Δεύτερη δίκη Επαναστατικού αγώνα

H δεύτερη δίκη της επαναστατικής αναρχικής οργάνωσης Επαναστατικός αγώνας που διεξάγεται τον τελευταίο μήνα αφορά κατηγορίες για όσα φέρεται ότι διέπραξε ως καταζητούμενος ο Νίκος Μαζιώτης από το 2012 μέχρι την σύλληψή του το 2014 στο Μοναστηράκι. Εκτός από τον Νίκο Μαζιώτη στο κατηγορητήριο συμπεριλαμβάνονται η καταζητούμενη Πόλα Ρούπα, ο Αντώνης Σταμπούλος και ο Γιώργος Πετρακάκος που συνελήφθη πρόσφατα στον Βόλο. Η κοινή κατηγορία για τους τέσσερις είναι ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, ενώ κατά περίπτωση κατηγορούνται και για έκρηξη με παγιδευμένο αυτοκίνητο στην διεύθυνση εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος στην οδό Αμερικής, στις 10 Απριλίου 2014 όπου στεγάζεται και το γραφείο του μόνιμου αντιπρόσωπου του ΔΝΤ, -ενέργεια για την οποία λίγες μέρες αργότερα ο Ε.Α ανέλαβε την ευθύνη–, προμήθεια και κατοχή εκρηκτικών υλών, εκρήξεις και για δύο ληστείες. Ακόμα ο Νίκος Μαζιώτης κατηγορείται για απόπειρες ανθρωποκτονιών κατά τη συμπλοκή του με αστυνομικούς στο Μοναστηράκι στις 16.7.2014, οπότε και συνελήφθη τραυματισμένος από πυρά των μπάτσων. Η δίκη ξεκίνησε στις 16 Οκτώβρη και συνεχίζεται έως σήμερα στο ειδικό δικαστήριο φυλακών Κορυδαλλού.

Ήδη από τις πρώτες συνεδριάσεις φάνηκε καθαρά ότι το τρομοδικείο τελεί υπό πολιτικές εντολές, επιδιώκοντας να με απογευματινές συνεδριάσεις να ακολουθήσει εντατικούς ρυθμούς, ούτως ώστε να μην παρέλθει το 18μηνο και να μην αποφυλακιστεί ο Αντώνης Σταμπούλος.

Σχετικά με την υπόθεση του αναρχικού Αντώνη Σταμπούλου

Ο Αντώνης Σταμπούλος συνελήφθη το βράδυ της Πέμπτης 2 Νοεμβρίου 2014 στο Βύρωνα κατηγορούμενος ως “τρομοκράτης”, φερόμενος ως μέλος της επαναστατικής οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας. Συγκεκριμένα οι κατηγορίες που του αποδίδονται η ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, έκρηξη, κατοχή εκρηκτικών, κλοπή, πλαστογραφία, αντίσταση κατά της αρχής, ψευδής ανωμοτί κατάθεση και οπλοφορίας. Από την πρώτη κιόλας μέρα της σύλληψής του τα ΜΜΕ επιδίδονται σε έναν οχετό κατασυκοφάντησης και κτισίματος μιας «αδίστακτης προσωπικότητας» όπως τα ευφάνταστα σενάρια της αντιτρομοκρατικής απαιτούν και όπως καλά έχουν μάθει να κάνουν τις τελευταίες δεκαετίες. Ο σύντροφος σχεδόν αμέσως ξεκίνησε απεργία πείνας και δίψας προκειμένου να μην μεταφερθεί σε φυλακή εκτός Κορυδαλλού, πράγμα που θα δυσχέραινε την επικοινωνία του με την οικογένειά του και τη δικηγόρο. Παρ’ όλα αυτά μετήχθη στη Λάρισα, όπου κρατείται μέχρι σήμερα. Ο σύντροφος από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του δεν άφησε σπιθαμή εδάφους στην αστυνομία ξεμπροστιάζοντας τα σενάρια της αντιτρομοκρατικής και υπερασπιζόμενος την πολιτική του ταυτότητα και δράση ως αναρχικός. Συνεχίζει να αγωνίζεται μέσα στις φυλακές ως μέλος του Δ.Α.Κ (δίκτυο αγωνιστών κρατουμένων), με αποκορύφωμα την συμμετοχή του στην πολυήμερη απεργία πείνας, διεκδικώντας κατάργηση τρομονόμων, φυλακών υψίστης ασφαλείας κ.α. Δεν αποδέχεται τις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν και τονίζει : “Κλείνοντας να πω πως σ’ ότι αφορά εμένα το κατηγορητήριο βασίζεται σε διπλή αυθαιρεσία. Η πρώτη είναι η υπόθεση ότι είμαι μέλος του Ε.Α., πράγμα που δεν προκύπτει από πουθενά, και η δεύτερη είναι η κατηγορία επί των πράξεων που αποδίδονται στην οργάνωση, πάλι φυσικά χωρίς κανένα στοιχείο. Το δεύτερο σκέλος είναι πλέον η επιτομή της αυθαιρεσίας όχι μόνο όσον αφορά εμένα αλλά και όσο θα αφορούσε ένα μέλος της οργάνωσης.”

