ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

Σάββατο 21/1 14:30

Άγαλμα Βενιζέλου

Κυριακή πρωί 31/7 ομάδα συντρόφων πραγματοποίησε παρέμβαση κατά την διάρκεια της λειτουργίας στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης με κείμενα και τρικάκια, εκφράζοντας έτσι την αλληλεγγύη τους στις 3 καταλήψεις/δομές στέγασης μεταναστών και προσφύγων που εκκενώθηκαν από τον πολιτικό συρφετό του Σύριζα και την εναντίωσή τους συνάμα στις ιερές μπίζνες της θρησκευτικής ηγεσίας. Μπίζνες που μέσω του real estate που εφαρμόζει ο Άνθιμος στην επικράτεια του, περνάνε πλέον και πάνω από τα χαλάσματα της κατάληψης στέγης μεταναστών/προσφύγων ορφανοτροφείο και το πέταγμα των κατοίκων στο δρόμο.

Οι σύντροφοι/ισσες κατά την αποχώρησή τους συνελήφθησαν από τους πραίτορες της δημοκρατίας που είχαν κατακλύσει την πόλη της Θεσσαλονίκης εκείνο τον μήνα. Ύστερα από προσωπική εντολή του αρχηγού του παπαδαριού για επιβολή του νόμου και της τάξης, οι σύντροφοι οδηγούνται στα μπουντρούμια της ασφάλειας και στα δικαστήρια με την κατηγορία της διατάραξης θρησκευτικής συνάθροισης κατά συναυτουργία.

Έρχονται έτσι να προστεθούν στις υπόλοιπες δεκάδες διώξεις και προσαγωγές συντρόφων με βάση χουντικούς νόμους, χρεώνοντας τους την αλληλεγγύη που έδειξαν σε μετανάστες και πρόσφυγες μέσα από τις 3 αυτές δομές και τις δεκάδες κινήσεις αλληλεγγύης.

Παρά τις αντίθετες διακηρύξεις του παρελθόντος και στα πλαίσια της διατήρησης της εξουσίας, ο Σύριζα είναι πρόθυμος να σφιχταγγαλιαστεί με τον Άνθιμο και τον Μπουτάρη( που μέχρι πρότινος εμφανίζονταν ως αντίπαλοι). Απέναντι στον μόνο πραγματικό αντίπαλο κάθε κυβέρνησης, που είναι οι κοινωνικές αντιστάσεις, οι εξουσιαστές θα συσπειρώνονται για να διασφαλίσουν τα προνόμιά τους, γεφυρώνοντας τις επιμέρους αντιθέσεις τους.
Κόντρα λοιπόν, στον θρησκευτικό, πολιτικό, δικαστικό και αστυνομικό οχετό της πόλης, δεν θα αφήσουμε καμία συντρόφισσα και σύντροφο μόνο.

Στις 13/1/17 ξανά δικάζονται οι σύντροφοι/ισσες διότι η ασκήθηκε έφεση από την εισαγγελία αφού η αρχική απόφαση δεν βόλεψε το κράτος και την εκκλησία τελικά. Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης στους προσφυγές και μετανάστες δεν θα περάσει ούτε αυτή την φόρα. Μόνο η αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων βάζει φραγμούς στις ορέξεις κράτους και αφεντικών. Μόνο εμείς οι προλετάριοι και οι προλετάριες θα βάλουμε τέλος στον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου.

Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν συνέχεια… να συνεχίσουμε και εμείς την αντίσταση στους δρόμους.
Παύση κάθε δίωξης στους 26 συλληφθέντες της παρέμβασης στην μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Η συγκυβέρνηση σύριζα – ανέλ κρατάει όμηρο ένα εξάχρονο παιδί!

Το κράτος εκδικείται τους εχθρούς του και το έχει αποδείξει πολλές φορές. Εκεί που η σιδερένια μπότα καταπατάει νόμους, δικαιώματα, προσχήματα, επιφυλάσσει ειδική μεταχείριση σε όσους αγωνίζονται ενάντια σε αυτό το σύστημα, σε όσους καταδεικνύουν ότι ο καπιταλισμός και οι ταγοί του είναι εχθροί της κοινωνίας. Ότι οι τρομοκράτες βρίσκονται στα έδρανα, πίσω από τα μικρόφωνα, πίσω από τις ασπίδες. Υπάρχουν όμως και κάποιες στιγμές που με πάταγο αποκαλύπτεται γυμνό το κτήνος.
Όπως τώρα, που το κράτος έχει απαγάγει το παιδί των αναρχικών μελών του Ε.Α Πολας Ρουπα και Νίκου Μαζιωτη. Αυτή είναι και η ουσία του κράτους, βαρβαρότητα και ολοκληρωτισμός.

Μόνο η αλληλεγγύη μεταξύ εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων καθώς και ο διαρκής καθημερινός αγώνας στα κοινωνικά-ταξικά πεδία μπορεί να βάλει ανάχωμα στην κτηνωδία του κράτους και του κεφαλαίου.

Άμεση ικανοποίηση του αιτήματος των αναρχικών επαναστατών Πόλας Ρούπα, Νίκου Μαζιώτη και Κωνσταντίνας Αθανασοπούλου να απελευθερωθεί το παιδί και να επιστρέψει στους συγγενείς του Απεργία πείνας διψάς από 5/1.

Η κυβέρνηση Συριζα-Ανελ ως άξιος εκπρόσωπος του κράτους και του κεφαλαίου συνεχίζει ακάθεκτη να περνάει νέα εξοντωτικά αντικοινωνικά μετρά οξύνοντας τις ήδη άθλιες συνθήκες φτώχειας και ανέχειας που βιώνουμε τόσα χρόνια εμείς οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι.

Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά μνημονίων και νομοσχεδίων που το μόνο που έχουν να προσφέρουν στην κοινωνία είναι περισσότερη δυστυχία και εκμετάλλευση. Τα αφεντικά μας θέλουν πιο φτηνούς και πειθήνιους. Το νομοσχέδιο αυτό περιλαμβάνει την μείωση του κατώτατου μισθού ανάλογα με τις ορέξεις του εκάστοτε αφεντικού, στον ιδιωτικό τομέα προβλέπει την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού (δώρο Χριστουγέννων, δώρο Πάσχα, επίδομα καλοκαιρινής αδείας) και την επανεμφάνιση της συλλογικής σύμβασης εργασίας χωρίς κανένα ουσιαστικό δικαίωμα. Επίσης, επαναπροσδιορίζεται προς το δυσχερές το πλαίσιο τρόπου κήρυξης της απεργίας ενός δηλαδή από τα βασικά εργαλεία αγώνα των εργατών.

Για τα ντόπια και διεθνή αφεντικά τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο εύκολα. Ανοίγεται ο δρόμος για μαζικές απολύσεις, νομοθετείται το lockout – δηλαδή η ανταπεργία από την πλευρά των αφεντικών. Ως συνέχεια των παραπάνω έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την επίθεση που δεχόμαστε στο κομμάτι της κοινωνικής μας αναπαραγωγής. Το κόστος ζωής για εμάς τους προλετάριους και τις προλετάριες γίνεται όλο και πιο δυσβάστακτο. Δεν έχουμε την δυνατότητα να πληρώνουμε κάθε μήνα το νοίκι, τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και του νερού. Ζούμε με ψίχουλα και όλα γύρω μας γίνονται ακριβότερα. Στην ήδη ζοφερή αυτή κατάσταση προστίθενται κι άλλες ιδιωτικοποιήσεις, εκποίηση δηλαδή του δημόσιου πλούτου σε ιδιώτες για την αύξηση της κερδοφορίας τους . Όλα αυτά για την εργατική τάξη σημαίνουν ότι ο αγώνας για επιβίωση θα γίνει ακόμη πιο δύσκολος. Σημαίνει πως στα σπίτια δίχως ρεύμα θα προστεθεί και το κομμένο νερό. Σημαίνει πως οι μετακινήσεις μας θα γίνουν πιο ακριβές και λιγότερο ασφαλείς, γιατί ως γνωστόν τα μέσα συντήρησης κοστίζουν. Σημαίνει ότι όσοι από μας δεν έχουν φράγκα θα αποκλείονται από το δημόσιο χώρο όπου στρέμμα το στρέμμα ιδιωτικοποιείται. Από την άλλη πλευρά, αυξάνεται η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία η εκμετάλλευση και η ενταντικοποίηση. Γι αυτό και σημειώνονται τόσα εργατικά “ατυχήματα” όπως και πρόσφατα με τον τραγικό θάνατο της εργαζομένης στην αλυσίδα ταχυφαγείων everest που φυσικά μόνο ατυχήματα δεν είναι…

