Μαρ 08

Πορεία για την κρατική/καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη – Παρασκευή 10/3 18:00 καμάρα

Δεν ήτανε τα Τέμπη ούτε η “κακιά στιγμή”, δικά τους είναι τα πλούτη δικοί μας οι νεκροί

Το βράδυ στις 28 Φεβρουαρίου στη περιοχή των Τεμπών συγκρούστηκαν μετωπικά μια επιβατική και μία εμπορική αμαξοστοιχία. Από τη σφοδρή σύγκρουση τα μπροστινά βαγόνια τυλίχθηκαν στις φλόγες και τα υπόλοιπα βαγόνια εκτροχιάστηκαν. Τραγικός απολογισμός μέχρι σήμερα 57 επιβεβαιωμένοι νεκροί και τουλάχιστον 85 τραυματίες μεταξύ των οποίων και κάποιοι σοβαρά. Μετά από τόσες μέρες και δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα επίσημα αριθμός αγνοουμένων.
Το τραίνο ήταν γεμάτο από κόσμο και κυρίως νεολαία, κόσμο που έγινε παρανάλωμα του πυρός μέσα σε μια στιγμή και άλλους που τσακίστηκαν και σακατεύτηκαν. Νεκροί είναι επίσης και οι 9 εργαζόμενοι των αμαξοστοιχιών. Από μαρτυρίες πολλά άτομα σώθηκαν χάρις την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια που με αυταπάρνηση έδειξαν επιβάτες τις πρώτες στιγμές μετά το αποτρόπαιο αυτό -έγκλημα- γιατί η λέξη δυστύχημα είναι άστοχη για το περιγράψει. Αλληλοβοήθεια να μας θυμίζει ότι το μόνο που έχουμε είναι πραγματικά ο ένας την άλλη.

Αμέσως ιθύνοντες, εκπρόσωποι πολιτικής εξουσίας και ΜΜΕ άνοιξαν το βόθρο επιχειρώντας να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα να πουν ψέματα, ψέματα, ψέματα. Παραμύθια περί αναζήτησης ευθυνών, προσπάθεια απόδοσης της ευθύνης σε πρόσωπα, στην κακιά στιγμή, στην “κατάρα των Τεμπών” στήνοντας ένα πένθιμο πανηγύρι σαν τα όρνια που ξεσκίζουν τις σάρκες κουφαριών, βεβηλώνοντας μνήμες ανθρώπων
ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ. Πολλοί περισσότεροι θα υποφέρουν για χρόνια από τα σωματικά και ψυχικά τραύματα τους και όλοι οι υπόλοιποι θα υποφέρουμε από το συλλογικό τραύμα να χάνουμε συνανθρώπους μας στο βωμό του κέρδους από τον αδιάκοπο πόλεμο που έχει κηρύξει εναντίον της ανθρωπότητας το καπιταλιστικό σύστημα.

Η ιστορία του σιδηρόδρομου ως το παλιό μέσο μαζικής μεταφοράς είναι ταυτόσημη με την μετακίνηση εμπορευμάτων αλλά και του πιο κερδοφόρου εμπορεύματος αυτό της εργατικής δύναμης. Από παλιά ο σιδηρόδρομος θεωρούνταν το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς και επειδή στο σύγχρονο κόσμο η ζωή των ανθρώπων είναι συνυφασμένη με τις μετακινήσεις η τεχνολογική πρόοδος απαλείφει πλήρως τον ανθρώπινο παράγοντα και αυτοματοποιεί τα πάντα. Έτσι και εσκεμμένα κανείς να θέλει να προκαλέσει ζημιά αυτό να είναι αδύνατον. Αλλά αυτά είναι γνωστά.

Για πολλά χρόνια κάθε κυβέρνηση είχε ζητούμενο να υποτιμήσει τον ΟΣΕ ως προϊόν ώστε να τον ξεπουλήσει όσο όσο σε ιδιώτες. Γνωρίζαμε ότι η ιδιωτικοποίησή του θα έφερνε ακριβότερες μεταφορές, υποτίμηση της εργατικής δύναμης, και το κυριότερο κακές και μη ασφαλείς παρεχόμενες υπηρεσίες, όπως είδαμε να συμβαίνει σε πολλά παραδείγματα σε ιδιωτικοποιήσεις πόρων και μεταφορών σε άλλες χώρες. Ιδιωτικοποιήθηκε λοιπόν το 2017 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αφού ξεπουλήθηκε σε μια ήδη πτωχευμένη ιταλική εταιρία για μόλις 45 εκατομμύρια ενώ η αξία του ΟΣΕ εκτιμούνταν σε 1 δις ευρώ . Σταδιακά και μεθοδικά τα τρένα μετατράπηκαν σε τρενάκια του τρόμου. Τα τελευταία χρόνια ο διαχειριστής του σιδηρόδρομου είναι η εταιρεία Hellenic Train. Ατυχήματα συνέβαιναν τακτικά που όμως δεν έπαιρναν έκταση, παρόλο που την προηγούμενη 25ετία μπήκαν στα ταμεία πάνω από 27 δις ευρώ. Στον πλέον πολυσύχναστο άξονα Αθήνα Θεσσαλονίκη δεν λειτουργούσε τίποτα. Το μόνο που λειτουργούσε ήταν τα ταμία που κόβανε υπερτιμημένα εισιτήρια. Δεν υπήρχαν ούτε φωτοσήματα, ούτε τηλεδιοίκηση ούτε σύστημα επικοινωνίας. Και να μην τολμήσει κανείς να υποκριθεί ότι δεν το γνώριζε. Αφού οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα είχαν προειδοποιήσει κατ’ επανάληψη (με τελευταία τους ανακοίνωση στις 07 Φεβρουαρίου 2023) και μέσα από κινητοποιήσεις και απεργίες δημοσιοποιούσαν τα προβλήματα και διεκδικούσαν ασφαλείς μεταφορές για όλους. Οι απεργίες όμως από τη μία κηρύσσονταν παράνομες και καταχρηστικές με δικαστικές αποφάσεις και από την άλλη υποδαυλίζονταν συστηματικά από τα ΜΜΕ ο κοινωνικός αυτοματισμός στο επιβατικό κοινό. Αυτό και μόνο τεκμηριώνει προμελετημένες δολοφονίες.