Σύλληψη Γιώργου Πετρακάκου και Μαρίας Θεοφίλου

Σε κλίμα τρομοϋστερίας συλλαμβάνεται στο Βόλο ο Γιώργος Πετρακάκος και η σύντροφός του Μαρία Θεοφίλου. Ειδικά για την περίπτωση Θεοφίλου, (μητέρας δυο μικρών παιδιών) οι κατηγορίες που τις αποδίδονται αφορούν την υπόθαλψη του συντρόφου της ενώ ενοχοποιητικό στοιχείο για τους διώκτες της αποτελεί και το γεγονός ότι είναι αδερφή του Τάσου Θεοφίλου. Και οι δύο αρνούνται τις κατηγορίες που τους αποδίδονται, όμως ειδικά στην περίπτωση Θεοφίλου, η προφυλάκισή της έχει ως αποτέλεσμα το βίαιο αποχωρισμό από τα παιδιά της, βλέπουμε δηλαδή ότι η εκδικητική πρακτική τιμωρίας συγγενικών φιλικών προσώπων επεκτείνεται κτηνωδώς και σε δύο νήπια. Η πρακτική αυτή του κράτους που θέλει συγγενικά και φιλικά πρόσωπα κατηγορούμενων και κρατουμένων αφού διαπομπευτούν στα ΜΜΕ κατόπιν να προφυλακίζονται με ανύπαρκτα στοιχεία, είναι κάτι που διαρκώς διευρύνεται όπως πρόσφατα είδαμε και στις περιπτώσεις της Αθηνάς Τσάκαλου και της Εύης Στατήρη.

Είναι γεγονός πως όσο κράτος και κεφάλαιο βυθίζουν ολοένα και περισσότερο την κοινωνία στη φτώχεια και εξαθλίωση εφαρμόζοντας τη στρατηγική του πολιτικού ολοκληρωτισμού ακόμα και με το δήθεν “ανθρώπινο” πρόσωπο της αριστερής συγκυβέρνησης, τόσο εντείνονται οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Το δόγμα τάξη και ασφάλεια αποσκοπεί στο να καλύψει κάθε έκφανση μικρών και μεγάλων αντιστάσεων, πόσο μάλλον όταν η αντίσταση εκφράζεται από αγωνιστές που εδώ και καιρό έχουν λάβει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θέση απέναντι στον ταξικό πόλεμο που μαίνεται, θέση μάχης. Εκεί, η εξουσία επιστρατεύει όλα τα νομικά και πολιτικά ερείσματα ώστε να εξαντλήσει τη βαρβαρότητά της. Ακόμα και αν δε βρίσκει ερείσματα, τότε θα τα εφεύρει. Η κατάδειξη των αυθαιρεσιών, η αποδόμηση του λόγου της εξουσίας δεν είναι ένας μάταιος αγώνας απεναντίας, είναι σύμφυτη με το σπάσιμο της απομόνωσης των κρατούμενων αγωνιστών που το κράτος προσπαθεί να επιβάλλει, είναι δεμένη με τη συμπόρευση κοινών αγώνων μέσα και έξω από τις φυλακές, το σπάσιμο τεχνητών διαχωρισμών ανάμεσα στα υποκείμενα του αγώνα, την από κοινού χάραξη στρατηγικής για τις μάχες που έρχονται. Οι μάχες θα δοθούν μέσα και έξω από δικαστικές αίθουσες, μέσα και έξω από τις φυλακές, με οριζόντιες αντιιεραρχικές διαδικασίες δομώντας διαύλους επικοινωνίας και αλληλεγγύης.