Αν και οι καιροί που ζούμε είναι εξαιρετικά δύσκολοι το μόνο που μπορεί να μας βγάλει από την ηττοπάθεια και την μοιρολατρία είναι ο αγώνας. Μόνο αν εναντιωθούμε στην εκμετάλλευση και καταλήστευση των ζωών μας έχουμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον. Μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να βάλουμε ανάχωμα στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να εμπιστευτούμε κανέναν εκπρόσωπο της αστικής τάξης. Κανένας αστός η γραφειοκράτης δεν νοιάζεται πραγματικά για τα δεινά της τάξης μας. Τα συμφέροντα μας βρίσκονται σε πόλεμο. Να εναντιωθούμε στην ανάθεση.

Όλοι και όλες εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση των ζωών μας. Η πολυεθνική εργατική τάξη μπορεί να βάλει φρένο στην λεηλασία των ζωών μας. Να οργανωθούμε σε οριζόντια βάση, αδιαμεσολάβητα και αντιιεραρχικά στη δουλειά, στο σχολείο και την σχολή, στις γειτονιές.

Να οργανώσουμε την κοινωνική-ταξική αντεπίθεση, να βάλουμε τέλος στον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου.

Με μαχητικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες να ανοίξουμε περάσματα για έναν καλύτερο κόσμο, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Να ανοίξουμε περάσματα για την κοινωνική επανάσταση, για την αναρχία και τον κομμουνισμό.

Τα πλούτη τους το αίμα μας.

Συμμετέχουμε στην απεργία της 8ης Δεκέμβρη στηρίζοντας τα καλέσματα των σωματείων και των ταξικών πρωτοβουλιών.

Τον Νοέμβριο και με αφορμή τις ιδιωτικοποιήσεις, το νέο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις που έρχεται, αλλά και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, 3 αναρχικές συλλογικότητες της πόλης (αναρχική ομάδα πυρανθός, αναρχική συλλογικότητα άνω θρώσκω, συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά) πραγματοποιούμε καμπάνια δράσεων αντιπληροφόρησης σε όλη τη Θεσσαλονίκη.

Αφισοκολλήσεις, κόλλημα στράτσων και κρέμασμα πανό πραγματοποιούνται στις περιοχές της Καλαμαριάς, της Χαριλάου, της άνω και κάτω Τούμπας, της Όλγας, της Τριανδρίας, της Στρατού, της Δελφών, των 40 Εκκλησιών, των πανεπιστημίων, της Άνω πόλης, των Αμπελοκήπων, της Ξηροκρήνης, της Σταυρούπολης, της Λαγκαδά, των Συκεών, της Νεάπολης, της Πολίχνης, του Ευόσμου, του Κορδελιού, της Ηλιούπολης, του κέντρου.

Την ίδια στιγμή μοιράσματα γίνονται σε σπίτια, σε εργαζόμενους και εργαζόμενες σε μαγαζιά, σε πάρκα και πλατείες, σε ουρές στα εκδοτήρια του ΟΑΣΘ, σε παραρτήματα του ΟΑΕΔ, της ΕΥΑΘ, της ΔΕΗ, του ΚΕΠ, σε νοσοκομεία, σε εφορίες, σε μέσα μαζικής μεταφοράς, στο σταθμό των τρένων και σε πολλές λαϊκές αγορές.

Οι δράσεις θα συνεχιστούν, ελπίζοντας να συνεισφέρουν, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, στο να στηθεί ένα ισχυρό κοινωνικό και ταξικό μπλόκο απέναντι στην περαιτέρω οικονομική, κοινωνική και πνευματική υποδούλωσή μας αλλά και συνολικής αντεπίθεσης απέναντι στο κράτος και στο κεφάλαιο.

Το κείμενο που τυπώθηκε και μοιράζεται σε 10.000 αντίτυπα:

Για τον βαρύ χειμώνα που έρχεται για τους εκμεταλλευόμενους και τις εκμεταλλευόμενες:

Τα τελευταία 6 χρόνια βιώνουμε τα αποτελέσματα της επίθεσης των αφεντικών, η οποία έχει ενταθεί με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Κράτος και κεφάλαιο, μέσω της ψήφισης των μνημονίων και μιας σειράς άλλων μέτρων, εντείνουν την λεηλασία των “από τα κάτω”, με σκοπό την συντήρηση και την αύξηση των κερδών και της κυριαρχίας τους. Έτσι η καταπίεση και η εκμετάλλευση, φαινόμενα που είναι άμεσα συνδεδεμένα με ένα σύστημα που βασίζεται στην αποκομιδή και συσσώρευση κέρδους από λίγους, μέσω του ξεζουμίσματος των υπολοίπων και της φύσης, βιώνονται όλο και πιο έντονα, από όλο και περισσότερους ανθρώπους.

Τι σημαίνει όμως κρίση για όλους εμάς που ανήκουμε στα κατώτερα στρώματα της ταξικής-κοινωνικής πυραμίδας; Διαρκή υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης μέσω των μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις, αύξηση της ανεργίας, καθιέρωση της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας και ταυτόχρονη αύξηση του κόστους ζωής. Έτσι όλο και περισσότεροι από εμάς δυσκολευόμαστε να τα βγάλουμε πέρα, αναγκαζόμαστε να ζούμε στην ανέχεια και στην εξαθλίωση. Ενώ η περιθωριοποίηση και η καταστολή, στα όρια της εξόντωσης κάποιες φορές, εντείνονται για όσους «περισσεύουν» (π.χ. μετανάστες) ή για όσους τολμούν να σηκώσουν κεφάλι απέναντι στην λεηλασία των ζωών τους. Η κατρακύλα που βιώνουμε δεν πρόκειται να σταματήσει στα νομοσχέδια που έχουν ήδη περάσει. Αυτόν τον χειμώνα αναμένεται να ψηφιστούν νέα μέτρα ή να εφαρμοστούν ήδη ψηφισμένα, κάτι που θα συμβάλει στην περαιτέρω υποτίμηση των όρων ζωής μας.

Τι προβλέπει το νέο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις;

Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, σε σχέση με την μείωση του κόστους της εργασίας μας για τα αφεντικά, αναμένεται να ψηφιστεί τους επόμενους μήνες το νέο νομοσχέδιο. Μέσω του νόμου αυτού θα επέλθει η ουσιαστική κατάργηση του κατώτατου μισθού (δεδομένου ότι μπορούν να παρακάμπτονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και να συνάπτονται ατομικές συμβάσεις χωρίς κατώτατους περιορισμούς μόνο με τη «συμφωνία» αφεντικού και εργαζόμενου), διευκολύνονται οι μαζικές απολύσεις, καταργούνται στην πράξη ο 13ος-14ος μισθός, επιδόματα, προσαυξήσεις και διάφορα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Μεταξύ άλλων, το κράτος επιχειρεί να αφαιρέσει ένα απ’ τα ισχυρότερα μέσα αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην επίθεση των αφεντικών, την απεργία. Με αυτό τον τρόπο δυσχεραίνονται οι όροι κήρυξής της, ενώ παράλληλα θεσμοθετείται το εργοδοτικό δικαίωμα στην ανταπεργία. Μας καλούν επίσης να εμπλουτίσουμε το λεξιλόγιο μας με όρους όπως mini jobs, labor franchising, teleworking, συμβάσεις μηδενικών ή λίγων ωρών, συμβάσεις με το τηλέφωνο, οι οποίες με απλά λόγια μεταφράζονται ως η νομιμοποίηση της επισφάλειας και της μαύρης εργασίας. Ενώ τέλος, προετοιμάζουν και μία ολόκληρη σειρά κοψίματος επιδομάτων και κοινωνικών παροχών σε ανέργους και ευπαθείς ομάδες.

