Νοέ 15

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Κλείνουμε 49 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και η μάχη για την διατήρηση της φλόγας που ενέπνευσε γενιές παραμένει επίκαιρη όσο και δύσκολη. Όχι γιατί στην εξουσία βρίσκονται υμνητές της χούντας και απόγονοι ταγματασφαλιτών. Αυτοί δεν έφυγαν από την εξουσία μετά τη “μεταπολίτευση”. Καρατζαφέρης, Ανδρεουλάκος, Φρανς Τσαγκάρης, Μανωλάκος, Δαβάκης, είναι μόνο λίγα από τα ονόματα τα οποία κοσμούσαν την πολιτική σκηνή πολύ πριν τα μπουμπούκια του πρώην ΛΑΟΣ ονειρευτούν τα έδρανα της βουλής. Το ότι πέρασαν τόσα χρόνια τους κάνει να θεωρούν πως έχουν τη δυνατότητα να ξαναγράψουν την ιστορία. Να αμφισβητήσουν το αίμα, τους αγώνες και την σημασία τους στην πορεία αυτού του τόπου. Να δαιμονοποιήσουν τις αντιστάσεις, τις κατακτήσεις, τα δικαιώματα και γενικά τις παρακαταθήκες αυτών των αγώνων. Να σβήσουν τους νεκρούς μας και μαζί τις μνήμες.

Αν όμως οι πολιτικοί απόγονοι της χούντας θεωρούν πως έχουν το δικαίωμα να επιτεθούν στη μνήμη είναι γιατί η θεσμική αριστερά τους το παραχώρησε, προσπαθώντας να την φέρει στα μέτρα της, να την ακρωτηριάσει για να την χωρέσει στη νομιμότητα της. Οι ηγεσίες των αριστερών κομμάτων έχτισαν καριέρες πάνω στο μύθο του ειρηνικού Πολυτεχνείου, όπου οι φοιτητές κλείστηκαν μέσα και χτυπήθηκαν από την χούντα απλά γιατί φώναζαν συνθήματα, αποκρύπτοντας τις μαζικές συγκρούσεις σε όλο το κέντρο της Αθήνας, τα οδοφράγματα, τις επιθέσεις σε υπουργεία, την άτακτη αποχώρηση της αστυνομίας η οποία οδήγησε στην κάθοδο του στρατού. Κατά το τριήμερο όμως της κατάληψης του Πολυτεχνείου πάνω από 300.000 διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής σε περιοχές από την Ομόνοια, τα Χαυτεία, την Πλατεία Αμερικής, την οδό Σταδίου, πλατεία Κοτζιά μέχρι και γειτονιές πολύ μακριά από το κέντρο. Οι νεκροί της εξέγερσης σε ολόκληρη την Αθήνα αμφισβητούνται από τους αναθεωρητές της ιστορίας γιατί η αριστερά μπορεί να τους επικαλείται αλλά αρνείται να τους υπερασπιστεί ουσιαστικά, αφού δε χωράνε στο αφήγημα της.

Η διατήρηση της αλήθειας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι χρέος απέναντι στους αγώνες του σήμερα και του αύριο. Σε μια κοινωνία παραδομένη στη ματαιότητα μετά από δεκαετίες αγώνων, υποταγμένη κάτω από τη μπότα των συνταγματαρχών, όταν όλα έμοιαζαν χαμένα, άρκεσε η μαχητικότητα της νιότης για να της δώσει ξανά ελπίδα και να ξεσηκωθεί. Όσο καλά και να νομίζουν οι εξουσιαστές πως ελέγχουν τις μάζες με τη βία και την αποχαύνωση, όταν η ανάγκη συναντήσει την ελπίδα δημιουργούν την έκρηξη που ονομάζουμε εξέγερση. Κι αν αυτή η έκρηξη αγνοήσει τις σειρήνες της ανάθεσης και μπολιαστεί με τις ιδέες της ανατροπής μπορεί να έχει την προοπτική της επανάστασης. Αλλιώς, της κόβουν τα ποδάρια οι έμποροι του εφικτού για να την παζαρέψουν στους διαδρόμους της εξουσίας.

Σήμερα, μετά από 15 χρόνια διαρκούς όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, όπου η προλεταριακή τάξη εξαθλιώνεται και αρκετά κομμάτια της μεσαίας προλεταριοποιούνται, όπου η οικονομική και πολιτική ελίτ επιδεικνύει τα διαρκώς αυξανόμενα πλούτη της και το μαστίγιο του αυταρχισμού έχει ξαναβγεί στους δρόμους για να σπείρει τη ματαιότητα, οι μνήμες των εξεγέρσεων δε μπορεί να είναι ούτε έρμαιο στις διαθέσεις των φασιστών, ούτε φωτογραφίες στο σκρίνιο. Η μνήμη των αγώνων είναι γιατρικό απέναντι στην κοινωνική σήψη και πυξίδα για νέους αγώνες, πιο δυναμικούς, πιο αποτελεσματικούς. Που θα δικαιώσουν τα όνειρα των επαναστατών του χθες και θα θέσουν τον πήχη για τους αγώνες του αύριο. Σε μια διαρκή πορεία προς την κοινωνική επανάσταση, τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό, την Αναρχία.

