκυρων και έντιμων “δημοσιογράφων¨ στο αστυνομικό ρεπορτάζ σε διατεταγμένη υπηρεσία από την κρατική ασφάλεια, δημοσιεύοντας ονόματα συγκεκριμένων συντρόφων συνοδεία των αποκλειστικών φωτογραφιών με έγκυρες πληροφορίες από αστυνομική πηγή για να δέσει το ρεπορτάζ, γνωρίζουμε από παλιά, όπως και την τακτική των ανακριτών και των εισαγγελέων να αναβαθμίζουν τα πλημμελήματα σε κακουργήματα χωρίς στοιχεία ώστε σύντροφοι να εξοντωθούν ποινικά αλλά και οικονομικά.
Μαζί με τα παραπάνω προστίθεται και η καταδίκη της επίθεσης από όλο τον πολιτικό κόσμο με πρόφαση ότι διανύουμε προεκλογική περίοδο και δεν πρέπει το κλίμα να πολώνεται για το καλό της χώρας ώστε να μένει η αντιπαράθεση σε ¨πολιτισμένο” πλαίσιο και στις απατηλές αυταπάτες της κάλπης .
Οι μόνοι που έμειναν τελικά έκπληκτοι από το γεγονός και τρομαγμένοι κινήθηκαν για να συμμαζέψουν την κατάσταση στήνοντας ολόκληρη αστυνομική επιχείρηση είναι το κράτος και τα τσιράκια του. Μόνο αυτοί νιώθουν την ανάγκη να ¨αποκαταστήσουν την διασαλευθείσα τάξη“ συλλαμβάνοντας συντρόφους.
Είναι αδύνατο για το κράτος να αποχωριστεί το δεκανίκι του και να μην το προστατεύσει μιας και και η χρησιμότητά του είναι διαχρονική. Μπορεί η ηγεσία της συμμορίας να έχει (όπως αφελώς πιστεύει η αριστερά) “παροπλιστεί” επειδή βρίσκεται στη φυλακή, αλλά οι εντολές μια χαρά μεταδίδονται και εκτελούνται στο δρόμο από το φασιστικό στρατό ένστολων και μη.
Για το φασισμό και τα έργα του στο χθες, στο σήμερα και το αύριο θα μπορούσαν πολλά να ειπωθούν, ας αρκεστούμε προς το παρόν να αναφερθούμε στη συμβολή του στεκιού ΔΙΣΤΟΜΟ και στους συντρόφους που το απαρτίζουν στον αντιφασιστικό αγώνα. Σε μια περιοχή που επί δεκαετίες υπήρξε προπύργιο του αντιφασισμού η κρατική μεθόδευση από το 2008 και μέχρι τις μέρες μας ήταν η προώθηση της ναζιστικής περιθωριακής ακόμη γκρούπας της ΧΑ. Από την εσκεμμένη υποβάθμιση των πλατειών μέχρι την ρατσιστική υστερία των φερέφωνων της εξουσίας, η σημαντικότερη πτυχή αυτής της πολιτικής ήταν και η επίθεση του κράτους στις γειτονικές καταλήψεις και η συνακόλουθη εκκένωση τους (Villa Amalias και Σκαραμαγκά).
Στο σήμερα, η παρουσία ενός αντιφασιστικού στεκιού στο κέντρο της περιοχής στην οποία οι νεοναζί επιχείρησαν επί χρόνια να παγιώσουν την παρουσία τους, αποκαθιστά την ιστορική συνέχεια σαν μια περιοχή αγώνων και αντιφασισμού και γι αυτό το λόγο έχει την αμέριστη συμπαράσταση μας.
Ο αγώνας για την κοινωνική επανάσταση, αυτονόητα θα περάσει και μέσα από το τσάκισμα του φασισμού σε κάθε μορφή του.