Για μας η ψήφιση αυτού του νόμου επικυρώνει τις επιταγές του κεφαλαίου, που σκοπό έχει να απομυζήσει περισσότερο κέρδος στις πλάτες μας, να μας διασπάσει και να δυσκολέψει τις συλλογικές μας αντιστάσεις.

Τι συνέπειες έχουν οι ιδιωτικοποιήσεις;

Αν η συνεχής μείωση του μισθού μας αποτελεί μία πτυχή των προβλημάτων που βιώνουμε, μία άλλη είναι αυτή του συνεχώς αυξανόμενου κόστους ζωής. Δε θέλει πολλά παραδείγματα: κινούμαστε μέσα σε μία πόλη που το εισιτήριο του ΟΑΣΘ έχει αυξηθεί πάνω από 100% τα τελευταία χρόνια, οι ανατιμήσεις της φορολογίας έχουν μετατρέψει πολλά τρόφιμα σε είδη πολυτελείας, οι λογαριασμοί νερού και ρεύματος είναι φουσκωμένοι και τις περισσότερες φορές απλήρωτοι κάτι που συνεπάγεται το, ανά πάσα στιγμή, κόψιμο τους. Και μέσα σε όλα αυτά, ήρθε και το περιβόητο υπερταμείο για να συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις και να κάνει την οικονομία ανταγωνιστική: έναντι συμβολικού αντιτίμου, λιμάνια, αεροδρόμια, ΔΕΗ, ΕΥΑΘ, ΟΣΕ, ολόκληρα βουνά και παραλίες θα πουληθούν σε ιδιώτες, ενώ ταυτόχρονα έχουν ξεκινήσει και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας για να μην έχουν χασούρα οι τράπεζες.

Είναι δεδομένο ότι τα συμφέροντα του κράτους και των καπιταλιστών ευθυγραμμίζονται. Οι καπιταλιστές έχουν τον μοναδικό τρόπο να βγάζουν κέρδος εμπορευματοποιώντας οποιαδήποτε ανθρώπινη ανάγκη: τροφή, υγεία, στέγαση, ρεύμα και νερό, ψυχαγωγία, μετακίνηση, επικοινωνία. Η συγκεντρωτική αυτή έκφραση του κεφαλαίου –μέσω των ιδιωτικοποιήσεων- παγιώνει τους όρους υποτίμησης των ζωών μας και τα αποτελέσματα κάθε ιδιωτικοποίησης δεν είναι παρά: η χειροτέρευση των εργασιακών συνθηκών, οι περιφράξεις και οι αποκλεισμοί, το ρίξιμο της ποιότητας των υπηρεσιών, το να αυξάνεται η τιμή τους, ενώ παράλληλα το κράτος ως θεσμός, λειτουργεί ως εγγυητής των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Οι ανθρώπινες δραστηριότητες που πλέον δεν μεταφράζονται ως εμπόρευμα είναι ελάχιστες. Κράτος και κεφάλαιο δεν πρόκειται να σταματήσουν από μόνα τους. Γι’ αυτό και πρέπει εμείς να επαναπροσδιορίσουμε το πώς αντιλαμβανόμαστε όλα τα παραπάνω, και το αν και πώς είμαστε διατεθειμένοι να τα υπερασπιστούμε.

Η αφομοίωση των κοινωνικών αντιστάσεων από τον Σύριζα

Η αντιμνημονιακή ρητορική του Σύριζα, η προεκλογική εναντίωσή του στις πολιτικές λιτότητας –χωρίς ωστόσο να θέτει όρους εξόδου από την ΕΕ και την ευρωζώνη-, το ότι δεν είχε φθαρεί από την ανάληψη και άσκηση εξουσίας, είχαν ως αποτέλεσμα την αφομοίωση και τον εγκλωβισμό κοινωνικών δυναμικών αντίστασης, παρά τη γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια και δυσφορία. Καμία κυβέρνηση όμως δεν μπορεί να μη λειτουργεί ως υπηρέτης των καπιταλιστικών συμφερόντων. Το κεφάλαιο, είναι δεδομένο ότι μπορεί να διαχειριστεί και να επωφεληθεί από οποιοδήποτε κρατικό διαχειριστή, ασχέτως πολιτικο-ιδεολογικού προσήμου. Συνεπώς, η κυβέρνηση Σύριζα-Ανελ, διέψευσε τις προσδοκίες των ψηφοφόρων της και υιοθέτησε πλήρως τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τις επιταγές του κεφαλαίου.

Να σπάσουμε τον τσαμπουκά κράτους και αφεντικών

Αν δε θέλουμε να βαθύνουμε την οικονομική μας υποδούλωση και την κοινωνική μας απονέκρωση, οφείλουμε να αγωνιστούμε. Και αν το σκεπτικό του αγώνα μας οφείλει να προϋποθέτει την ταξική αλληλεγγύη και ενότητα, οι πρακτικές του δεν είναι συγκεκριμένες, αλλά αλληλοσυμπληρούμενες. Σε πρώτο χρόνο χρειάζεται, να ξαναβάλουμε μπροστά την κάλυψη των δικών μας αναγκών απέναντι στα κέρδη των αφεντικών και να σπάσουμε την ηττοπάθεια και την μοιρολατρία χτίζοντας δίκτυα αλληλεγγύης και μαζικού σπασίματος των νόμων.

Απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις που θα αυξήσουν το κόστος ζωής μας και θα παραδώσουν στη δούλεψη του κεφαλαίου την κάλυψη και της τελευταίας μας ανάγκης, αλλά και απέναντι στους νέους νόμους που θεσπίζονται από το κράτος αλλά έρχονται κατά παραγγελία ντόπιων και ξένων αφεντικών για να γίνουμε όλο και πιο φθηνοί εργαζόμενοι, μπορούμε και σε τελική ανάλυση οφείλουμε, να συγκροτηθούμε σε σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιάς, ομάδες άμεσης δράσης και να δημιουργήσουμε αυτοοργανωμένες δομές κάλυψης αναγκών. Αντιθεσμικά, αντιιεραρχικά, μακριά από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία πρέπει να απεργήσουμε, να ξαναβγούμε στο δρόμο, να συγκρουστούμε με το κράτος, τα αφεντικά και τα δουλικά τους, μπάτσους και φασίστες.

Απέναντι στη συνεχόμενη αύξηση του κόστους στέγασης και τροφής μπορούμε να κάνουμε καταλήψεις στέγης και μαζικές αυτομειώσεις ενοικίων, απαλλοτριώσεις αγαθών, και συλλογικές κουζίνες στις γειτονιές μας, με δομικό λίθο τη σχέση της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας μεταξύ των καταπιεσμένων. Μπορούμε να βάλουμε μπλόκο στις εξώσεις στις γειτονιές μας, να είμαστε παρόντες για να εμποδίσουμε τους πλειστηριασμούς σπιτιών ανθρώπων που δεν έχουν άλλο μέσο στέγασης, αλλά και να σταματήσουμε τις εξώσεις λόγω αδυναμίας πληρωμής ενοικίου.

Απέναντι στην αύξηση της φορολογίας μπορούμε να αρνηθούμε συλλογικά να πληρώνουμε και να καταβάλουμε στα κρατικά ταμεία τα μαλλιοκέφαλά που μας ζητάνε.