ΑΠ’ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ 73 ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ

ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΠΕΜΠΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, 1

Νοέ 14

Πορεία για την επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Νοέ 10

Σχετικά με τις πρόσφατες υποθέσεις παιδοβιασμού και βιασμού στο ΑΤ Ομόνοιας

Τις τελευταίες μέρες έχει βγει στην επιφάνεια η υπόθεση μαστροπείας και κατά συρροή βιασμού της 12χρονης στα Σεπόλια. Το 12χρονο παιδί δούλευε ως σύγχρονος σκλάβος στο κάτεργο του Ηλία Μίχου για να διασφαλίσει την επιβίωση αυτού και της οικογένειας του. Ο Ηλίας Μίχος ένας ακόμα ευυπόληπτος πολίτης με διασυνδέσεις με μπάτσους, στελέχη της ΝΔ και παπάδες εκμεταλλευόμενος την παιδική εργασία της 12χρονης στο παντοπωλείο, την βίαζε και την εξέδιδε συστηματικά, αποσπώντας την σιωπή της μέσα από συνεχόμενους εκβιασμούς και απειλές για τη ζωή της. Ο Ηλίας Μίχος ενορχηστρωτής και μέλος ενός κυκλώματος trafficking/ παιδοβιαστών ήρθε σε επαφή με πάνω από 200 παιδοβιαστές που πλήρωσαν ή θα πλήρωναν για να βιάσουν το 12χρονο κορίτσι.

Το βράδυ της 11ης Οκτώβρη διαπράχθηκε ο βιασμός της 19χρονης από δύο μπάτσους εν ώρα υπηρεσίας τους μέσα στο Α.Τ Ομόνοιας. Ένα ακόμα περιστατικό βιασμού έλαβε χώρα αυτή τη φορά από τα ένστολα σκουπίδια της ελληνικής αστυνομίας.
Από τις πρώτες ώρες που δημοσιεύτηκαν οι δύο παραπάνω υποθέσεις ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου ως προς την συγκάλυψη και το κουκούλωμα των δύο περιστατικών. Ο βόθρος των ΜΜΕ άρχισε να ξεπλένει τους (παιδο)βιαστές πλασάροντας το κοινωνικό προφίλ που εκπληρώνει όλο το status quo μιας συντηρητικής /πατριαρχικής κοινωνίας. Έτσι, για τον Ηλία Μίχο και για τους άλλους οι 5 παιδοβιαστές που συνελήφθησαν για την ίδια υπόθεση σκιαγραφείται από τα συστημικά μέσα το προφίλ του καλού πολίτη, του επιχειρηματία, του Έλληνα οικογενειάρχη, του φιλάνθρωπου, του θρησκευόμενου, ενώ παράλληλα επιρρίπτονται ευθύνες στο θύμα για το βιασμό του. Δημιουργείται πρόσφορο έδαφος στην κοινή γνώμη έτσι ώστε οι εξουσιαστές και οι δικαστικές αρχές να ολοκληρώσουν τη συγκάλυψη των (παιδο)βιαστών δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο στους εμπλεκόμενους φορείς της εξουσίας δλδ τα “μεγάλα ψάρια” να σβήσουν τα ιχνη τους και να προστατευτούν, όπως και είδαμε να γίνεται με την υπόθεση της Γεωργίας Μπίκα, την υπόθεση του Φιλιππίδη και φυσικά του Λιγνάδη.

ΜΜΕ και διάφοροι καλοθελητές που εκπροσωπούν ένα σάπιο πατριαρχικό σύστημα αφού αρχικά προσποιήθηκαν ότι πέφτουν από τα σύννεφα, στη συνέχεια επιχείρησαν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα, ενώ τελικά αποκαλύπτεται ότι δύο μπάτσοι βίασαν την 19χρονη στο Α.Τ. Ομόνοιας.  Γνωρίζουμε πολύ καλά πως είναι η ίδια η αστυνομία που βασανίζει αγωνιστές και αγωνίστριες, δολοφονεί μετανάστες, όπως δολοφόνησε τον αγωνιστή Β. Μάγγο, τον μετανάστη Εμπουκά, τον ρομά Γ. Σαμπάνη με 16 σφαίρες στο ψαχνό. Είναι οι μπάτσοι που συνεργάζονται με μαφίες, φασίστες, που πουλάνε προστασία σε μαγαζιά, εμπλέκονται σε κυκλώματα trafficking και εμπορίας ανθρώπων. Είναι οι εκπρόσωποι και οι προστάτες ενός συστήματος εξουσίας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης που τους επιτρέπει να επιβάλλονται στα σώματα των γυναικών μέσω του βιασμού, χωρίς καμία συνέπεια (οι βιαστές παραμένουν ελεύθεροι). Μέσα σ΄ αυτή την αντίφαση και για να κινηθεί οποιαδήποτε νομική διαδικασία το κράτος υποχρεώνει τις γυναίκες και τα κακοποιημένα άτομα να καταγγείλουν τα περιστατικά έμφυλης βίας στους μπάτσους. Άραγε πόσο εύκολο είναι για τα εν λόγω υποκείμενα να σπάσουν τη σιωπή και να καταγγείλουν τα εκάστοτε περιστατικά σ΄ ένα ασφυκτικό και αποτρεπτικό περιβάλλον που ελέγχεται από μπάτσους/βιαστές;
Κοινός παρανομαστής των πρόσφατων υποθέσεων, που αποτελούν την ακραία έκφανση της έμφυλης βίας, είναι το πατριαρχικό /εξουσιαστικό σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης που ονομάζεται αστική δημοκρατία. Πρόσφατα είδαμε σε χώρες όπως η Πολωνία και η ΗΠΑ μια προσπάθεια να παρανομοποιήσουν το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση αφαιρώντας το αυτονόητο δικαίωμα να ορίζουμε οι ίδιες τις ζωές και το σώμα μας. Εξεγερμένες γυναίκες στο Ιράν δολοφονούνται και βασανίζονται επειδή τόλμησαν να καταδείξουν με τις διαμαρτυρίες τους την έμφυλη βαρβαρότητα του θεοκρατικού καθεστώτος στο Ιράν. Αφορμή της κοινωνικής οργής που τις έφερε στη πρώτη γραμμή της εξέγερσης στάθηκε η δολοφονία της Μάχσα Αμινί από την αστυνομία διότι δε φορούσε με τον σωστό τρόπο το χιτζάμπ της. Στον ελλαδικό χώρο παπάδες κάνουν κήρυγμα κατά των εκτρώσεων και της αυτοδιάθεσης του σώματος των γυναικών συνεισφέροντας και αυτοί στην επίθεση που δέχονται οι γυναίκες. Μια επίθεση που ξεκινά από το πατριαρχικό σύστημα και τους υπερασπιστές του, δημιουργεί έμφυλα στερεότυπα, διαχωρισμούς και ρόλους τον κοινωνικό ιστό και παίρνει όλες τις μορφές καταπίεσης που συναντάμε καθημερινά. Αμέτρητες γυναικοκτονίες, βιασμοί, σεξισμός, παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις, υποτίμηση του γυναικείου σώματος, του έμφυλου και σεξουαλικού προσδιορισμού και επιθέσεις στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και άλλα πόσα συστατικά μιας κοινωνική δυσωδίας που έχει βγεί στην επιφάνεια.