Μετά τη δολοφονία τόσων ανθρώπων τόλμησαν να μας υποσχεθούν ότι ο σιδηρόδρομος θα εξυγιανθεί. Όπως εξυγιάνθηκε να υποθέσουμε και το σύστημα υγείας μετά το θάνατο των 35.000 συνανθρώπων μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας που δεν είχαν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη με την υποβάθμιση και υποστελέχωση των δημόσιων δομών υγείας;

Πρέπει να καταλάβουμε ότι για το κράτος και το κεφάλαιο είμαστε αναλώσιμοι, είμαστε αριθμοί και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε τόσο το καλύτερο. Να σπάσουμε την ηττοπάθεια και το φόβο που μας επιβάλλεται Να τολμήσουμε, να αγωνιστούμε, να κατέβουμε στο δρόμο, να απαντήσουμε συλλογικά για όλους τους νεκρούς μας.
Να βρει τρόπο η οργή και πέρασμα ο πόνος..….

Πορεία για την κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη

Παρασκευή 10/03 στις 18:00 στην καμάρα

Μαρ 07

8η Μάρτη: ημέρα αντίστασης και αγώνα | διαδήλωση

Διαδήλωση, Τετάρτη 8/03 στις 18:00, καμάρα

Ο θάνατος που προέρχεται από τον κόσμο της κυριαρχίας όλο μας κυκλώνει.

Από την μακρινή 8η Μαρτίου 1857 που οι εργαζόμενες στις βιοτεχνίες ενδυμάτων της Ν. Υόρκης διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας μέχρι την σημερινή 08η Μαρτίου 2023 τα επίδικα των αγώνων είναι ανοιχτά. Αγώνες που στο σήμερα είναι πολυεπίπεδοι και έχουν πολλά μέτωπα. Μέτωπα ενάντια στις γυναικοκτονίες, στους βιασμούς, την έμφυλη βία, την υποτίμηση εργατικής δύναμης των μεταναστριών, την προσπάθεια ελέγχο στην αυτοδιάθεση του σώματός μας και την καθυπόταξη των σωμάτων μας στη μηχανή αναπαραγωγής κ.α.

Μέσα σε ένα ζοφερό περιβάλλον -που κάθε τόσο θρηνούμε και μία δολοφονημένη- σημειώθηκε και το έγκλημα στα Τέμπη με τους δεκάδες νεκρούς που καταδεικνύει με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι η κυριαρχία σκορπάει το θάνατο παντού. Η δολοφονία της Zackie-0, η υπόθεση βιασμού της Γεωργίας Μπίκα, η υπόθεση βιασμού στο ΑΤ Ομονοίας σώματα νεκρών βιασμένων και κακοποιημένων που περνάνε από τα μάτια μας με φρικτή επαναληψιμότητα μέχρι να συμβεί το επόμενο περιστατικό. Και ο θάνατος που προέρχεται από τον κόσμο της κυριαρχίας όλο μας κυκλώνει.

Κράτος και κεφάλαιο μαζί με όσους το υπηρετούν πιστά θα κάνουν τα πάντα για να διαφυλάξουν την ομαλή λειτουργία του καπιταλισμού μαζί με τα πατριαρχικά τους πρότυπα, τα κέρδη τους και την ιδιοκτησία τους. Η κανονικότητα που επιβάλλεται προς όφελος της εθνικής ανάπτυξης συνυφασμένης με την φτωχοποίηση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, τον εκφασισμό της κοινωνίας, και τον διάχυτο ρατσισμό και ομοφοβία μας κάνουν ολοένα και περισσότερο να ασφυκτιούμε.
Στη δική μας θεώρηση κοινός παρανομαστής των υποθέσεων της έμφυλης βίας, είναι το πατριαρχικό /εξουσιαστικό σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης που ονομάζεται αστική δημοκρατία.

Ζούμε σ΄ ένα σύγχρονο ολοκληρωτισμό όπου η αλήθεια βρίσκεται στα χέρια των εξουσιαστών ώστε να δρά ανεξέλεγκτα και να συγκαλύπτει τις υποθέσεις που την καίνε. Σε ένα σύστημα που η αστική δικαιοσύνη αφήνει ελεύθερους μπάτσους/βιαστές ενώ θέτει σε καθεστώς εξαίρεσης πολιτικούς κρατούμενους και τιμωρεί παραδειγματικά όσους/όσες αγωνίζονται. Σ’ ένα σύστημα που επιχειρεί να επιβάλλεται στα σώματα μας με τον κάθε δυνατό τρόπο.
Ο αγώνας για κάθε δολοφονημένη, για κάθε περιστατικό βιασμού, για κάθε καταπιεσμένο άτομο είναι κομμάτι ενός συνολικού αγώνα ενάντια σε κράτος, πατριαρχία και κεφάλαιο, για να συντρίψουμε το σάπιο σύστημά τους. Μέσα από αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης να στηρίξουμε τα κακοποιημένα άτομα και να μην αφήσουμε καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχία και στους υπερασπιστές της. Να αντισταθούμε και να οργανώσουμε τη αντεπίθεση της τάξης μας. Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο με ελευθερία, ισότητα και αξιοπρέπεια.

Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Μαρ 04

Δεν ήτανε τα Τέμπη ούτε η “κακιά στιγμή”, δικά τους είναι τα πλούτη δικοί μας οι νεκροί

Το βράδυ στις 28 Φεβρουαρίου στη περιοχή των Τεμπών συγκρούστηκαν μετωπικά μια επιβατική και μία εμπορική αμαξοστοιχία. Από τη σφοδρή σύγκρουση τα μπροστινά βαγόνια τυλίχθηκαν στις φλόγες και τα υπόλοιπα βαγόνια εκτροχιάστηκαν. Τραγικός απολογισμός μέχρι σήμερα 57 επιβεβαιωμένοι νεκροί και τουλάχιστον 85 τραυματίες μεταξύ των οποίων και κάποιοι σοβαρά. Μετά από τόσες μέρες και δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα επίσημα αριθμός αγνοουμένων.
Το τραίνο ήταν γεμάτο από κόσμο και κυρίως νεολαία, κόσμο που έγινε παρανάλωμα του πυρός μέσα σε μια στιγμή και άλλους που τσακίστηκαν και σακατεύτηκαν. Νεκροί είναι επίσης και οι 9 εργαζόμενοι των αμαξοστοιχιών. Από μαρτυρίες πολλά άτομα σώθηκαν χάρις την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια που με αυταπάρνηση έδειξαν επιβάτες τις πρώτες στιγμές μετά το αποτρόπαιο αυτό -έγκλημα- γιατί η λέξη δυστύχημα είναι άστοχη για το περιγράψει. Αλληλοβοήθεια να μας θυμίζει ότι το μόνο που έχουμε είναι πραγματικά ο ένας την άλλη.

Αμέσως ιθύνοντες, εκπρόσωποι πολιτικής εξουσίας και ΜΜΕ άνοιξαν το βόθρο επιχειρώντας να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα να πουν ψέματα, ψέματα, ψέματα. Παραμύθια περί αναζήτησης ευθυνών, προσπάθεια απόδοσης της ευθύνης σε πρόσωπα, στην κακιά στιγμή, στην “κατάρα των Τεμπών” στήνοντας ένα πένθιμο πανηγύρι σαν τα όρνια που ξεσκίζουν τις σάρκες κουφαριών, βεβηλώνοντας μνήμες ανθρώπων
ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ. Πολλοί περισσότεροι θα υποφέρουν για χρόνια από τα σωματικά και ψυχικά τραύματα τους και όλοι οι υπόλοιποι θα υποφέρουμε από το συλλογικό τραύμα να χάνουμε συνανθρώπους μας στο βωμό του κέρδους από τον αδιάκοπο πόλεμο που έχει κηρύξει εναντίον της ανθρωπότητας το καπιταλιστικό σύστημα.

Η ιστορία του σιδηρόδρομου ως το παλιό μέσο μαζικής μεταφοράς είναι ταυτόσημη με την μετακίνηση εμπορευμάτων αλλά και του πιο κερδοφόρου εμπορεύματος αυτό της εργατικής δύναμης. Από παλιά ο σιδηρόδρομος θεωρούνταν το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς και επειδή στο σύγχρονο κόσμο η ζωή των ανθρώπων είναι συνυφασμένη με τις μετακινήσεις η τεχνολογική πρόοδος απαλείφει πλήρως τον ανθρώπινο παράγοντα και αυτοματοποιεί τα πάντα. Έτσι και εσκεμμένα κανείς να θέλει να προκαλέσει ζημιά αυτό να είναι αδύνατον. Αλλά αυτά είναι γνωστά.

Για πολλά χρόνια κάθε κυβέρνηση είχε ζητούμενο να υποτιμήσει τον ΟΣΕ ως προϊόν ώστε να τον ξεπουλήσει όσο όσο σε ιδιώτες. Γνωρίζαμε ότι η ιδιωτικοποίησή του θα έφερνε ακριβότερες μεταφορές, υποτίμηση της εργατικής δύναμης, και το κυριότερο κακές και μη ασφαλείς παρεχόμενες υπηρεσίες, όπως είδαμε να συμβαίνει σε πολλά παραδείγματα σε ιδιωτικοποιήσεις πόρων και μεταφορών σε άλλες χώρες. Ιδιωτικοποιήθηκε λοιπόν το 2017 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αφού ξεπουλήθηκε σε μια ήδη πτωχευμένη ιταλική εταιρία για μόλις 45 εκατομμύρια ενώ η αξία του ΟΣΕ εκτιμούνταν σε 1 δις ευρώ . Σταδιακά και μεθοδικά τα τρένα μετατράπηκαν σε τρενάκια του τρόμου. Τα τελευταία χρόνια ο διαχειριστής του σιδηρόδρομου είναι η εταιρεία Hellenic Train. Ατυχήματα συνέβαιναν τακτικά που όμως δεν έπαιρναν έκταση, παρόλο που την προηγούμενη 25ετία μπήκαν στα ταμεία πάνω από 27 δις ευρώ. Στον πλέον πολυσύχναστο άξονα Αθήνα Θεσσαλονίκη δεν λειτουργούσε τίποτα. Το μόνο που λειτουργούσε ήταν τα ταμία που κόβανε υπερτιμημένα εισιτήρια. Δεν υπήρχαν ούτε φωτοσήματα, ούτε τηλεδιοίκηση ούτε σύστημα επικοινωνίας. Και να μην τολμήσει κανείς να υποκριθεί ότι δεν το γνώριζε. Αφού οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα είχαν προειδοποιήσει κατ’ επανάληψη (με τελευταία τους ανακοίνωση στις 07 Φεβρουαρίου 2023) και μέσα από κινητοποιήσεις και απεργίες δημοσιοποιούσαν τα προβλήματα και διεκδικούσαν ασφαλείς μεταφορές για όλους. Οι απεργίες όμως από τη μία κηρύσσονταν παράνομες και καταχρηστικές με δικαστικές αποφάσεις και από την άλλη υποδαυλίζονταν συστηματικά από τα ΜΜΕ ο κοινωνικός αυτοματισμός στο επιβατικό κοινό. Αυτό και μόνο τεκμηριώνει προμελετημένες δολοφονίες.

Μετά τη δολοφονία τόσων ανθρώπων τόλμησαν να μας υποσχεθούν ότι ο σιδηρόδρομος θα εξυγιανθεί. Όπως εξυγιάνθηκε να υποθέσουμε και το σύστημα υγείας μετά το θάνατο των 35.000 συνανθρώπων μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας που δεν είχαν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη με την υποβάθμιση και υποστελέχωση των δημόσιων δομών υγείας;

Πρέπει να καταλάβουμε ότι για το κράτος και το κεφάλαιο είμαστε αναλώσιμοι, είμαστε αριθμοί και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε τόσο το καλύτερο. Να σπάσουμε την ηττοπάθεια και το φόβο που μας επιβάλλεται Να τολμήσουμε, να αγωνιστούμε, να κατέβουμε στο δρόμο, να απαντήσουμε συλλογικά για όλους τους νεκρούς μας.
Να βρει τρόπο η οργή και πέρασμα ο πόνος..….