Απέναντι στις αυξήσεις εισιτηρίων στον ΟΑΣΘ μπορούμε να μην χτυπάμε ή να παραποιούμε εισιτήρια, να σαμποτάρουμε τα ακυρωτικά μηχανήματα, να διώχνουμε τους ελεγκτές ή αν για κάποιο λόγο χτυπήσουμε να το δίνουμε στον επόμενο επιβάτη. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και με τον ιδιωτικοποιημένο, για ψίχουλα, ΟΣΕ. Απέναντι στα κοψίματα του νερού και του ρεύματος, μπορούμε να τα επανασυνδέουμε και να κάνουμε ξεκάθαρο στους τραμπούκους που έρχονται και τα κόβουν πως είναι ανεπιθύμητοι, στα σπίτια, στις πολυκατοικίες, στις γειτονιές μας.

Απέναντι στην ιδιωτική εκμετάλλευση ελεύθερων χώρων και την έλλειψη χώρου και χρόνου διασκέδασης που δεν προϋποθέτει φράγκα, μπορούμε να σπάμε τις περιφράξεις, να μην πληρώνουμε αντίτιμο και να δημιουργήσουμε μια ζωντανή αντιεμπορευματική κουλτούρα μέσα στις γειτονιές, στα πάρκα, στις πλατείες, στις αυλές των σχολείων.

Απέναντι στους αποκλεισμούς που γίνονται σε μετανάστες και ανασφάλιστους αλλά και στις περικοπές στην υγεία, μπορούμε να αγωνιστούμε μαζί με τους εργαζόμενους, μαζί με τους μετανάστες, για ελεύθερη πρόσβαση για όλους και όλες στην περίθαλψη.

Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο χωρίς καταπίεση, εκμετάλλευση, ανισότητες.

Εμείς, όντας κομμάτι των εκμεταλλευόμενων, φύσει και θέσει, θεωρούμε αναγκαίο τον αγώνα ενάντια στην επέλαση κράτους και αφεντικών και στην υποτίμηση των ζωών μας. Γι αυτό και θα αντιταχθούμε σε οποιαδήποτε απόπειρα υπονόμευσης κοινωνικών κεκτημένων. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός, οι όποιες κατακτήσεις θα παραμένουν μερικές, πρόσκαιρες και επισφαλείς. Μονόδρομος λοιπόν, για την απελευθέρωση μας, είναι η καταστροφή τους.

Για να βαδίσουμε προς ένα κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
Για μια ακρατική, αταξική, ανεξούσια κοινωνία.
Για την αναρχία.

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ – ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Ως συνέλευση αλληλεγγύης στον σύντροφο Θοδωρή Σίψα είχαμε αποφασίσει να καλύψουμε τις συνεδριάσεις του δικαστηρίου, αναρτώντας σχετικές ανταποκρίσεις έπειτα από την κάθε συνεδρίαση. Η ανταπόκριση από τη 2η συνεδρίαση της 14ης Οκτωβρίου είχε προ πολλού ολοκληρωθεί, αλλά κρίθηκε σκόπιμο να δημοσιευθεί μαζί με τις δύο διαδοχικές συνεδριάσεις της 27ης και της 31ης Οκτωβρίου. Εντούτοις, στην 4η συνεδρίαση η δίκη έλαβε τέλος με το γνωστό αποτέλεσμα· με την πανηγυρική, δηλαδή, αθώωση και ηθική δικαίωση του συντρόφου και την εκκωφαντική αποδόμηση των μεθοδεύσεων της κρατικής ασφάλειας. Ως συνέλευση κρίναμε, λοιπόν, πως δεν έχει νόημα πλέον να αναρτηθούν αναλυτικά οι ανταποκρίσεις από τις συνεδριάσεις, αλλά ότι είναι προτιμότερο να συνοψίσουμε τα σημεία εκείνα που καταδεικνύουν το πώς κατασκευάστηκε αυτή η δικογραφία από τους μπάτσους και πώς αποδομήθηκε από τα ίδια τους τα λεγόμενα κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας. Όχι μόνο για την ιστορία, αλλά και για να αποκαλυφθούν στο ευρύτερο κοινό κάποιες από τις τρομακτικές λεπτομέρειες μίας από τις μεγαλύτερες σκευωρίες στα μπατσικά χρονικά· ειδικά στο βαθμό που οι δημοσιογραφικές πηγές φρόντισαν να μειώσουν τη ροή των σχετικών πληροφοριών, από τη στιγμή που η υπόθεση έπαιρνε σταδιακά τη μορφή φιάσκου. Και επιπλέον, για λόγους κινηματικής γνώσης σχετικά με το πώς κατασκευάζονται με τεχνικούς όρους οι δικογραφίες, αναδεικνύοντας ουσιαστικά κάποιες από τις λεπτομέρειες μιας κατά τ’ άλλα γνώριμης μπατσικής μεθοδολογίας. Η συγκεκριμένη, λοιπόν, τελευταία ανάρτηση της συνέλευσης θα είναι, κατά κύριο λόγο, μία σύνοψη από τις καταθέσεις των αστυνομικών της κρατικής ασφάλειας, που επιβεβαίωσαν αυτό που ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος και ο ευρύτερος χώρος του κοινωνικού ανταγωνισμού υποστήριζαν εξαρχής: πως η δίωξη του συντρόφου ήταν μία κατεξοχήν πολιτική δίωξη.

Από την αστυνομία κατέθεσαν συνολικά 7 άτομα κατά τη διάρκεια της 3ης και της 4ης συνεδρίασης. Ο πρώτος ήταν ο επικεφαλής της διμοιρίας που έσπευσε στο σημείο λίγο μετά τον εμπρησμό της Marfin. Οι υπόλοιποι υπηρετούσαν στην κρατική ασφάλεια και έχει ιδιαίτερη σημασία να σταθούμε στις δικές τους μαρτυρίες. Μαρτυρίες που αποκάλυψαν εξαρχής τόσο τις αυθαιρεσίες των μπάτσων κατά τη διεξαγωγή των ερευνών όσο και τα κενά των προηγούμενων καταθέσεών τους στον ανακριτή, βάσει των οποίων στοιχειοθετήθηκαν οι βαρύτατες κατηγορίες που αντιμετώπισε ο σύντροφος. Ως γνωστόν, οι διώξεις βασίστηκαν σε ένα ανώνυμο σημείωμα στο οποίο αναφέρονταν τα ονόματα τριών συντρόφων ―συμπεριλαμβανομένου του Θοδωρή Σίψα― και κάποια προσωπικά τους στοιχεία. Ακολούθησαν κατ’ οίκον έρευνες τόσο στα σπίτια τους όσο και σε οικίες που διέμεναν φιλικά τους πρόσωπα. Εξαρχής ήμασταν βέβαιες/οι πως πρόκειται για ένα σημείωμα γραμμένο από την ίδια την κρατική ασφάλεια και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και από την ίδια την ακροαματική διαδικασία. Και είναι σημαντικό να προσέξει κανείς τις εξηγήσεις που έδωσαν οι ίδιοι οι μπάτσοι σχετικά με αυτό το σημείωμα.