Ζούμε σ΄ένα σύγχρονο ολοκληρωτισμό όπου η αλήθεια βρίσκεται στα χέρια των εξουσιαστών ώστε να δρά και να σκεπάζει τις υποθέσεις που την καίνε. Σε ένα σύστημα που η αστική δικαιοσύνη αφήνει ελεύθερους μπάτσους/βιαστές ενώ θέτει σε καθεστώς εξαίρεσης πολιτικούς κρατούμενους και τιμωρεί παραδειγματικά όσους/όσες αγωνίζονται. Σ’ ένα σύστημα που επιχειρεί να επιβάλλεται στα σώματα μας με τον κάθε δυνατό τρόπο.
Ο αγώνας για κάθε δολοφονημένη, για κάθε περιστατικό βιασμού, για κάθε καταπιεσμένο άτομο είναι κομμάτι ενός συνολικού αγώνα ενάντια σε κράτος, πατριαρχία και κεφάλαιο, για να συντρίψουμε το σάπιο σύστημά τους. Μέσα από αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης να στηρίξουμε τα κακοποιημένα άτομα και να μην αφήσουμε καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχία και στους υπερασπιστές της. Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο με ελευθερία, ισότητα και αξιοπρέπεια.

ΜΠΑΤΣΟΙ-TV-ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝΕ ΜΑΖΙ.
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ.

Νοέ 05

Απεργία 9 Νοέμβρη. Συμμετέχουμε – Στηρίζουμε τα Σωματεία Βάσης

Οκτ 17

Κείμενο των δύο συλληφθέντων της αντιφασιστικής πορείας στη Σταυρούπολη (2/10/21) ενόψει του δικαστηρίου

Το περασμένο φθινόπωρο γίναμε για άλλη μια φορά μάρτυρες των θλιβερών προσπαθειών φασιστικών ομάδων να διεισδύσουν σε σχολεία φτωχών και λαϊκών περιοχών, χρησιμοποιώντας τα ως ορμητήρια για να επιτεθούν με δολοφονικό τρόπο σε μέλη φοιτητικών παρατάξεων και αριστερών οργανώσεων. Η αντίδραση του ευρύτερου αντιφασιστικού κινήματος ήταν άμεση και στις 29 Σεπτεμβρίου 2021 περίπου 4.000 άτομα συμμετείχαν σε μια ιδιαίτερα μαζική αντιφασιστική διαδήλωση στη γειτονιά της Σταυρούπολης. Κάποιες μέρες μετά, στις 2 Οκτωβρίου, το αντιφασιστικό κίνημα βρέθηκε εκ νέου στον δρόμο με 2.000 ανθρώπους για να εμποδίσει τη φασιστική παρουσία μερικών δεκάδων νοσταλγών των μεγαλύτερων σφαγών της ανθρώπινης ιστορίας. Για να μην τους δοθεί ούτε σπιθαμή γης. Το κράτος και η παρούσα ακροδεξιά διαχείριση δεν θα μπορούσε να επιτρέψει τη δυναμική και σύσσωμη παρουσία του κινήματος στον δρόμο κι έτσι επέλεξε να χρησιμοποιήσει τη συμμορία των ένστολων δολοφόνων της, η οποία για άλλη μια φορά έδειξε τις εκλεκτικές της συγγένειες με το φασιστικό παρακράτος. Η αναίτια επίθεση των μπάτσων στο αναρχικό-αντιφασιστικό μπλοκ είχε και ως αποτέλεσμα τη σύλληψή μας με ένα σαθρό κατηγορητήριο έξι αδικημάτων πλημμεληματικού χαρακτήρα. Στη συνέχεια τη σκυτάλη ανέλαβε η πληρωμένη κρατική προπαγάνδα για να παρουσιάσει μια εικόνα «εκατέρωθεν» επεισοδίων και τη γνωστή και αγαπημένη τους «θεωρία των δύο άκρων».