Αλληλεγγύη στα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα και σε όσους διώκονται για την ίδια υπόθεση

Αλληλεγγύη στον αναρχικό Αντώνη Σταμπούλο

Άμεση απελευθέρωση στη Μαρία Θεοφίλου

Αφίσα καλέσματος στην πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες, ενάντια σε φράχτες και σύνορα

Πέμπτη 29/10 18:00 Καμάρα

Σύντομο χρονικό

Πριν 7 μήνες, στις 2 Μαρτίου συλλαμβάνεται η καταζητούμενη Αγγελική Σπυροπούλου, στην οποία αποδίδεται η κατηγόρια της συμμετοχής στην Συνωμοσία Πυρήνων Φωτιάς. Μαζί με την ίδια η αντιτρομοκρατική συλλαμβάνει, με την κατηγορία υπόθαλψης εγκληματία, την Αθηνά Τσάκαλου αλλά και την Εύη Στατήρη, σύντροφο του γιου της Γ. Τσάκαλου-έγκλειστου μέλους της ΣΠΦ. Με βάση την στήριξη τους στην Αγγελική Σπυροπούλου και αφού η κατηγορία
της υπόθαλψης εγκληματία δεν επαρκεί, τις προφυλακίζουν με την κατηγορία της “συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση”. Μετά την σύλληψη των συγγενικών τους προσώπων τα μέλη της ΣΠΦ και η Αγγελική Σπυροπούλου ξεκινάν πολυήμερη απεργία πείνας απαιτώντας την άμεση αποφυλάκισή των δυο. Στα τέλη του Μάρτη, η τότε συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παράλληλα με το νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ ψηφίζει ειδική τροπολογία που υποτίθεται ότι θα οδηγούσε στην αποφυλάκιση τους.

Αυτή τη στιγμή η Αθηνά Τσάκαλου, αν και τυπικά αποφυλακισμένη, βρίσκεται σε καθεστώς απομόνωσης και περιορισμού στο νησί της Σαλαμίνας. Ενώ η Εύη Στατήρη, έπειτα από 6 αιτήσεις αποφυλάκισης που έχουν απορριφθεί, βρίσκεται σε απεργία πείνας από 14/9. Παράλληλα απεργία πείνας έχει ξεκινήσει, σαν ένδειξη αλληλεγγύης, και ο σύντροφός της Γ. Τσάκαλος από 14/9.

Η ποινικοποίηση φιλικών και συγγενικών σχέσεων δεν είναι κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει πρώτη φορά. Ιστορικά αποτελεί πάγια τακτική και μεθόδευση του κράτους, του κεφαλαίου και των κατασταλτικών μηχανισμών τους προκειμένου να κάμψει τους αγωνιστές αλλά και να διαχύσει τον φόβο στους ίδιους και σε όσους θελήσουν να τους στηρίξουν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της κατοχής όπου συλλαμβάνονταν, βασανίζονταν ή εξορίζονταν συγγενείς ανταρτών για την αλληλεγγύη που έδειχναν στους συγγενείς τους. Στις μέρες μας, έχουν γίνει συνήθεις πρακτικές οι εισβολές για ελέγχους στα σπίτια συγγενικών/φιλικών προσώπων των διωκόμενων και καταζητούμενων αγωνιστών και οι προσαγωγές τους στα αστυνομικά τμήματα για να “δώσουν πληροφορίες” αλλά και οι διώξεις τους με μοναδικό στοιχείο τις συγγενικές τους σχέσεις, όπως η Μαρί Μπεραχά, σύζυγος του Κώστα Γουρνά (μέλους του Επαναστατικού Αγώνα). Με την προφυλάκιση της Ευής Στατήρη και της Αθηνάς Τσάκαλου, το κράτος εγκαινιάζει μια αναβαθμισμένη στρατηγική. Κύριοι πρωτεργάτες της στρατηγικής αυτής είναι οι ειδικοί εφέτες ανακριτές όπως ο Νικόπουλος καθώς και τα μέλη των δικαστικών συμβουλίων όπως η Ι. Πόγκα.

Οι νόμοι εξυπηρετούν μόνο τα αφεντικά

Το κράτος και το κεφάλαιο ανεξάρτητα από τον όποιο αριστερό ή δεξιό μανδύα φέρουν κάθε φορά, θα κάνουν τα πάντα για να μην διασαλευτεί η λειτουργία τους, επιχειρώντας να εμποδίσουν όποιον και όποια αντιστέκεται στην κυριαρχική επέλαση τους. Διαχρονικά, μέσω των νόμων και των φυλακών η εκάστοτε πολιτική και οικονομική εξουσία επιχειρεί να διαιωνίσει την ύπαρξη της και επέκταση τις εκμεταλλευτικές συνθήκες. Όλοι εμείς όμως, που βιώνουμε την καταπίεση,την εκμετάλλευση και βρισκόμαστε στο δρόμο του αγώνα γνωρίζουμε πως οι νόμοι τους είναι ραμμένοι στα μέτρα των αφεντικών, των καταπιεστών, των κεφαλαιοκρατών. Γι’ αυτό άλλωστε η διατύπωσή τους είναι τόσο αφηρημένη ώστε η ερμηνεία τους να εναπόκειται στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Γι’ αυτό και δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι παρά τις νομοθετικές ρυθμίσεις δεν έχει δοθεί ακόμη εκπαιδευτική άδεια στον Νίκο Ρωμανό και παρά το γεγονός πως έχουν καταργηθεί οι φυλακές τύπου Γ’ υπάρχουν ακόμη έγκλειστοι αγωνιστές σε καθεστώς απομόνωσης.