Συγκέντρωση-πορεία για την κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη

Κυριακή 05/03 στις 11.30 στην καμάρα

Ιαν 27

Αντιφασιστική Συγκέντρωση

Αντιφασιστική συγκέντρωση Σάββατο 28/1 18:00 Τσιμισκή  με Ναυαρίνου

Δεκ 22

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του αναρχικού απεργού πείνας και δίψας από 19/12 Θάνου Χατζηαγγέλου

Από τις 28/10 οι κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού με κινητοποιήσεις διεκδικούν τα δικαιώματά τους και την κατάργηση του νέου σωφρονιστικού κώδικα. Τα ξημερώματα της Δευτέρας 19/12 σωφρονιστικοί υπάλληλοι ανακοινώνουν στον αναρχικό κρατούμενο Θάνο χατζηαγγελου την απόφαση για μεταγωγή του. Εκείνος αρνείται ζητώντας να ενημερωθεί για τον λόγο της μεταγωγής και έπειτα από λίγο κουκουλοφόροι μπάτσοι εισβάλουν στο κελί και τον απαγάγουν. Το βράδυ της ίδιας μέρας βρίσκεται στο τμήμα μεταγωγών Θεσσαλονίκης και προβαίνει σε απεργία πείνας και δίψας με αιτήματα τη γνωστοποίηση του λόγου της μεταγωγής του και την επιστροφή του στον Κορυδαλλό. Το πρωί της επόμενης μέρας πραγματοποιείται η μεταγωγή του στις φυλακές Νιγρίτας. Αυτή αποτελεί μια εκδικητική στάση προς το Θάνο Χατζηαγγελου, λόγω της αγωνιστικής του δράσης και συμμετοχής του στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα. Το κράτος επιχειρεί διαρκώς να καταστείλει κάθε φωνή αντίστασης και οι φυλακές δεν αποτελούν εξαίρεση.

Ο νέος σωφρονιστικός κώδικας με όνομα «Αναμόρφωση και εκσυγχρονισμός Σωφρονιστικού Κώδικα -Τροποποιήσεις στον ν.2776/1999» αποτελεί ένα ακόμη νομικό έκτρωμα της αστικής δημοκρατίας που καταστρατηγεί ακόμα και στοιχειώδη δικαιώματα των κρατουμένων. Οι φυλακές παραμένουν στην δικαιοδοσία του υπουργείου προστασίας του πολίτη αντί του υπουργείου Δικαιοσύνης κάνοντας ξεκάθαρο ακόμα κ στον πιο αφελή την αντιμετώπιση του κράτους απέναντι στους έγκλειστους. Πιο συγκεκριμένα, για κάποιες κατηγορίες κρατουμένων (πχ ” τρομοκρατία”) μειώνει τις άδειες ή τις κόβει τελείως, δυσκολεύει την χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών μη επιτρέποντας στους κρατούμενους να σπουδάσουν. Επίσης, προβλέπεται η δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας για όσους θεωρούνται ” επικίνδυνοι” πολιτικοί κ κοινωνικοί κρατούμενοι.
Οι φυλακές βρίσκονται σε άμεση και αμφίδρομη σχέση με το πολιτικό-κοινωνικό περιβάλλον όπως αυτό διαμορφώνεται μέσα στις εκάστοτε συνθήκες. Μέσα σε ένα περιβάλλον λοιπόν δεκαετούς οικονομικής κρίσης που η εργατική τάξη έχει συνθλιβεί και εξαθλιωθεί, κράτος και κεφάλαιο αναβαθμίζουν το νομικό τους οπλοστάσιο ώστε να απομονώσουν και να τιμωρήσουν τους παραβατικούς, τους παρίες, ή και τους ταξικούς τους αντιπάλους. Η πολιτική αυτή βρίσκεται σε πλήρη εναρμόνιση με τις πολιτικές που ασκούνται σε όλα τα πεδία: στο εργασιακό, στην εκπαίδευση, στο περιβάλλον και αποκρυσταλλώνεται με τη ληστρική επιδρομή του κεφαλαίου απέναντι στα κατώτερα στρώματα με ταυτόχρονη πάταξη του εσωτερικού εχθρού.

Όπως και να ονομάζουν τις φυλακές είτε κέντρα κράτησης, είτε σωφρονιστικά καταστήματα η ουσία τους παραμένει η ίδια, το ίδιο φρικιαστική. Ο εγκλεισμός δεν σωφρονίζει αλλά συνθλίβει τους ανθρώπους. Η εξουσία επιδιώκει την συνεχή τιμωρία όσων παρανομούν. Αντιμετωπίζει τους κρατούμενους ως τους μοναδικούς υπαίτιους του εγκλήματος και υποκριτικά διαχωρίζει σε υγιές και άρρωστο το κοινωνικό σώμα. Η αστική δικαιοσύνη δεν μπορεί να κρύψει την ταξική της θέση και φύση. Ένας αντικοινωνικός μηχανισμός όπως είναι το κράτος αντιμετωπίζει με μπάτσους τα ζητήματα του Δικαίου. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη μιλάει για καλύτερες συνθήκες κράτησης, θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν τόσο καταστροφικό και επικίνδυνο τόσο για χιλιάδες ψυχές που βρίσκονται στα κελιά της αστικής δημοκρατίας όσο και για ολόκληρη την κοινωνία.
Η φυλακή πέρα από τον εκδικητικό χαρακτήρα της για τους εντός των τειχών λειτουργεί κ ως φόβητρο για το κοινωνικό σώμα, για όσους και όσες δεν μπορούν να επιβιώσουν ζώντας μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια, ως φόβητρο για όσους και όσες αγωνίζονται. Όσο το κράτος εντείνει την πολυεπίπεδη επίθεση του, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη για οργάνωση και αγώνα.