Από εκείνη τη μέρα κατηγορούμαστε, λοιπόν, για τα αδικήματα της διατάραξης κοινής ειρήνης, της οπλοφορίας, της αντίστασης κατά της αρχής, της απόπειρας (επικίνδυνης) σωματικής βλάβης σε βάρος δημοσίου υπαλλήλου και της φθοράς του εξοπλισμού του, καθώς και της απείθειας από τη στιγμή που αρνηθήκαμε να δώσουμε τα αποτυπώματά μας τόσο ως μια συμβολική κίνηση διαμαρτυρίας ενάντια στην επίθεση της αστυνομίας και στην άδικη σύλληψή μας όσο και γιατί δεν έχουμε κανενός είδους εμπιστοσύνη σε ενδεχόμενη χρήση τους από τις αρχές στο μέλλον. Εξάλλου, η πρόσφατη ιστορία του κινήματος έχει να δείξει πολλές κρατικές μεθοδεύσεις και σκευωρίες εναντίον αγωνιστών. Τα αδικήματα για τα οποία μας κατηγορούν αποτελούν ένα κλασικό «πακέτο» κατηγοριών εναντίον αγωνιστών προκειμένου να κάμψουν τη θέληση και τη μαχητικότητα και με σκοπό να «ποινικοποιήσουν» τη μαζική παρουσία μας στον δρόμο, σπέρνοντας ένα ευρύτερο κλίμα τρομοκρατίας. Η δίκη μας ορίστηκε για την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου.

Ας γνωρίζουν, όμως, οι κρατούντες ότι δεν πρόκειται να μας φοβίσουν, αλλά ότι το μόνο που κάνουν είναι να ατσαλώνουν τη συνείδηση και τη θέλησή μας να αγωνιζόμαστε. Να ξέρουν ότι θα βρίσκουν πάντα μπροστά τους και απέναντί τους το ευρύτερο αναρχικό και αντιφασιστικό κίνημα. Σε μια περίοδο ανόδου της ακροδεξιάς σε διεθνές επίπεδο και στις προσπάθειες ανασυγκρότησής της σε εγχώριο, το κίνημα πρέπει να παραμείνει σε εγρήγορση. Όπως οι προσπάθειες της Χρυσής Αυγής ανακόπηκαν στον δρόμο από τον κόσμο του αγώνα, έτσι και σήμερα πρέπει να εντείνουμε τις αντιστάσεις μας απέναντι στο υπάρχον και απέναντι στη φασιστική απειλή σε κοινωνικό πεδίο, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στα σχολεία, στα γήπεδα, στα πανεπιστήμια, ακόμα και στις δικαστικές αίθουσες που εμφανίζονται προτεταμένα χέρια, προσβάλλοντας τους αγώνες ενός ολόκληρου κινήματος και την αξιοπρέπεια μιας μάνας που έχει χάσει το παιδί της. Εμείς, από τη μεριά μας, ως αναρχικοί και αντιφασίστες αγωνιστές, τους δηλώνουμε ξεκάθαρα και απερίφραστα ότι δεν μας πτοούν.

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Κάλεσμα στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης, Τετάρτη 19/10 στις 09.00

Δ. Χ., Σ. Κ., συλληφθέντες της αντιφασιστικής πορείας στην Σταυρούπολη της 02.10.21

Οκτ 13

Συγκέντρωση αλληλεγγύης: Τετάρτη 19-10 στις 9:00 στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Την Τετάρτη 19/10 δικάζονται οι δύο σύντροφοι που συνελήφθησαν στην αντιφασιστική διαδήλωση στην Σταυρούπολη στις 2/10/21. Η πορεία καλέστηκε ως μια άμεση απάντηση στις φασιστικές γκρούπες που εκείνη την περίοδο προσπάθησαν να ξαναβγούν στην επιφάνεια μέσα από επιθέσεις που πραγματοποίησαν σε αντιφασίστες μαθητές στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, αλλά και σε φοιτητές αριστερών παρατάξεων που είχαν βρεθεί στο σχολείο για αντιφασιστική παρέμβαση μετά τις επιθέσεις που δέχτηκαν οι πρώτοι. Φυσικά τα παραπάνω χτυπήματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν αν δεν υπήρχε το κλείσιμο του ματιού από ακροδεξιούς καθηγητές και η βοήθεια των μπάτσων. Σ΄ εκείνη την διαδήλωση πλήθος κόσμου γέμισε τους δρόμους των δυτικών συνοικιών και δήλωσε πως εθνικιστές, ρατσιστές και φασίστες δεν χωράνε στις γειτονιές της εργατιάς.

Οι δυνάμεις καταστολής ως συνέχεια του έργου τους στα γεγονότα στο ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης αλλά και του διαχρονικού τους ρόλου να συνεργάζονται με παρακρατικούς, φασίστες υπηρετώντας τα αφεντικά χτύπησαν απροκάλυπτα και χωρίς αφορμή την πορεία όταν έφτανε προς το κέντρο της πόλης. Ακολούθησε κυνηγητό και ξύλο από τα ΜΑΤ και η σύλληψη των δύο συντρόφων με ένα φτιαχτό κατηγορητήριο που οι μπάτσοι φορτώνουν σχεδόν σε κάθε διαδηλωτή/τρια που συλλαμβάνουν. Συγκεκριμένα οι σύντροφοι κατηγορούνται για αντίσταση κατά της αρχής ,απόπειρα σωματικής βλάβης , διατάραξη κοινής ειρήνης, οπλοφορία(!), απείθεια και φθορά ξένης περιουσίας.