Ένα βασικό, λοιπόν, ερώτημα των συνηγόρων υπεράσπισης αφορούσε την προέλευση αυτού του σημειώματος· πώς έφτασε στη ΓΑΔΑ, αν και πώς ελέγχθηκε η αξιοπιστία του και τι κινήσεις έγιναν ώστε να βρεθεί ο όποιος αποστολέας. Πιο συγκεκριμένα, ένας εκ των μπάτσων ανέφερε πως το επίμαχο σημείωμα έφτασε στη ΓΑΔΑ ταχυδρομικώς, χωρίς να γνωρίζει περισσότερες λεπτομέρειες. Στις εύλογες ερωτήσεις των συνηγόρων υπεράσπισης για το αν έγινε εξέταση δακτυλικών αποτυπωμάτων ή γενετικού υλικού στο φάκελο που περιείχε το σημείωμα, για το αν υπήρχε σφραγίδα ταχυδρομείου στο φάκελο και για το αν αναζητήθηκε το υποκατάστημα των ΕΛΤΑ από το οποίο αυτός ο φάκελος υποτίθεται πως ταχυδρομήθηκε, έτσι ώστε με την εξέταση του υλικού από τις κάμερες του υποκαταστήματος να φανεί ίσως ποιος είναι ο αποστολέας, ο εν λόγω ασφαλίτης απάντησε πως δε γνωρίζει τίποτα. Παρομοίως απάντησαν και οι υπόλοιποι μπάτσοι, τονίζοντας πως είχαν αναλάβει άλλα καθήκοντα στο πλαίσιο της συγκεκριμένης έρευνας και πως απλώς εκτελούσαν διαταγές. Η προέλευση, λοιπόν, του εν λόγω σημειώματος δεν αποσαφηνίστηκε ποτέ. Βρέθηκε ξαφνικά στη ΓΑΔΑ και κάπως έτσι ξεκινάει η πολιτική δίωξη του Θοδωρή Σίψα και των άλλων συντρόφων. Δεν αποσαφηνίστηκε, διότι ο αποστολέας ήταν η ίδια η κρατική ασφάλεια και το σημείωμα ήταν το απαραίτητο μέσο για να δεθεί η υπόθεση. Αυτό έγινε κατανοητό ακόμη και από την έδρα, όταν η πρόεδρος ρώτησε έναν από τους ασφαλίτες για το τι θα έκανε η κρατική ασφάλεια και προς ποια κατεύθυνση θα κινούνταν οι έρευνες αν δεν υπήρχε αυτό το σημείωμα. Η ερμηνεία αυτής της ερώτησης ήταν προφανής: Είχε κάτι άλλο στα χέρια της η αστυνομία ή ελλείψει πληροφοριών έπρεπε να κατασκευάσει μερικά στοιχεία; Όμως, η ασφάλεια σε καμία περίπτωση δεν πρωτοτύπησε σε αυτή την υπόθεση. Οι συνήγοροι υπεράσπισης του συντρόφου έκαναν λόγο για μία προσφιλή πρακτική στην ελληνική αστυνομία, παραπέμποντας μάλιστα σε ένα άρθρο του γνωστού δημοσιογράφου του Βήματος και συνεργάτη των μπάτσων Λαμπρόπουλου, σύμφωνα με το οποίο τα ανώνυμα τηλεφωνήματα ―ή αλλιώς «το κόλπο με τους πληροφοριοδότες»― συνιστούν μία συνήθη για την αστυνομία μεθοδολογία.

Με βάση αυτό το σημείωμα, λοιπόν, δόθηκε εντολή να διεξαχθούν κατ’ οίκον έρευνες. Μέσα από τις αδέξιες και απρόσεκτες καταθέσεις των μπάτσων κατέστη σαφές πως βασικός στόχος αυτών των ερευνών ήταν το να βρεθεί οτιδήποτε θα μπορούσε να αποδείξει αφενός τη συμμετοχή των διωκόμενων στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο αφετέρου τη συμμετοχή τους σε επεισόδια, γενικά και αφηρημένα. Όχι κατ’ ανάγκη πάντως στοιχεία που θα τους συνέδεαν συγκεκριμένα με τον εμπρησμό της Marfin και του Ιανού. Αποκαλύφθηκε, έτσι, πως το ζητούμενο δεν ήταν να βρεθούν ακριβώς οι υπεύθυνοι των εμπρησμών αλλά κάποιοι που αποδεδειγμένα κινούνται στον αναρχικό χώρο, καταδεικνύοντας πως οι συγκεκριμένες διώξεις είχαν ξεκάθαρα πολιτικά κίνητρα και κριτήρια. Αυτό επικυρώνεται και από το γεγονός πως την υπόθεση ανέλαβε εξαρχής το Τμήμα Προστασίας Πολιτεύματος της Κρατικής Ασφάλειας και όχι το Τμήμα Ανθρωποκτονιών, γεγονός που επισημάνθηκε κατ’ επανάληψη από τους συνηγόρους υπεράσπισης του συντρόφου και αποσαφηνίστηκε και από την κατάθεση ενός ασφαλίτη κατά τη διάρκεια της 3ης συνεδρίασης.

Οι πολιτικές διαστάσεις της συγκεκριμένης έρευνας έγιναν, λοιπόν, σύντομα προφανείς. Θα είχε, όμως, νόημα να δούμε πώς αποτυπώθηκαν με τεχνικούς όρους στη διεξαγωγή της ίδιας της έρευνας, όσον αφορά το πρόσωπο του Θοδωρή Σίψα. Ο πρώτος ασφαλίτης που κατέθεσε στο δικαστήριο συμμετείχε στην κατ’ οίκον έρευνα στο σπίτι του συντρόφου και ήταν αυτός που υπέγραψε τη σχετική έκθεση στη ΓΑΔΑ. Μέσα σε αυτή την έκθεση γίνεται αναφορά σε ευρήματα και κατασχεθέντα αντικείμενα, που στη συνέχεια αποδείχτηκε πως δεν είχαν καμία σχέση με την υπόθεση και δεν μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν το οτιδήποτε πέρα από το γεγονός πως επρόκειτο για αντικείμενα που μπορεί να βρει κανείς σε ένα οποιοδήποτε σπίτι. Υπήρχε αντιθέτως αναφορά σε ένα συγκεκριμένο στοιχείο που αποδείκνυε πως ο σύντροφος βρισκόταν υπό παρακολούθηση από το παρελθόν λόγω της πολιτικής του δράσης. Ο εν λόγω ασφαλίτης έγραψε στην έκθεσή του πως ο Θοδωρής Σίψας τους παρέδωσε το κινητό του τηλέφωνο κατά τη διάρκεια της έρευνας και της προσαγωγής του. Πέρα από το γεγονός πως δεν τους το παρέδωσε αυτοβούλως αλλά εξαναγκάστηκε, κάτι που δεν αναφέρθηκε πουθενά, εκείνο που έκανε αίσθηση ήταν το ότι ο συγκεκριμένος μπάτσος γνώριζε και τον αριθμό που αντιστοιχεί στη συγκεκριμένη συσκευή. Οι συνήγοροι υπεράσπισης έθεσαν εύλογα το ερώτημα πώς μπορεί να γνωρίζει κανείς τον αριθμό που αντιστοιχεί σε μία συσκευή; Σύμφωνα πάντα με την κατάθεση του εν λόγω ασφαλίτη, η συσκευή αυτή παραδόθηκε απευθείας σε ανώτερούς του και ο ίδιος δε γνώριζε τίποτα από ’κει και πέρα για την τύχη του τηλεφώνου. Πώς όμως ήταν σε θέση να γνωρίζει και να γράψει τον τηλεφωνικό αριθμό στη συγκεκριμένη έκθεση;