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του αναρχικού απεργού πείνας και δίψας από 19/12 Θάνου Χατζηαγγελου.

Κανένας όμηρος στα χέρια του κρατους.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των κρατουμένων.

Δεκ 06

ΠΟΡΕΙΑ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2022

 

Δεκ 05

14 χρόνια μετά ο Δεκέμβρης παραμένει εικόνα από το μέλλον

Ο αντικοινωνικός ρόλος του κράτους επιβεβαιώνεται καθημερινά. Από την επίθεση σε εργατικά κεκτημένα δεκαετιών, τις ανατιμήσεις και την ακρίβεια που δυσχεραίνουν τις ζωές μας, την υποβάθμιση της εκπαίδευσης και την πλήρη διάλυση πλέον οποιασδήποτε μορφής δημόσιας περίθαλψης μέχρι την «υπεράσπιση των συνόρων» με τους εκατοντάδες νεκρούς συνανθρώπους μας και όσους την γλιτώνουν πεταμένοι στην εξαθλίωση, τη συμμετοχή σε πολέμους, την ακροδεξιά ρητορική και πρακτικές, τη θεσμική συγκάλυψη περιστατικών έμφυλης βίας το κράτος έχει συνέχεια εις βάρος της κοινωνίας. Επενδύει στο δόγμα «νόμος και τάξη» δίνει ολοένα και περισσότερη έμφαση στην καταστολή.

14 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη η αστυνομία είναι εδώ, ως ο θεσμός εμπέδωσης και επιβολής των κρατικών πολιτικών και επιχείρησης καταστολής οποιασδήποτε αντίδρασης. Οι μπάτσοι είναι εδώ και δολοφονούν το Νίκο Σαμπάνη αδειάζοντας πάνω του γεμιστήρες, συνδράμουν τους ευυπόληπτους πολίτες στη δολοφονία του/της Ζακ/Zackie–O, βασανίζουν και σκοτώνουν μετανάστ(ρι)ες στα αστυνομικά τμήματα. Για όλα αυτά παραμένουν ατιμώρητοι συνεχίζοντας το έργο τους. Είναι τα ίδια καθάρματα που οργανώνουν, συμμετέχουν και συγκαλύπτουν βιασμούς και κυκλώματα trafficking (περιστατικό Ηλιούπολης, ΑΤ Ομόνοιας, υπόθεση Κολωνού) κάνοντας σαφή την πρόθεσή τους και τη δίψα τους για εξουσία και επιβολή πάνω στα σώματα και τις ψυχές ανθρώπων. Οι μπάτσοι είναι αυτός ο συρφετός που επιτίθενται σε απεργούς όπως στη Μαλαματίνα, ξυλοκοπούν αγωνιζόμενους/ες στα πανεπιστήμια και στις πορείες, επιθυμούν να παγιώσουν το μονοπώλιο της βίας. Τα σκουπίδια της αστυνομίας έχουν στρατοπεδεύσει σε κάθε γωνιά των πόλεων και της κοινωνικής ζωής. Ζούμε καθημερινότητα που θα ζήλευαν και τα πιο ολοκληρωτικά καθεστώτα στο όνομα της αστικής δημοκρατίας. Οι μπάτσοι εισβάλουν ή/και εκκενώνουν καταλήψεις (Ντουγρού, Προσφυγικά, Mundo Nuevo), οργανώνουν επιχειρήσεις εξώσεων για μικρά χρέη ενώ οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους είναι βουτηγμένοι στα χρέη εκατομμυρίων αλλά ανέγγιχτοι. Σε μία περίοδο αναζωπύρωσης της κρίσης, η ιστορία της καταστολής επαναλαμβάνεται.

14 χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, οι λόγοι που την προκάλεσαν παραμένουν επίκαιροι και η αντίσταση στην επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου σε κάθε πτυχή της ζωής μας επιβεβλημένη. Ο δρόμος που άνοιξε η εξέγερση του 2008 είναι ακόμη ανοιχτός εάν θέλουμε να επιβιώσουμε συλλογικά και να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Η δημιουργίας σωματείων βάσης, συνελεύσεων γειτονιάς, συλλογικοτήτων, ομάδων αυτοάμυνας απέναντι στις επιβολές κράτους και κεφαλαίου είναι διαδικασίες που εμπνεύστηκαν και ενισχύθηκαν από αυτή την περίοδο. Οι ζωές κερδίζονται με αγώνες και οι αγώνες κερδίζονται στο δρόμο. Το παπατζιλίκι της ανάθεσης πέρασε και δεν ακούμπησε, δείχνοντας για μια ακόμη φορά πως μόνο μέσα αδιαμεσολάβητο, αντιιεραρχικό και αυτοοργανωμένο τρόπο οργάνωσης θα ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος, θα βελτιώσουμε συλλογικά τις ζωές μας πηγαίνοντας βήματα μπροστά προς την αναρχική προοπτική της κοινωνίας.

Πριν κυριαρχήσει η σιωπή.

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΠΟΡΕΙΑ: Τρίτη 6 Δεκέμβρη 18:00 καμάρα

Νοέ 28

Ανακοίνωση για την αστυνομική εισβολή στην κατάληψη Mundo Nuevo

Τα ξημερώματα της 28/11 μπάτσοι εισέβαλαν στην κατάληψη Mundo Nuevo στην Θεσσαλονίκη. Συνέλαβαν 4 συντρόφους/ισσες που βρίσκονταν στο κτίριο και έκαναν άλλες 3 προσαγωγές από την γύρω περιοχή, η οποία έμοιαζε κατεχόμενη από μπάτσους που την είχαν αποκλείσει. Άμεσα κόσμος ανταποκρίθηκε και πραγματοποίησε συγκέντρωση αλληλεγγύης δίπλα στην κατάληψη.

Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε καθημερινά την ένταση της καταστολής απέναντι στα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Τα αδιέξοδα των καπιταλιστών δεν τους αφήνουν κανένα περιθώριο παροχών για να εξευμενίσουν την οργή των καταπιεσμένων αυτής της κοινωνίας. Κράτος και κεφάλαιο επιτίθενται ώστε να συντρίψουν τις αντιστάσεις και να αποτρέψουν την συνάντηση των αγώνων και την επανάληψη γεγονότων όπως της τετραετίας 2008-2012.