Σε συνθήκες κρίσης και ανέχειας το κράτος και το κεφάλαιο προσπαθούν να ποτίσουν με το δηλητήριο του φασισμού το κοινωνικό σώμα. Προσπαθούν να πείσουν ότι για την φτώχεια, την ακρίβεια και την ανεργία φταίνε οι πιο αδύναμοι, οι απόκληροι, οι φτωχοδιάβολοι, οι μετανάστες και οι μετανάστριες. Καλλιεργούν το εθνικιστικό μίσος στους υπηκόους ώστε να έχουν έτοιμο κρέας για την πολεμική τους μηχανή. Μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια από ΜΜΕ παπαδαριό και λοιπούς καλοθελητές για να αποκρύψουν την αλήθεια ότι την καταπίεση και τη φτώχεια γεννούν και συντηρούν το κράτος και τα αφεντικά.

Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε στο δρόμο. Στον δρόμο που πολεμιέται και νικιέται ο φασισμός. Στήνοντας οδοφράγματα ενάντια στον θεσμικό φασισμό που πνίγει και δολοφονεί τα ταξικά μας αδέρφια στο Αιγαίο και στον Έβρο. Στήνοντας οδοφράγματα ενάντια σε μπάτσους και φασίστες, στα πίστα σκυλιά των αφεντικών για να μην υπάρξει άλλος δολοφονημένος όπως ο Σαχζάτ Λουκμάν και ο Παύλος Φύσσας. Στρέφουμε τα πυρά μας σε αυτούς που μας κλέβουν τη ζωή βάζοντας μπροστά τις ανάγκες της τάξης μας.

Πόλεμος με όλες τις δυνάμεις μας σε κράτος και κεφάλαιο.

Πίσω ρουφιάνοι – Εμπρός σύντροφοι.

Ζήτω το παγκόσμιο προλεταριάτο.

Αλληλεγγύη στους 2 συντρόφους.

 

Οκτ 09

Σχετικά με την επαπειλούμενη εκκένωση του camp του Ελαιώνα

Τα ξημερώματα της 18ης Αυγούστου το κράτος επιχείρησε την εκκένωση του camp του Ελαιώνα, ύστερα από την απόφαση “ανάπλασης “του δήμου Αθηναίων στον οποίο ανήκει η εν λόγω έκταση. Ο κατασταλτικός μηχανισμός απαρτιζόμενος από κάθε λογής μπάτσο τέθηκε σε λειτουργία ώστε να ξεδιπλωθεί ο σχεδιασμός εκκένωσης του camp.

Πριν από την κινηματογραφικού τύπου βίαια εισβολή και τρομοκράτηση των ανθρώπων που διαμένουν ακόμα εκεί, ο δήμος Αθηναίων είχε ενημερώσει ότι από τις 30 Ιούνη 2022

θα ξεκινήσει την διαδικασία ”μετεγκατάστασης” των μεταναστών με σκοπό αυτή να υλοποιηθεί ως τα μέσα Αυγούστου.

Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ξεκίνησε μια σκυταλοδρομία επιβράβευσης όλων εκείνων των μαντρόσκυλων της εξουσίας που έχουν αποδειχθεί αδίστακτοι στην υλοποίηση απάνθρωπων πολιτικών-πρακτικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρώην διοικήτρια στα camp της Σάμου και Σκαραμαγκά, Μαρία-Δήμητρα Νιουτσίκου η οποία έδωσε τα διαπιστευτήριά της σε ότι αφορά την άγρια καταστολή από την θέση της άτυπης διευθύντριας στο camp του Ελαιώνα και προενέβη στις 4 τα ξημερώματα στην επίθεση εναντίων των μεταναστών/ριων σε άρτια συνεργασία με τις διάφορες ομάδες των ΕΚΑΜ και ΜΑΤ.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι μια πιστή επανάληψη όλων όσων έχουν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια, απέναντι σε ανθρώπους της τάξης μας που επιχειρούν να εναντιωθούν αλλά και να οργανωθούν απέναντι στον ζόφο που η κυριαρχία επιδιώκει να ονομάσει κανονικότητα. Μέσα από το δόγμα μηδενικής ανοχής το κράτος επιτίθεται στο πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας, που ακόμα και σε αυτήν την απάνθρωπη συνθήκη κράτησης και εγκλεισμού επέλεξε να συγκρουστεί και να διεκδικήσει την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του, δείχνοντας τα αντανακλαστικά του, μη αποδεχόμενο την περαιτέρω επιβολή και απαξίωση της ζωής του.

Ο στόχος είναι όλους αυτούς τους ανθρώπους που μετά βίας έχουν αποκτήσει μια στοιχειώδη καθημερινότητα μέσα στον αστικό ιστό να τους μετακινήσει σε κάποιο περιφερειακό camp μακριά από την ελάχιστη πρόσβαση σε δομές υγείας, την εκπαίδευση και την εργασία. Το κράτος σχεδιάζει να δημιουργήσει μια συνθήκη απομόνωσης και οικονομικού στραγγαλισμού δυσχεραίνοντας με όλους τους τρόπους την κοινωνικοποίηση και εν τέλει την ενσωμάτωσή τους.