Η απάντηση ήταν και πάλι προφανής. Ο τηλεφωνικός αριθμός τού υπαγορεύτηκε από κάποιους άλλους. Αλλά το σημαντικότερο είναι πως ο αριθμός αυτός δεν ήταν ο αριθμός που αντιστοιχούσε όντως σε αυτή τη συσκευή, αλλά ένας αριθμός που είχε πάψει προ πολλού να χρησιμοποιεί ο σύντροφος. Η άρση απορρήτου που έγινε στο συγκεκριμένο τηλέφωνο, πέρα από το ότι δεν προσέφερε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο εναντίον του συντρόφου, απέδειξε πως οι μπάτσοι δεν είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους· δεν είχαν επικαιροποιήσει, με άλλα λόγια, τα στοιχεία τους. Ο αριθμός αυτός υπήρχε ήδη από το παρελθόν στους φακέλους της ΓΑΔΑ, αποδεικνύοντας αφενός πως η κρατική ασφάλεια παρακολουθούσε από παλιά τον Θοδωρή Σίψα, αφετέρου πως άντλησε στοιχεία για τη συγκεκριμένη υπόθεση από μία δεξαμενή υπόπτων, μέσα στην οποία συμπεριλαμβάνεται και ο ίδιος, και χρησιμοποίησε, επομένως, ένα πλήθος στοιχείων κατά το δοκούν. Με βάση αυτά τα μη επικαιροποιημένα στοιχεία συντάχτηκε και το περιβόητο ανώνυμο σημείωμα, όπως τονίστηκε επανειλημμένα από τους συνηγόρους υπεράσπισης. Σε αυτήν τη δεξαμενή υπόπτων ανέτρεξε, λοιπόν, η κρατική ασφάλεια για να καλύψει το κενό που δημιουργούσε η έλλειψη στοιχείων και οι άκαρπες έρευνες σχετικά με την υπόθεση. Και αποφάσισε να το κάνει επετειακά, ένα χρόνο ακριβώς μετά τον εμπρησμό της Marfin, οργανώνοντας τη γνωστή επιχείρηση διαπόμπευσης των συντρόφων, περιφέροντας πανηγυρικά τα τεκμήρια μιας κατασκευασμένης διαλεύκανσης και φορτώνοντάς τους τις εξωφρενικές αυτές κατηγορίες, από τις οποίες οι δύο άλλοι σύντροφοι απαλλάχτηκαν στη συνέχεια με βούλευμα και υπό το βάρος των οποίων ο Θοδωρής Σίψας πορεύτηκε μέχρι το τέλος αυτής της ιστορίας.

Οι υπεύθυνοι, λοιπόν, για τον εμπρησμό της Marfin έπρεπε πάση θυσία να βρεθούν μέσα από αυτή τη δεξαμενή υπόπτων. Αυτό αποδείχτηκε ξεκάθαρα από τις καταθέσεις των μπάτσων, οι οποίοι δεν ήταν σε θέση να προσάψουν το οτιδήποτε στο σύντροφο. Οι απαντήσεις τους, ειλικρινείς και ταυτόχρονα εξοργιστικές, κατέδειξαν πως δεν υπήρχε κανένα απολύτως στοιχείο εις βάρος του Θοδωρή Σίψα. Οι παλαιότερες καταθέσεις τους, όμως, στον ανακριτή ήταν αρκετές ώστε να δημιουργηθεί το απαραίτητο ενοχοποιητικό κλίμα και να δεθεί όπως-όπως η συγκεκριμένη υπόθεση. Ως γνωστόν, η ογκώδης αυτή δικογραφία περιείχε ένα τεράστιο αριθμό φωτογραφιών και video από τη διαδήλωση της 5ης Μάη. Σε κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες φαίνεται να απεικονίζονται οι φερόμενοι ως δράστες του εμπρησμού, που σύμφωνα με διαφορετικές καταθέσεις λειτουργούσαν συντονισμένα σε ομάδα, και εξαρχής η κρατική ασφάλεια ισχυρίστηκε πως ο σύντροφος είναι ένας απ’ αυτούς. Αυτό που δεν πρόσεξαν, όμως, οι μπάτσοι κατά το «μαγείρεμα» της δικογραφίας ήταν πως άθελά τους είχαν συμπεριλάβει ένα video μέσα στο οποίο φαινόταν καθαρά ο Θοδωρής Σίψας λίγο πριν την επίθεση στη Marfin με εντελώς διαφορετικά ρούχα από τον φερόμενο ως δράστη του εμπρησμού. Όταν κατά την προανάκριση επισημάνθηκε αυτή η διαφορά από το συνήγορο υπεράσπισης του συντρόφου, οι μπάτσοι επινόησαν το τέχνασμα της αλλαγής ρούχων. Ότι ναι μεν στις δύο φωτογραφίες οι εικονιζόμενοι φαίνεται να φορούν διαφορετικά ρούχα, αλλά οι αναρχικοί συνηθίζουν να αλλάζουν ρούχα στις πορείες· δηλαδή υποστήριξαν πως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με άλλα ρούχα. Ο ισχυρισμός τους όμως, πέρα από το ότι ήταν καθόλα εξοργιστικός, δεν είχε και καμία απολύτως λογική. Γιατί όπως παραδέχτηκαν και οι ίδιοι κατά την ακροαματική διαδικασία, όταν κάποιος/α αλλάζει ρούχα, φροντίζει να το κάνει μετά την τέλεση του όποιου ποινικού αδικήματος. Με βάση όμως τις καταθέσεις τους και με την παραδοχή πως οι δύο φωτογραφίες απεικονίζουν το ίδιο πρόσωπο, ο σύντροφος φαίνεται να άλλαξε ρούχα πριν την τέλεση του αδικήματος, κάτι που δεν έστεκε ούτε καν στη δική τους λογική.

Αυτός ήταν, λοιπόν, ένας από τους βασικούς ισχυρισμούς των μπάτσων με βάση τον οποίο επιχειρήθηκε η ταυτοποίηση των δύο ατόμων. Ο γενικότερος συλλογισμός τους συμπυκνώνεται παραδειγματικά στην κατάθεση του δεύτερου ασφαλίτη, ο οποίος ως προϊστάμενος τότε της κρατικής ασφάλειας υποστήριζε τα εξής στον ανακριτή: Ο σωματότυπος των δύο ατόμων είναι όμοιος, τα ρούχα τους είναι μεν διαφορετικά αλλά οι αναρχικοί αλλάζουν ρούχα στις πορείες και το σύντροφο τον είχε δει πολλές φορές στο παρελθόν να συμμετέχει σε εκδηλώσεις τους αναρχικού χώρου, και να φέρει κάποια κοινά ενδυματολογικά χαρακτηριστικά με τον φερόμενο ως δράστη του εμπρησμού. Αυτή ήταν ουσιαστικά η κατάθεση που έδενε την υπόθεση. Με βάση αυτήν ο Θοδωρής Σίψας βρέθηκε το 2013 στα πρόθυρα της προφυλάκισης και με βάση αυτήν παραπέμφθηκε τελικά ως μοναδικός κατηγορούμενος για τον εμπρησμό της Marfin. Στην κατάθεσή του, βέβαια, στο δικαστήριο ο εν λόγω ασφαλίτης τα μάζεψε. Ισχυρίστηκε πως δεν ταυτοποίησε ποτέ τα δύο άτομα, πως μίλησε απλώς για ομοιότητα ως προς τους σωματότυπους, και πως είναι βέβαιος πως ο σύντροφος δεν είναι ο φερόμενος ως δράστης με βάση τις φωτογραφίες που του έδειξε η έδρα. Οι συνήγοροι υπεράσπισης τόνισαν με έμφαση πως η κατάθεσή του στον ανακριτή ήταν αυτή που έστειλε τελικά τον Θοδωρή Σίψα σε δίκη, ενώ σε ερώτησή τους γιατί θεωρεί πως βρίσκεται ο συγκεκριμένος άνθρωπος κατηγορούμενος γι’ αυτή την υπόθεση απάντησε κατηγορηματικά πως δε γνωρίζει το λόγο. Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο πρόσωπα ήταν εξαρχής έκδηλες και έπεσαν προφανώς στην αντίληψη και του ίδιου του ανακριτή που χειριζόταν την υπόθεση. Με αίτημά του που εστάλη στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών (ΔΕΕ) ζητούσε να του αποστείλουν τις επίμαχες φωτογραφίες σε μεγαλύτερη ανάλυση και με πιο επαρκή στοιχεία, καθώς εντόπιζε διαφορές. Η απάντηση της ΔΕΕ ήρθε την επόμενη μέρα, δηλώνοντας ευθαρσώς πως η ελληνική αστυνομία δε διαθέτει τα τεχνικά μέσα για κάτι τέτοιο. Το νόημα αυτής της απάντησης είναι και πάλι προφανές· οι μπάτσοι δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να προσκομίσουν πιο ευκρινείς φωτογραφίες, διότι κάτι τέτοιο θα κατέρριπτε αμέσως τον ισχυρισμό τους. Τη δουλειά, λοιπόν, που όφειλε να κάνει η ΔΕΕ την ανέλαβε ένας ιδιωτικός πραγματογνώμονας για λογαριασμό των συνηγόρων υπεράσπισης. Η τεχνική έκθεση πραγματογνωμοσύνης που προσκόμισε στο δικαστήριο δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφιβολιών τόσο ως προς τις διαφορές μεταξύ των δύο προσώπων όσο και ως προς τους φαιδρούς ισχυρισμούς των μπάτσων.