Η εισβολή στη Mundo Nuevo είναι συνέχεια των επιχειρήσεων εκκένωσης των κατειλημμένων προσφυγικών στην Αθήνα και της κατάληψης Ντουγρού στη Λάρισα, απαγορεύσεων πορειών και επιθέσεων μπάτσων σε αυτές, καθώς και της στρατοπέδευσης δυνάμεων κατοχής στα Εξάρχεια με αφορμή την κατασκευή σταθμού μετρό στην πλατεία. Οι συνεχείς προσλήψεις μπάτσων και η συνεχής αγορά καινούριων εξοπλισμών για αυτούς είναι το μοναδικό έξοδο που το κράτος κάνει με περισσή χαρά, πέρα από τις απευθείας αναθέσεις δισεκατομμυρίων για να τρώνε μίζες οι ημέτεροι.

Την ώρα που δημόσια υγεία και εκπαίδευση ξεχαρβαλώνονται για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα ιδιωτών, λεφτά περισσεύουν, όχι για την έρευνα, την αναβάθμιση εγκαταστάσεων ή για προσλήψεις προσωπικού σε νοσοκομεία και πανεπιστήμια, αλλά για την δημιουργία νέων αστυνομικών σωμάτων που θα εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη διάλυση αυτών. Η γνώση, η υγεία, ακόμα και η ίδια η ζωή από δικαιώματα μετατρέπονται σε προνόμια για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα για να τα εξασφαλίσουν.

Σε αυτό το πλαίσιο οι δομές αγώνα γίνονται πιο πολύτιμες από ποτέ και η υπεράσπιση τους αποτελεί καθήκον. Δεν είναι ζήτημα επιλογής, είναι ζήτημα ανάγκης. Η επέλαση των δυνάμεων της αγοράς επιδιώκει να περάσει πάνω από τα ερείπια της εργατικής τάξης, του κόσμου του αγώνα και εν τέλη του ίδιου του πλανήτη. Κάθε βήμα πίσω είναι βήμα προς τον γκρεμό. Να ενώσουμε τις αντιστάσεις. Να γίνουμε επίθεση.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Mundo Nuevo.

Πορεία: Δευτέρα 28/11 18:00 καμάρα

Νοέ 27

Ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα

Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοκτησία.
Βία γεννάει η Βία.

Υπερασπίζομαι την Αναρχία
Κατερίνα Γώγου

Ψηφίστηκε πρόσφατα ο νέος σωφρονιστικός κώδικας με όνομα «Αναμόρφωση και εκσυγχρονισμός Σωφρονιστικού Κώδικα -Τροποποιήσεις στον ν.2776/1999», ένα ακόμη νομικό έκτρωμα της αστικής δημοκρατίας που καταστρατηγεί ακόμα και στοιχειώδη δικαιώματα των κρατουμένων. Οι φυλακές παραμένουν στην δικαιοδοσία του υπουργείου προστασίας του πολίτη αντί του υπουργείου Δικαιοσύνης κάνοντας ξεκάθαρο ακόμα κ στον πιο αφελή την αντιμετώπιση του κράτους απέναντι στους έγκλειστους. Πιο συγκεκριμένα, για κάποιες κατηγορίες κρατουμένων (πχ ” τρομοκρατία”) μειώνει τις άδειες ή τις κόβει τελείως, δυσκολεύει την χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών μη επιτρέποντας στους κρατούμενους να σπουδάσουν. Επίσης, προβλέπεται η δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας για όσους θεωρούνται ” επικίνδυνοι” πολιτικοί κ κοινωνικοί κρατούμενοι.
Η ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου δεν γίνεται σε τυχαίο χρόνο, γίνεται κατόπιν δημοσίευσης έκθεσης της Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (ΕΠΒ) σύμφωνα με την οποία το ελληνικό κράτος δεν ευθυγραμμίζεται με τις ευρωπαϊκές οδηγίες.

Οι φυλακές βρίσκονται σε άμεση και αμφίδρομη σχέση με το πολιτικο-κοινωνικό περιβάλλον όπως αυτό διαμορφώνεται μέσα στις εκάστοτε συνθήκες. Μέσα σε ένα περιβάλλον λοιπόν δεκαετούς οικονομικής κρίσης που η εργατική τάξη έχει συνθλιβεί και εξαθλιωθεί, κράτος και κεφάλαιο αναβαθμίζουν το νομικό τους οπλοστάσιο ώστε να απομονώσουν και να τιμωρήσουν τους παραβατικούς, τους παρίες, ή και τους ταξικούς τους αντιπάλους. Η πολιτική αυτή βρίσκεται σε πλήρη εναρμόνιση με τις πολιτικές που ασκούνται σε όλα τα πεδία: στο εργασιακό, στην εκπαίδευση, στο περιβάλλον και αποκρυσταλλώνεται με τη ληστρική επιδρομή του κεφαλαίου απέναντι στα κατώτερα στρώματα με ταυτόχρονη πάταξη του εσωτερικού εχθρού.

Όπως και να ονομάζουν τις φυλακές είτε κέντρα κράτησης, είτε σωφρονιστικά καταστήματα η ουσία τους παραμένει η ίδια, το ίδιο φρικιαστική. Ο εγκλεισμός δεν σωφρονίζει αλλά συνθλίβει τους ανθρώπους. Η εξουσία επιδιώκει την συνεχή τιμωρία όσων παρανομούν. Αντιμετωπίζει τους κρατούμενους ως τους μοναδικούς υπαίτιους του εγκλήματος και υποκριτικά διαχωρίζει σε υγιές και άρρωστο το κοινωνικό σώμα. Η αστική δικαιοσύνη δεν μπορεί να κρύψει την ταξική της θέση και φύση. Ένας αντικοινωνικός μηχανισμός όπως είναι το κράτος αντιμετωπίζει με μπάτσους τα ζητήματα του Δικαίου. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη μιλάει για καλύτερες συνθήκες κράτησης, θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν τόσο καταστροφικό και επικίνδυνο τόσο για χιλιάδες ψυχές που βρίσκονται στα κελιά της αστικής δημοκρατίας όσο και για ολόκληρη την κοινωνία.
Οι φυλακές πέρα από τον εκδικητικό χαρακτήρα τους για τους εντός των τειχών λειτουργεί κ ως φόβητρο για το κοινωνικό σώμα, για όσους και όσες δεν μπορούν να επιβιώσουν ζώντας μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια, ως φόβητρο για όσους και όσες αγωνίζονται.