Προφανώς κράτος και κεφάλαιο ως ενορχηστρωτές αυτής της κατάστασης επιχειρούν να κατέχουν τον απόλυτο έλεγχο των ζωών μας ώστε να διασφαλίσουν τα οικονομικά και πολιτικά τους κέρδη. Οι μετανάστες άλλωστε είναι το πλέον φθηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό και επίσης αποτελούν ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί για τα παιχνίδια εξουσίας της εξωτερικής πολιτικής. Το αδηφάγο παιχνίδι μεταξύ ζωής και θανάτου που έχει στηθεί κάπου κοντά στα σύνορα μέχρι και σήμερα καλά κρατεί. Βιώνουμε καθημερινά την αγριότητα του κεφαλαίου, σε μια εποχή που η μετανάστευση ως φυσικό επακόλουθο των πολιτικών που ακολουθούνται οδηγεί τους ξεριζωμένους ανθρώπους να παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους, τους εξαθλιώνει, και τους οδηγεί σε αφανισμό στα σύνορα και στις θάλασσες.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες.

Ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Αγώνας μέχρι να σβηστούν τα σύνορα από τον χάρτη.

Οκτ 02

Προβολή – Ρεμπέτικο Γλέντι

 

Προβολή του ντοκυμαντέρ

“Σε ποιόν ανήκει αυτό το τραγούδι”

Θα ακολουθήσει ρεμπέτικο γλέντι

Παρασκευή 7/10 20:00

στον Ε.Κ.Χ Σχολείο για την μάθηση της ελευθερίας

Τα έσοδα θα διατεθούν για δικαστικά έξοδα συντρόφων

Λίγα λόγια για την προβολή

Το ντοκιμαντέρ που θα παρακολουθήσουμε σήμερα λέγεται “Σε ποιον ανήκει αυτό το τραγούδι;” και η πρώτη του προβολή έγινε το 2003. Περιγράφει το ταξίδι της σκηνοθέτιδας στα Βαλκάνια ψάχνοντας τις ρίζες ενός τραγουδιού, το οποίο ως μελωδία απαντάται στις περισσότερες χώρες τις περιοχής, αλλά με διαφορετικούς στίχους και νόημα. Η δημιουργός μέσα από αυτό το εγχείρημα προσπαθεί να βρει την πολιτισμική ενότητα των Βαλκανίων. Γρήγορα όμως έρχεται αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα του εθνικισμού.

Είναι κομβικό για την παρακολούθηση της ταινίας να θυμόμαστε πως αυτή γυρίστηκε λίγα μόλις χρόνια από το τέλος των πολέμων που ακολούθησαν τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Την εποχή των γυρισμάτων μαινόταν ακόμα η ένταση στο Κόσοβο, που αν και ο πόλεμος έληξε το 1999 κήρυξε την ανεξαρτητοποίηση του το 2008. Επίσης οι άνθρωποι που βλέπουμε στις συνεντεύξεις είναι άνθρωποι που γεννήθηκαν σε έναν άλλο κόσμο και ήταν μάρτυρες κοσμοϊστορικών αλλαγών.

Έχει σημασία να πούμε λίγα λόγια και για τον υποτιτλισμό της ταινίας. Προσπαθήσαμε να μείνουμε πιστοί στην απόδοση του ύφους των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει πως έπρεπε να μεταφράσουμε όσο πιο πιστά γίνεται απόψεις ρατσιστικές, εθνικιστικές, φαλλοκρατικές. Σε κάποια σημεία η φρασεολογία μας ήταν αηδιαστική οπότε επιλέξαμε να αποδώσουμε το πλήρες νόημα, αλλά με άλλες λέξεις. Έγινε σε ελάχιστα σημεία και ζητούμε την κατανόηση σας.

Στη δική μας θεώρηση ο εθνικισμός είναι εργαλείο στα χέρια της κυριαρχίας και του κεφαλαίου. Ένα εργαλείο που παράγει διαιρέσεις μέσα στο σώμα των εκμεταλλευομένων και των καταπιεσμένων. Ένα εργαλείο που δημιουργεί πλαστά συμφέροντα πέρα από τα μοναδικά συμφέροντα που αναγνωρίζουμε δηλαδή τα ταξικά. Ο εθνικισμός γεννάει μεγαλοϊδεατισμό και την αίσθηση ανωτερότητας έναντι των υπόλοιπων πράγμα που επιχειρείται να εμπεδωθεί ως κυρίαρχη ιδεολογία μέσα στην κοινωνία. Ο απώτερος στόχος είναι η διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης, η διαιώνιση των ταξικών ανισοτήτων και η αναχαίτιση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Στο ντοκιμαντέρ αυτό, καταδεικνύεται με πολύ απλό τρόπο ότι ακόμα και η αναπόφευκτη πολιτιστική επιρροή ανθρώπων που ζούσαν και ζούνε σε όμορες γεωγραφικές περιοχές είναι κάτι που αμφισβητείται από τους ασπαζόμενους το εθνικιστικό φαντασιακό. Ένα τραγούδι που σαν αόρατο νήμα συνδέει τους ανθρώπους σε άλλους χρόνους και σε άλλους τόπους, είναι αρκετό για να κάνει τους ανθρώπους στο ντοκιμαντέρ να νιώσουν την αόρατη απειλή του ξένου και να αναδυθούν τα ρατσιστικά τους αντανακλαστικά.

Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι δυστυχώς επίκαιρο στο σήμερα, μιας και στον ελλαδικό χώρο ο εθνικισμός και ο πατριωτισμός έχουν διαποτίσει κάθετα το κοινωνικό σώμα. Την ίδια στιγμή που οι θάλασσες ξεβράζουν καθημερινά πτώματα μεταναστών και μεταναστριών, την ίδια στιγμή που η τάξη μας λεηλατείται, την ίδια στιγμή που τα εργατικά ατυχήματα – εργοδοτικές δολοφονίες είναι καθημερινότητα, εμείς δεν θα ψάξουμε τον εχθρό αλλού. Ο εχθρός μας είναι εδώ, είναι το κράτος και το κεφάλαιο. Ως αναρχικοί/αναρχικές αγωνιζόμαστε για την κοινωνική απελευθέρωση ενάντια σε έθνη, πατρίδες και θρησκείες, οραματιζόμενοι/ες έναν κόσμο βασισμένο στις αξίες της αλληλοβοήθειας και της αλληλεγγύης.

Καλή παρακολούθηση

Σεπ 23

Τα Εξάρχεια ως διαρκής τόπος αγώνων πρέπει να μείνει ζωντανός και όχι να γίνει το μουσείο τους

Στο πώς διαμορφώνονται οι πόλεις που ζούμε αποτύπωνονται οι αποφάσεις της κυριαρχίας και της καταστολής. Αρχές Αυγούστου ξεκίνησαν οι εργασίες για την υλοποίηση δύο έργων για τα οποία υπάρχουν πολλές αντιδράσεις. Αυτά είναι: η κατασκευή της γραμμής 4 του μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, και η ανάπλαση του λόφου του Στρέφη από την τεχνική εταιρεία ΤΟΜΗ ΑΒΕΤΕ (Θυγατρική της ΑΚΤΩΡ), έργα που έχουν προαναγγελθεί αρκετά χρόνια πριν. Τα έργα ξεκίνησαν με τη συνοδεία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων που στάθηκε επιθετικά απέναντι σε κάθε ανάγκη και επιθυμία της γειτονιάς και των κατοίκων. Με την έναρξη των εν λόγω έργων ξεκίνησε η άγρια καταστολή, ξύλο, χημικά, προσαγωγές συλλήψεις στους κατοίκους που αντιστέκονται…

Η ιστορία με τον εξευγενισμό (gentrification) των Εξαρχείων πηγαίνει πολύ πίσω. Μέσα από ένα κεντρικό σχεδιασμό που κεντρικούς άξονες έχει την αστυνομοκρατία, τις ναρκομαφίες, τις επιθέσεις των κόσμο του αγώνα τις εκκενώσεις πολιτικών και στεγαστικών καταλήψεων μεταναστών/ριων, συνεπικουρούμενο από την αισθητική και υγιεινή υποβάθμιση επιχειρείται σταδιακά αλλά συστηματικά να αλλάξει για πάντα ο χαρακτήρας των Εξαρχείων και του λόφου του Στρέφη. Στη συνέχεια έρχονται τα funds και οι μεγαοεπενδυτές του Αirbnb που αγοράζουν ολόκληρα κτίρια κοψοχρονιά και οι γειτονιές γίνονται φιλέτα για τουριστική εκμετάλλευση…Κατόπιν, τα ενοίκια εκτοξεύονται και έτσι οι άνθρωποι της τάξης μας ξεσπιτώνονται μέσα σε μια νύχτα.

Η πόλη ως ζωντανός οργανισμός υπόκειται διαρκείς μεταβολές ως αποτέλεσμα των κοινωνικών και ταξικών ανταγωνισμών. Η Αθήνα σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις έχει μια ιδιαιτερότητα διότι το κέντρο της δεν είναι αμιγώς τουριστικοποιημένο (ακόμα) αλλά συγκεντρώνει ανομοιογενείς πληθυσμούς εργαζομένων, φοιτητών, μεταναστών, αστέγων, τοξικοεξαρτημένων, φτωχοδιάβολων κ.α. Ο εξευγενισμός μιας περιοχής είναι μια διεθνής πρακτική που μπορεί να διαφοροποιείται σε σημεία από περιοχή σε περιοχή λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, αντανακλά όμως πάντα τις επιταγές του (κτηματικού) κεφαλαίου.. Απώτερος στόχος είναι η βίαιη αλλαγή της κοινωνικής σύνθεσης και η απονέκρωση του κοινωνικού ιστού με συνεπακόλουθη επίδραση στους κοινωνικοταξικούς αγώνες. Ο δημόσιος χώρος πλήττεται παντού. Η πλατεία ως δομικό στοιχείο της πόλης αποσυνδέεται από την ανθρώπινη ανάγκη της συνάντησης. Στην μελλοντική μητρόπολη ο δημόσιος χώρος θα είναι απομεινάρι μιας άλλης εποχής, υποβαθμισμένος και εγκαταλειμμένος. Στη θέση του δημιουργούνται απονεκρωμένες και ελεγχόμενες τσιμεντένιες ζώνες τουρισμού και κατανάλωσης.

Αυτή τη στιγμή η ιστορική πλατεία Εξαρχείων είναι ένα γιαπί που εγκαταστάθηκε για άγνωστο χρόνο. Δέντρα έχουν κοπεί και έχει τοποθετηθεί περίφραξη ύψους 5 μέτρων. Όλα αυτά  σε συνδυασμό με την καθημερινή παρουσία των μπάτσων να φρουρούν τις λαμαρίνες κάνει τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στην περιοχή να ασφυκτιούν. Το σχέδιο είναι η πλατεία να μετατραπεί σε μια τρύπα κατακόρυφης κίνησης και να εξαφανιστεί.

Aπό τη στιγμή που εγκαταστάθηκε το εργοτάξιο στην πλατεία ένα όργιο καταστολής εκτυλίσσεται καθημερινά. Παιδιά αναγκάζονται να περνάνε δίπλα από τους πάνολους μπάτσους για να πάνε στο σχολείο, καθημερινές αντεγκλήσεις, εκφοβισμός, τραμπουκισμοί λαμβάνουν χώρα. Αποκορύφωμα είναι η επίθεση με κεφαλοκλείδωμα σε δικηγόρους στις 02 Σεπτεμβρίου και η προσαγωγή τους, αλλά και τους το περιστατικό ωμής βίας που συνέβη στις 09 Σεπτεμβρίου όπου οι μπάτσοι εγκλώβισαν μέσα στις λαμαρίνες κακοποίησαν και έκλεψαν νεαρή γυναίκα.