Καμία πίστη σε υποσχέσεις-καμία πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς

Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή με την εργαλείακη χρήση των συγκεκριμένων νόμων η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχεται να το χρησιμοποιήσει ως ένα ακόμη διαπιστευτήριο απέναντι στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο για να επιβεβαιώσει την ορθή λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής. Έτσι, παρά τις “αγωνιστικές ανησυχίες” που επικαλείται, έρχεται να επισφραγίσει την αναμενόμενα εκδικητική στάση της απέναντι σε όσους αναγνωρίζει ως εχθρούς της. Οι προεκλογικές υποσχέσεις έγιναν μνημονιακή “στροφή στο ρεαλισμό” που τώρα πλασάρεται ως η καλύτερη δυνατή “συμβιβαστική” λύση με τους δανειστές. Με ένα “αίσθημα” πατριωτισμού και αυτοθυσίας λοιπόν οι υποσχέσεις για “έναν ανθρώπινο καπιταλισμό” αφήνονται για το μέλλον, παρατείνοντας την “ελπίδα”, την υπομονή, την παραίτηση και διαιωνίζοντας τις συνθήκες υποδούλωσης.

Οργάνωση και αγώνας για την καταστροφή κράτους και καπιταλισμού.

Από την πλευρά μας οφείλουμε να επιδεικνύουμε οξυμένα αντανακλαστικά και να μην εφησυχαζόμαστε με τις υποσχέσεις της κυριαρχίας. Σε κάθε χώρο όπου βρισκόμαστε, στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις πλατείες και στις γειτονιές μας, στήνουμε δομές αλληλεγγύης, αυτοοργανώνουμε τις ανάγκες μας, στηρίζουμε τον καθένα και την καθεμία που λόγο της δράσης του ή ακόμα και της ίδιας της ύπαρξης του βρίσκεται στο στόχαστρο του κράτους και του καπιταλισμού. Γι’αυτό το λόγο θεωρούμε σημαντική την νικηφόρα έκβαση της απεργίας πεινάς της Έυης Στατήρη γιατί θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα ανάχωμα σε μελλοντικές κατασταλτικές μεθοδεύσεις ενάντια σε όσους αγωνίζονται άλλα και σε σε όσους στέκονται διπλά τους.

Σπάζοντας του διαχωρισμούς επιδιώκουμε την σύνδεση των αγώνων για την επαναστατική ανατροπή κράτους και καπιταλισμού και την οικοδόμηση ενός νέου κόσμου Ισότητας, Αλληλεγγύης, Ελευθερίας
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗΣ που πραγματοποιεί απεργία πεινάς από 14/9

ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ που έχει επιβληθεί στην Αθηνά Τσάκαλου

συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο», συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά, κατάληψη Terra Incognita, συνέλευση αναρχικών για τη σύνδεση των αγώνων μέσα στην κοινωνία-φυλακή, αναρχική συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο, αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός, αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, σύντροφοι-ισσες

Ιστορικό

Στις 2 Μαρτίου 2015 συλλαμβάνεται η Εύη Στατήρη σύζυγος του Γεράσιμου Τσάκαλου (καταδικασμένου για συμμετοχή στη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς) καθώς και η μητέρα του Αθηνά Τσάκαλου. Η πρώτη κατηγορείται για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση και η δεύτερη για υπόθαλψη εγκληματία, μιας και στο σπίτι της στη Σαλαμίνα συνελήφθη η έως τότε καταζητούμενη για το σχέδιο απόδρασης της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς, Αγγελική Σπυροπούλου. Μετά τη σύλληψή τους ακολούθησε ακόμα ένα τρομοσόου της ΕΛΑΣ με τις γνώριμες εικόνες κουκουλοφόρων πάνοπλων αστυνομικών να διαπομπεύουν τις κατηγορούμενες γυναίκες με τα αλεξίσφαιρα στα δικαστήρια σε ένα ιδιότυπο κυνήγι μαγισσών και το πόρισμα δόθηκε… στην πυρά, ένοχες λόγω συγγένειας.