Η ιστορία αγώνων μέσα στις φυλακές είναι τόσο μακραίωνη όσο κ η ίδρυσή τους. Ειδικά στον ελλαδικό χώρο όποια κατάκτηση και αν κερδήθηκε έγινε με αίμα και με κοινούς αγώνες έγκλειστων και μη. Τα παραδείγματα είναι πολλά, από την μεγάλη εξέγερση στις φυλακές Κορυδαλλού το 1995, την εξέγερση στις φυλακές Μαλανδρίνου το 2007, την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων το 2008, την μαζική απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων το 2015 αλλά και τις σε πιο μικρή έκταση κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις. Εκεί που η ανυπακοή συναντιέται με τη σπίθα για την ελευθερία, εκεί είναι που οι αγώνες σημειώνουν νίκες και κάνουν τα τείχη να γκρεμίζονται. Από τις 28/10 οι κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού με κινητοποιήσεις διεκδικούν τα δικαιώματά τους και την κατάργηση του νέου σωφρονιστικού κώδικα.

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των κρατουμένων.

Ενώνουμε τις φωνές μας με τους κρατούμενους και τις κρατούμενες ενάντια στην συνθήκη του εγκλεισμού.

Αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο δίχως φυλακές

Αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο αλληλεγγύης ελευθερίας και κοινοκτημοσύνης.

Νοέ 23

Στηρίζουμε τη συγκέντρωση-διαδήλωση ενάντια στην έμφυλη βία

 Παρασκευή 25/11 στις 19:00, στο Άγαλμα Βενιζέλου

Μέσα σε μια περίοδο γενικευμένης εκμετάλλευσης και καταπίεσης, ολοένα και περισσότερα περιστατικά έμφυλης βίας έρχονται στην επιφάνεια. Ξυλοδαρμοί, βιασμοί, επιθέσεις στα LGBTQ άτομα, κυκλώματα trafficking, γυναικοκτονίες δείχνουν ότι η συστημική βία της πατριαρχίας είναι καλά ριζωμένη στην κοινωνική ζωή. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την εντεινόμενη ταξική εκμετάλλευση, την οικονομική εξαθλίωση και την καταστολή σε όσους/ες αντιστέκονται ενισχύουν ένα ήδη ασφυκτικό περιβάλλον. Το κράτος προσχηματικά διατυμπανίζει τη λήψη μέτρων για την έμφυλη βία, αλλά βλέπουμε φορείς και θεσμούς της εξουσίας να είναι ουσιαστικά μπλεγμένοι ή να σπεύδουν να κουκουλώσουν ολοένα και περισσότερες υποθέσεις.
Για εμάς, η παγκόσμια ημέρα ενάντια στην έμφυλη βία δεν είναι μια θεσμική επέτειος αλλά μια ακόμη αφορμή να βγούμε στο δρόμο, να αναδείξουμε τη σαπίλα του εξουσιαστικού συμπλέγματος κράτους – κεφαλαίου – πατριαρχίας, να ενώσουμε τις φωνές μας και να σταθούμε με αλληλεγγύη μεταξύ μας.
Σχετικά με τις πρόσφατες υποθέσεις παιδοβιασμού και βιασμού στο ΑΤ Ομόνοιας

Τις τελευταίες μέρες έχει βγει στην επιφάνεια η υπόθεση μαστροπείας και κατά συρροή βιασμού της 12χρονης στα Σεπόλια. Το 12χρονο παιδί δούλευε ως σύγχρονος σκλάβος στο κάτεργο του Ηλία Μίχου για να διασφαλίσει την επιβίωση αυτού και της οικογένειας του. Ο Ηλίας Μίχος ένας ακόμα ευυπόληπτος πολίτης με διασυνδέσεις με μπάτσους, στελέχη της ΝΔ και παπάδες εκμεταλλευόμενος την παιδική εργασία της 12χρονης στο παντοπωλείο, την βίαζε και την εξέδιδε συστηματικά, αποσπώντας την σιωπή της μέσα από συνεχόμενους εκβιασμούς και απειλές για τη ζωή της. Ο Ηλίας Μίχος ενορχηστρωτής και μέλος ενός κυκλώματος trafficking/ παιδοβιαστών ήρθε σε επαφή με πάνω από 200 παιδοβιαστές που πλήρωσαν ή θα πλήρωναν για να βιάσουν το 12χρονο κορίτσι.

Το βράδυ της 11ης Οκτώβρη διαπράχθηκε ο βιασμός της 19χρονης από δύο μπάτσους εν ώρα υπηρεσίας τους μέσα στο Α.Τ Ομόνοιας. Ένα ακόμα περιστατικό βιασμού έλαβε χώρα αυτή τη φορά από τα ένστολα σκουπίδια της ελληνικής αστυνομίας.
Από τις πρώτες ώρες που δημοσιεύτηκαν οι δύο παραπάνω υποθέσεις ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου ως προς την συγκάλυψη και το κουκούλωμα των δύο περιστατικών. Ο βόθρος των ΜΜΕ άρχισε να ξεπλένει τους (παιδο)βιαστές πλασάροντας το κοινωνικό προφίλ που εκπληρώνει όλο το status quo μιας συντηρητικής /πατριαρχικής κοινωνίας. Έτσι, για τον Ηλία Μίχο και για τους άλλους οι 5 παιδοβιαστές που συνελήφθησαν για την ίδια υπόθεση σκιαγραφείται από τα συστημικά μέσα το προφίλ του καλού πολίτη, του επιχειρηματία, του Έλληνα οικογενειάρχη, του φιλάνθρωπου, του θρησκευόμενου, ενώ παράλληλα επιρρίπτονται ευθύνες στο θύμα για το βιασμό του. Δημιουργείται πρόσφορο έδαφος στην κοινή γνώμη έτσι ώστε οι εξουσιαστές και οι δικαστικές αρχές να ολοκληρώσουν τη συγκάλυψη των (παιδο)βιαστών δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο στους εμπλεκόμενους φορείς της εξουσίας δλδ τα “μεγάλα ψάρια” να σβήσουν τα ιχνη τους και να προστατευτούν, όπως και είδαμε να γίνεται με την υπόθεση της Γεωργίας Μπίκα, την υπόθεση του Φιλιππίδη και φυσικά του Λιγνάδη.