Η γειτονιά των Εξαρχείων ως ιστορικός τόπος από τον οποίο ξεπήδησε και άνθησε κάθε λογής αντιεξουσιαστική πρωτοβουλία τις τελευταίες δεκαετίες με όλα τα αισθητικά και πολιτιστικά παρακλάδια της είναι μοναδική και έχει ισχυρό συμβολισμό. Η περιοχή που έχει καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως το κατεξοχήν πεδίο αντιπαράθεσης με την εξουσία. Η περιοχή που άνθισε η αμφισβήτηση αλλά και η δημιουργία.
Από την πρώτη φοιτητική εξέγερση το 1859 έως και σήμερα η ιστορία των Εξαρχείων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με μια αδιάκοπη ιστορία αντίστασης.

Όχι στο μετρό στην πλατεία Εξαρχείων – Aλληλεγγύη όσους/ όσες αντιστέκονται.

Να αντισταθούμε στα σχέδια των κυρίαρχων, απέναντι στον ξεριζωμό μας από τους τόπους που συναντιόμαστε, που δρούμε και που ζούμε.

Να αντισταθούμε στη λεηλασία των δημόσιων χώρων.

Να διεκδικήσουμε την εδαφικοποίηση των ονείρων μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Ως την έφοδο στον ουρανό….

Σεπ 20

Πορεία για τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ/της Zackie Oh

Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την εν ψυχρώ δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλου/Zackie-Οh από μαγαζάτορες και μπάτσους όταν εγκλωβίστηκε ζητώντας καταφύγιο σε ένα άδειο κοσμηματοπωλείο στην οδό Γλάδστωνος. Ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου Ευάγγελος Δημόπουλος και ο μεσίτης Αθανάσιος Χορταριάς (μέλος φασιστικής οργάνωσης) δολοφόνησαν τον Ζακ χτυπώντας τον μανιωδώς στο κεφάλι ώσπου να καταφτάσουν οι μπάτσοι και να ολοκληρώσουν το έργο τους. Μέσα στα τέσσερα χρόνια η Zackie-Oh δολοφονήθηκε ξανά και ξανά από μίντια, δικαστές, νοικοκυραίους με στόχο την συγκάλυψη των δολοφόνων και τη διαφύλαξη ενός συντηρητικού/πατριαρχικού συστήματος.
Η απόφαση του δικαστηρίου για την δολοφονία της Zackie-Oh έρχεται να επισφραγίσει τον ρόλο της αστικής δικαιοσύνης που είναι πάντα εκεί για να διασφαλίσει τα συμφέροντα και τα προνόμια της κυριαρχίας και την ατιμωρησία των φρουρών της. Το τελευταίο διάστημα η “δικαιοσύνη” στάθηκε διπλά στον παιδο/βιαστή Λιγνάδη που αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή, αποφυλάκισε τον δολοφόνο Κορκονέα και συγκάλυψε την υπόθεση βιασμού της Γεωργίας Μπίκα. Έκρινε ένοχους τον μεσίτη και τον καταστηματάρχη για σωματική βλάβη και όχι ανθρωποκτονία, αθώωσε τους μπάτσους-δολοφόνους και έριξε στα μαλακά τον Δημόπουλο και Χορταριά με τον πρώτο να εκτίει την ποινή του σε κάτοικων περιορισμό και τον δεύτερο να είναι ήδη εκτός φυλακής. Ενώ στις δικαστικές αίθουσες ο Ζακ στηλιτεύτηκε ως κλεφτρόνι και περιθωριακός και κατηγορήθηκε με ρατσιστικά/ ομοφοβικά κριτήρια για την ενεργό του δράση στην LGBTQI+ κοινότητα και την σεξουαλική του ταυτότητα ως ομοφυλόφιλο άτομο.
Κράτος και κεφάλαιο μαζί με όσους το υπηρετούν πιστά θα κάνουν τα πάντα για να διαφυλάξουν την ομαλή λειτουργία του καπιταλισμού μαζί με τα πατριαρχικά τους πρότυπα, τα κέρδη τους και την ιδιοκτησία τους. Η κανονικότητα που επιβάλλεται προς όφελος της εθνικής ανάπτυξης συνυφασμένης με την φτωχοποίηση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων , τον εκφασισμό της κοινωνίας, και τον διάχυτο ρατσισμό μας κάνει ολοένα και περισσότερο να ασφυκτιούμε.
Από τη δολοφονία της Zackie-0, τα pushbacks, τις δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών, τις αμέτρητες γυναικοκτονίες, εργατικές δολοφονίες , τη βία και την καταστολή που δέχονται όσες αντιστέκονται στον νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό, δεν μας μένει πάρα μόνο να αντισταθούμε και να οργανώσουμε τη αντεπίθεση της τάξης μας.

Να αντισταθούμε στο δόγμα νόμος και τάξη, να αγωνιστούμε για ένα κόσμο χωρίς κανίβαλους.
Για έναν κόσμο με ισότητα και ελευθερία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Πορεία : Τετάρτη 21/09/22 στις 19:00 Άγαλμα Βενιζέλου

Φόρτωση περισσότερων