Τα συμπεράσματα από την ακροαματική διαδικασία ήταν, λοιπόν, αδιαμφισβήτητα και επικυρώθηκαν με τον πιο αδιάσειστο τρόπο μέσα από την έκθεση του πραγματογνώμονα. Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο σύντροφος στο πλαίσιο της απολογίας του, ο οποίος φανερά φορτισμένος επανέλαβε αυτό που υποστήριζε εξαρχής. Πως δεν έχει καμία σχέση με τις κατηγορίες που του αποδίδονται, πως συμμετείχε μαζί με τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στη μεγαλειώδη πορεία της 5ης Μάη ενάντια στην ψήφιση του πρώτου μνημονίου και πως η δίωξή του είναι ξεκάθαρα πολιτική. Δεν αναγνώρισε σε καμία περίπτωση τις κατηγορίες που του αποδίδονταν και δεν απολογήθηκε επομένως για κανένα αδίκημα. Αντιθέτως, επανέλαβε αυτό που είχε δηλώσει ήδη από το 2011 κατά την ανωμοτί κατάθεσή του· πως βλέποντας τους καπνούς απο το ισόγειο της τράπεζας και τους υπαλλήλους στο μπαλκόνι να φωνάζουν για βοήθεια, σταμάτησε για λίγο έξω από τη Marfin, προσπαθώντας να σκεφτεί πώς θα μπορούσε να βοηθήσει τον κόσμο που κινδύνευε. Γεγονός που κάνει ακόμα πιο εξωφρενικές τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν στη συνέχεια. Επίσης, περιέγραψε τη συμμετοχή του στη συγκεκριμένη διαδήλωση ως κομμάτι μιας σταθερής παρουσίας του στους κοινωνικούς αγώνες, δείχνοντας πως η συγκεκριμένη δίωξη αφορά την ίδια του την πολιτική διαδρομή. Το τοπίο που διαμορφώθηκε μέσα από την ακροαματική διαδικασία ήταν τόσο ξεκάθαρο που ακόμα και η εισαγγελέας αναγκάστηκε να προτείνει αθώωση. Μετά την εισαγγελική πρόταση, το λόγο πήρε η πολιτική αγωγή η οποία τόνισε πως η συγκεκριμένη δικογραφία θα έπρεπε να είχε μείνει στο στάδιο της προανάκρισης και το συμβούλιο πλημμελειοδικών θα έπρεπε να την είχε «παγώσει» μέχρι να βρεθούν επιπρόσθετα στοιχεία. Αντ’ αυτού, αποφασίστηκε η διαδικασία να προχωρήσει χωρίς επαρκή και ουσιαστικά στοιχεία. Τέλος, η αγόρευση των συνηγόρων υπεράσπισης εστίασε στις σκοπιμότητες της κρατικής ασφάλειας και στα πολιτικά χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης δίωξης, τονίζοντας τις συνέπειες που είχε για την προσωπική ζωή του συντρόφου η εμπλοκή του στην εν λόγω υπόθεση.

Η δίκη, λοιπόν, του Θοδωρή Σίψα εξελίχτηκε σε απόλυτο φιάσκο για τους διωκτικούς μηχανισμούς. Επί της ουσίας, κανείς από τους ασφαλίτες, που είχαν ήδη καταθέσει στον ανακριτή και είχαν φροντίσει να κατασκευάσουν το κλίμα που ενοχοποιούσε τον σύντροφο, δεν είχε να αναφέρει τίποτα το συγκεκριμένο εναντίον του και κανείς τους δεν τον ταυτοποίησε με τον φερόμενο ως δράστη. Ο σύντροφος παραπέμφθηκε χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο σε δίκη και οι καταθέσεις των μπάτσων το απέδειξαν με τον πιο έκδηλο τρόπο. Ουσιαστικά εκείνοι που του φόρτωσαν με τις πρότερες καταθέσεις τους τις βαρύτατες αυτές κατηγορίες είναι οι ίδιοι που τον αθώωσαν με τις καταθέσεις τους στο δικαστήριο, ανίκανοι να σηκώσουν το βάρος των ίδιων τους των ισχυρισμών. Η δίκη ολοκληρώθηκε με την απόλυτη αποδόμηση μιας εξοργιστικής, ακόμη και για τον ερασιτεχνισμό της, κρατικής μεθόδευσης, και με την έδρα να αθωώνει ομόφωνα τον Θοδωρή Σίψα από τις κατηγορίες σχετικά με τον εμπρησμό της τράπεζας Marfin και τον τραγικό θάνατο των τριών υπαλλήλων της ―καθώς και τον έτερο κατηγορούμενο Π.Α. από την κατηγορία του εμπρησμού του βιβλιοπωλείου Ιανός―, δίνοντας τέλος σε μία ομηρία πεντέμισι χρόνων. Η ομόφωνη αυτή αθωωτική απόφαση αποτελεί τη μεγαλύτερη ηθική και πολιτική δικαίωση τόσο του συντρόφου όσο και ευρύτερα του αντιεξουσιαστικού/αναρχικού χώρου. Εμείς από την πλευρά μας ως συνέλευση αλληλεγγύης στον σύντροφο Θοδωρή Σίψα, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους δύο συνηγόρους που ανέλαβαν το δύσκολο έργο της νομικής υποστήριξης και κυρίως θα θέλαμε να στείλουμε τους πιο θερμούς συντροφικούς χαιρετισμούς μας σε όλες τις συλλογικότητες και τα άτομα που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο συνέβαλαν όλα αυτά τα χρόνια στη συγκρότηση ενός μαζικού και διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης. Σίψα

Συνέλευση Αλληλεγγύης στον σύντροφο Θ. Σίψα

Αφίσα καλέσματος για συγκέντρωση-μικροφωνική αλληλεγγύης στον σύντροφο Θ. Σϊψα

Δευτέρα 31/10 12:00

Μνημείο Λαμπράκη

Ερμού με Βενιζέλου

Αλληλεγγύη στον σύντροφο Θ. Σίψα  

Συγκέντρωση-μικροφωνική

Δευτέρα 19/9 12:00

Τσιμισκή με Ναυαρίνου

Κυριακή πρωί 31/7 ομάδα συντρόφων πραγματοποίησε παρέμβαση κατά την διάρκεια της λειτουργίας στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης με κείμενα και τρικάκια,εκφράζοντας έτσι την αλληλεγγύη τους στις 3 καταλήψεις /δομές στέγασης μεταναστών και προσφύγων που εκκενώθηκαν από τον πολιτικό συρφετό του Σύριζα και την εναντίωσή τους συνάμα στις ιερές μπίζνες της θρησκευτικής ηγεσίας. Μπίζνες που μέσω του real estate που επιχειρεί ο Άνθιμος στην επικράτεια του, περνάνε πλέον και πάνω από τα χαλάσματα της κατάληψης στέγης μεταναστών/προσφύγων ορφανοτροφείο και το πέταγμα των κατοίκων στο δρόμο.

Οι σύντροφοι/ισσες κατά την αποχώρησή τους συνελήφθησαν από τους πραίτορες της δημοκρατίας που έχουν κατακλύσει την πόλη της Θεσσαλονίκης τον τελευταίο μήνα. Ύστερα από προσωπική εντολή του αρχηγού του παπαδαριού για επιβολή του νόμου και της τάξης, οι σύντροφοι οδηγούνται στα μπουντρούμια της ασφάλειας και στα δικαστήρια με την κατηγορία της διατάραξης θρησκευτικής συνάθροισης κατά συναυτουργία.
Έρχονται έτσι να προστεθούν στις υπόλοιπες δεκάδες διώξεις και προσαγωγές συντρόφων με βάση χουντικούς νόμους, χρεώνοντας τους την αλληλεγγύη που έδειξαν σε μετανάστες και πρόσφυγες μέσα από τις 3 αυτές δομές και τις δεκάδες κινήσεις αλληλεγγύης.