ΜΜΕ και διάφοροι καλοθελητές που εκπροσωπούν ένα σάπιο πατριαρχικό σύστημα αφού αρχικά προσποιήθηκαν ότι πέφτουν από τα σύννεφα, στη συνέχεια επιχείρησαν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα, ενώ τελικά αποκαλύπτεται ότι δύο μπάτσοι βίασαν την 19χρονη στο Α.Τ. Ομόνοιας.  Γνωρίζουμε πολύ καλά πως είναι η ίδια η αστυνομία που βασανίζει αγωνιστές και αγωνίστριες, δολοφονεί μετανάστες, όπως δολοφόνησε τον αγωνιστή Β. Μάγγο, τον μετανάστη Εμπουκά, τον ρομά Γ. Σαμπάνη με 16 σφαίρες στο ψαχνό. Είναι οι μπάτσοι που συνεργάζονται με μαφίες, φασίστες, που πουλάνε προστασία σε μαγαζιά, εμπλέκονται σε κυκλώματα trafficking και εμπορίας ανθρώπων. Είναι οι εκπρόσωποι και οι προστάτες ενός συστήματος εξουσίας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης που τους επιτρέπει να επιβάλλονται στα σώματα των γυναικών μέσω του βιασμού, χωρίς καμία συνέπεια (οι βιαστές παραμένουν ελεύθεροι). Μέσα σ΄ αυτή την αντίφαση και για να κινηθεί οποιαδήποτε νομική διαδικασία το κράτος υποχρεώνει τις γυναίκες και τα κακοποιημένα άτομα να καταγγείλουν τα περιστατικά έμφυλης βίας στους μπάτσους. Άραγε πόσο εύκολο είναι για τα εν λόγω υποκείμενα να σπάσουν τη σιωπή και να καταγγείλουν τα εκάστοτε περιστατικά σ΄ ένα ασφυκτικό και αποτρεπτικό περιβάλλον που ελέγχεται από μπάτσους/βιαστές;
Κοινός παρανομαστής των πρόσφατων υποθέσεων, που αποτελούν την ακραία έκφανση της έμφυλης βίας, είναι το πατριαρχικό /εξουσιαστικό σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης που ονομάζεται αστική δημοκρατία. Πρόσφατα είδαμε σε χώρες όπως η Πολωνία και η ΗΠΑ μια προσπάθεια να παρανομοποιήσουν το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση αφαιρώντας το αυτονόητο δικαίωμα να ορίζουμε οι ίδιες τις ζωές και το σώμα μας. Εξεγερμένες γυναίκες στο Ιράν δολοφονούνται και βασανίζονται επειδή τόλμησαν να καταδείξουν με τις διαμαρτυρίες τους την έμφυλη βαρβαρότητα του θεοκρατικού καθεστώτος στο Ιράν. Αφορμή της κοινωνικής οργής που τις έφερε στη πρώτη γραμμή της εξέγερσης στάθηκε η δολοφονία της Μάχσα Αμινί από την αστυνομία διότι δε φορούσε με τον σωστό τρόπο το χιτζάμπ της. Στον ελλαδικό χώρο παπάδες κάνουν κήρυγμα κατά των εκτρώσεων και της αυτοδιάθεσης του σώματος των γυναικών συνεισφέροντας και αυτοί στην επίθεση που δέχονται οι γυναίκες. Μια επίθεση που ξεκινά από το πατριαρχικό σύστημα και τους υπερασπιστές του, δημιουργεί έμφυλα στερεότυπα, διαχωρισμούς και ρόλους τον κοινωνικό ιστό και παίρνει όλες τις μορφές καταπίεσης που συναντάμε καθημερινά. Αμέτρητες γυναικοκτονίες, βιασμοί, σεξισμός, παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις, υποτίμηση του γυναικείου σώματος, του έμφυλου και σεξουαλικού προσδιορισμού και επιθέσεις στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και άλλα πόσα συστατικά μιας κοινωνική δυσωδίας που έχει βγεί στην επιφάνεια.

Ζούμε σ΄ένα σύγχρονο ολοκληρωτισμό όπου η αλήθεια βρίσκεται στα χέρια των εξουσιαστών ώστε να δρά και να σκεπάζει τις υποθέσεις που την καίνε. Σε ένα σύστημα που η αστική δικαιοσύνη αφήνει ελεύθερους μπάτσους/βιαστές ενώ θέτει σε καθεστώς εξαίρεσης πολιτικούς κρατούμενους και τιμωρεί παραδειγματικά όσους/όσες αγωνίζονται. Σ’ ένα σύστημα που επιχειρεί να επιβάλλεται στα σώματα μας με τον κάθε δυνατό τρόπο.
Ο αγώνας για κάθε δολοφονημένη, για κάθε περιστατικό βιασμού, για κάθε καταπιεσμένο άτομο είναι κομμάτι ενός συνολικού αγώνα ενάντια σε κράτος, πατριαρχία και κεφάλαιο, για να συντρίψουμε το σάπιο σύστημά τους. Μέσα από αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης να στηρίξουμε τα κακοποιημένα άτομα και να μην αφήσουμε καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχία και στους υπερασπιστές της. Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο με ελευθερία, ισότητα και αξιοπρέπεια.

ΜΠΑΤΣΟΙ-TV-ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝΕ ΜΑΖΙ.
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ.

Φόρτωση περισσότερων