Έτσι σήμερα η Αθηνά Τσάκαλου βρίσκεται με περιοριστικούς όρους αποκλεισμένη  στη Σαλαμίνα μη μπορώντας να επισκεφτεί τα παιδιά της στις φυλακές Κορυδαλλού και στερούμενη τη δυνατότητα να κάνει ιατρικές εξετάσεις στην Αθήνα. Η Εύη Στατήρη βρίσκεται ακόμη προφυλακισμένη αφού η αίτηση αποφυλάκισής της έχει απορριφθεί 6 φορές μέχρι σήμερα με μοναδικό στοιχείο ενοχής τη συγγενική της σχέση.

Απεργία πείνας

Η Εύη Στατήρη ξεκίνησε απεργία πείνας από 14 Σεπτεμβρίου 2015 για να διεκδικήσει την απελευθέρωσή της. Στις 27 Σεπτεμβρίου βρισκόμενη στην 14 ημέρα απεργίας πείνας εισήχθη στο γενικό κρατικό νοσοκομείο Νίκαιας καθώς κρίθηκε αναγκαία η νοσηλεία της.

Η αριστερο-δεξιά συγκυβέρνηση έχει δώσει ικανοποιητικά δείγματα γραφής για το πώς χειρίζεται τέτοιες υποθέσεις. Όπως και στην περίπτωση του Νίκου Ρωμανού που μετά από πολυήμερη απεργία πείνας κατάφερε να του εγκριθούν εκπαιδευτικές άδειες χωρίς μέχρι σήμερα να μπορεί να κάνει χρήση τους, φαίνεται ότι η κυβέρνηση ψηφίζει τροπολογίες για να κατευνάσει τα πνεύματα αφήνοντας όμως νομικά παραθυράκια που προσκρούουν δήθεν στο πλέγμα της δικαστικής γραφειοκρατίας και αυθαίρετων αποφάσεων εφετών και συμβουλίων ώστε η ίδια να αποποιείται κάθε φορά την ευθύνη. Ένας ξεκάθαρος εμπαιγμός που στόχο έχει να λυγίσει ανθρώπους που δεν εγκαταλείπουν τους δικούς τους έρμαια στους τρομονόμους και στους σχεδιασμούς της αντιτρομοκρατικής.

Το κράτος πειραματίζεται για να εισάγει νέες κατασταλτικές μεθόδους περιορισμού, απομόνωσης και εκδίκησης. Κάθε φορά που εφαρμόζεται και μια νέα κατασταλτική μέθοδος το κράτος δοκιμάζει τις αντοχές ώστε να την παγιώσει ως εργαλείο. Εκεί είναι που η ιστορία συναντά τα υποκείμενα και ο καθένας μετριέται με το μπόι του. Όπως με τον αγώνα του Νίκου Ρωμανού, των απεργών πείνας του ΔΑΚ και του Κώστα Σακκά που στάθηκαν στο ύψος τους και αγωνίστηκαν, έτσι και η Εύη Στατήρη σηκώνει το γάντι ενάντια στην ολοκληρωτικού τύπου αντιμετώπιση που το κράτος ασκεί στο πρόσωπό της, όπως και σε αυτό της Αθηνάς Τσάκαλου.

Στεκόμαστε δίπλα στον αγώνα που δίνει η Εύη Στατήρη ως συνέχεια των αγώνων που δόθηκαν έως σήμερα ενάντια στην ποινικοποίηση φιλικών-συντροφικών σχέσεων, στις φυλακές τύπου Γ, ενάντια στους τρομονόμους …μέχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής.

Επειδή η δίωξη συγγενικών και φιλικών προσώπων είναι ένα βήμα πριν τη δίωξη του φρονήματος 

Άμεση απελευθέρωση της Εύης Στατήρη

«Σήμερα 14 Σεπτεμβρίου ξεκινάω ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ για την απελευθέρωσή μου… ενάντια στο φόβο της εξουσίας, ενάντια στο άδικο της δικαιοσύνης τους, ενάντια στα ψέματα των δημοσιογράφων, ενάντια στην απάθεια, ενάντια στη σιωπή…Μπάτσοι, δικαστές και πολιτικοί κλείδωσαν τις μέρες μου μέσα στα τείχη της φυλακής, όμως δεν μπορούν να κλειδώσουν την αξιοπρέπειά μου και την επιθυμία μου για ελευθερία…»  Εύη Στατήρη