Παρά τις αντίθετες διακηρύξεις του παρελθόντος και στα πλαίσια της διατήρησης της εξουσίας, ο Σύριζα είναι πρόθυμος να σφιχταγγαλιαστεί με τον Άνθιμο και τον Μπουτάρη( που μέχρι πρότινος εμφανίζονταν ως αντίπαλοι). Απέναντι στον μόνο πραγματικό αντίπαλο κάθε κυβέρνησης, που είναι οι κοινωνικές αντιστάσεις, οι εξουσιαστές θα συσπειρώνονται για να διασφαλίσουν τα προνόμιά τους, γεφυρώνοντας τις επιμέρους αντιθέσεις τους.
Κόντρα λοιπόν, στον θρησκευτικό,πολιτικό, δικαστικό και αστυνομικό οχετό της πόλης, δεν θα αφήσουμε καμία συντρόφισσα και σύντροφο μόνο.

Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν συνέχεια… να συνεχίσουμε και εμείς την αντίσταση στους δρόμους.

Συγκέντρωση: Δευτέρα 1 Αυγούστου 11 πμ δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Καμία δίωξη στους 26 συλληφθέντες της παρέμβασης στην μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Τα ξημερώματα της Τετάρτης 27 Ιουλίου η αστυνομία πραγματοποίησε επιχείρηση εκκένωσης τριών καταλήψεων στη Θεσσαλονίκη. Καταλήψεων που στέγαζαν πρόσφυγες, μετανάστες και αλληλέγγυους. Εκκενώθηκαν οι καταλήψεις στη λεωφόρο Νίκης, η κοινότητα Ηurriya και η κατάληψη ορφανοτροφείου, η τελευταία μάλιστα κατεδαφίστηκε ώστε να μην είναι εφικτή η ανακατάληψή της. Πραγματοποιήθηκαν δεκάδες προσαγωγές που μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Οι μετανάστες αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι και μεταφέρθηκαν στο hot spot στα Διαβατά. Εκεί τους ενημέρωσαν ότι περισσεύουν και τους πρότειναν να πάρουν το λεωφορείο για να επιστρέψουν στη Θεσ/νικη.

Θα το χαρακτηρίζαμε φαρσοκωμωδία εάν δεν μιλούσαμε για ανθρώπινες ζωές. Την ίδια μέρα καταλαμβάνονται τα γραφεία του Σύριζα στη Θεσσαλονίκη από πλήθος αλληλέγγυων και σημειώνονται μια σειρά από δράσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης πανελλαδικά. Ιδιώτης, εκκλησία, και πανεπιστημιακές αρχές συνεργάστηκαν περίφημα προκειμένου να ξεσπιτώσουν κατατρεγμένους ανθρώπους, με την ενορχήστρωση της όλης επιχείρησης από την κυβέρνηση. Μιας κυβέρνησης των μεγαλύτερων υποκριτών, αυτών που βάσισαν την εκλογή τους πάνω σε μια δήθεν ανθρωπιστική ρητορική για δικαιώματα και ελευθερίες. Το μήνυμα σαφές: οι πρόσφυγες και μετανάστες θα βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης έξω από τις πόλεις ξεκομμενοι από κάθε κινηματική διαδικασία που θα μπορούσε να δώσει προοπτική αυτοοργάνωσής τους και όσμωσης με αλλά κοινωνικά κομμάτια. Η κατασυκοφάντηση άλλωστε του no border camp καταδεικνύει με τον πιο κρυστάλλινο τρόπο τον φόβο της εξουσίας απέναντι στους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών.

Και δυστυχώς την ίδια μέρα που ο αναπληρωτής υπουργός προστασίας του πολίτη Νίκος Tόσκας έκανε τις κατάπτυστες δηλώσεις ότι οι καταλήψεις αποτελούν καρικατούρα συμβόλων και ότι το κράτος διαθέτει δομές που μπορούν να εξυπηρετήσουν τους πρόσφυγες, η πραγματικότητα στέκεται αμείλικτη: νεαρή πρόσφυγας πέθανε από επιληπτική κρίση στο hot spot της Σόφτεξ.

Ο Σύριζα δεν είναι τυχαίο πως επιλέγει αυτή τη στιγμή να επιτεθεί σε κινηματικές δομές. Κλείνοντας ένα χρόνο από το πέταγμα στα σκουπίδια όλων των υποσχέσεων του και την συνέχιση της πολιτικής των προκατόχων του, γνωρίζει πως έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από τα κινήματα, των οποίων υπήρξε λαθρεπιβάτης χάρη στην αφέλεια κάποιων. Επίσης ξέρει πως παρά τα ερείπια που έχει αφήσει με την προσπάθεια αφομοίωσης, η αναζωπύρωση αυτών των κινημάτων είναι το μόνο εμπόδιο που μπορεί να συναντήσει στο πέρασμα των πολιτικών του. Γιαυτό θέλει να εμποδίσει την σύνδεση επί μέρους κοινωνικών κομματιών και τη δημιουργία νέων δομών ακηδεμόνευτων που γεννούν αυτοπεποίθηση στον κόσμο του αγώνα απέναντι στη ματαιότητα που τόσο μεθοδικά έχει σπείρει.

Ο Σύριζα ξέρει πως έχοντας μπροστά του να περάσει τη λεηλασία των εργασιακών σχέσεων καθώς και τα μέτρα που θα φέρει η ενεργοποίηση του “κόφτη” δεν έχει τίποτα να φοβάται από τον γελοίο θίασο των κοινοβουλευτικών του αντιπάλων. Πως μόνο η αφύπνιση του κοινωνικού πτώματος το οποίο κακοποιεί με τις πολιτικές του είναι αυτή που μπορεί να αποτελέσει φραγμό στην περαιτέρω υποβάθμιση των ζωών και να ανοίξει περάσματα για έναν νέο κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης, ισότητας. Γι αυτό επιτίθεται στην αρχή με το γάντι, τώρα εντονότερα και στο άμεσο μέλλον με λύσσα σε όσους οργανώνονται και δρουν μακριά από τη λογική ενσωμάτωσης που ενάμιση χρόνο προσπαθεί να επιβάλει.

Το ανταγωνιστικό κίνημα όμως δεν έχει άλλα περιθώρια οπισθοχώρησης. Το μούδιασμα πέρασε και ξαναπατάει στα πόδια του. Βρισκόμαστε ντόπιοι και μετανάστες, εργάτες, άνεργοι, φοιτητές και ζωντανεύουμε χώρους, πλατείες γειτονιές. Μοιραζόμαστε εμπειρίες, απόψεις, ζυμωνόμαστε και οργανώνουμε τους χειρότερους εφιάλτες των νεόκοπων εξουσιαστών. Τους υποσχόμαστε πως οι καρέκλες που τόσο λαχτάρησαν δεν είναι αρκετά ψηλές για να τους σώσουν από την κοινωνική οργή. Γυρνάμε στην εμπειρία του αγώνα πριν αυτός δηλητηριαστεί από τη φενάκη της “ελπίδας” τους το 2012 και επιστρέφουμε για να τους στείλουμε εκεί που από το ’08 έως σήμερα έχουμε στείλει και τόσους άλλους. Στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Με κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών να ανοίξουμε δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση. 

Ενάντια σε επίπλαστους διαχωρισμούς με όπλο μας την αλληλεγγύη να επιτεθούμε σε κράτος και κεφάλαιο. 

Παύση κάθε δίωξης των συλληφθέντων καταληψιών

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις