Κι αν αυτή είναι η δικιά τους αρετή εμείς προτείνουμε την δικιά μας διαφθορά

Μετά την πορεία για τα 16 χρόνια από την εκτέλεση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους Κορκονέα – Σαράλιωτη και την εξέγερση που ακολούθησε στο σύνολο του ελλαδικού χώρου, η αστυνομία έχει αποκλείσει κάθε δρόμο διέλευσης του πλήθους αφήνοντας ανοιχτή δίοδο μόνο την πλατεία Ναυαρίνου. Μεγάλος όγκος του κόσμου της πορείας κινείται προς τα εκεί φτάνοντας στην οδό Τσιμισκή. Εκεί δέχεται την επίθεση των μπάτσων με αποτέλεσμα 112 (!) συλλήψεις για διατάραξη κοινής ειρήνης και απείθεια. Οι μπάτσοι είχαν δείξει από νωρίς τις προθέσεις τους, στήνοντας ένα κλοιό γύρω από την Καμάρα που ήταν ο χώρος της συγκέντρωσης. Παρόλα αυτά η μαζικότητα των συμμετεχόντων την πορεία ήταν μεγάλη, σπάζοντας τα σχέδια της αστυνομοκρατίας. Την επόμενη μέρα επίθεση δέχεται και η συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια. Στις 6 Δεκέμβρη επίσης στην Αθήνα, οι μπάτσοι προσαγάγουν πριν την πορεία το μπλοκ της κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών καθώς και την δικηγόρο Α.Π. Η τελευταία μάλιστα δέχεται τις επόμενες μέρες τηλεφώνημα με απειλές για ξυλοδαρμό από μπάτσους. Μετά την πορεία οι μπάτσοι συλλαμβάνουν 10 άτομα φορτώνοντας τους κακουργήματα στο σωρό.
Το μένος των δυνάμεων καταστολής εκείνες τις μέρες και το κωμικοτραγικό γεγονός των 112 συλλήψεων δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Στις 17 Νοέμβρη ξετυλίχθηκε πάλι ένα όργιο καταστολής και μονονότι η πορεία ήταν μαζική οι μπάτσοι είχαν ασφυκτική παρουσία περιμετρικά της. Στο τέλος της πορείας οι μπάτσοι ήταν στημένοι για ώρες στο κέντρο έξω από μαγαζιά κλπ εγκλωβίζοντας και απειλώντας κόσμο με προσαγωγές. Λίγες μέρες μετά, στην απεργία στις 20 Νοεμβρίου, οι μπάτσοι προσαγάγουν μέλη του ΣΕΤΗΠ και της Ταξικής Πρωτοβουλίας Βάσης εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες & την πληροφορική. Η μία προσαγωγή μετατρέπεται σε σύλληψη για οπλοκατοχή για τις σημαίες της πρωτοβουλίας (!). Στις κινητοποιήσεις των εποχικών πυροσβεστών για τη μονιμοποίηση τους, οι μπάτσοι επιτίθονται με μανία στους πυροσβέστες που έχουν καταλάβει το Υπουργείο Εργασίας. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που το κράτος επιτίθεται προσωποποιημένα εναντίον αγωνιστών. Στις 31/10 ύστερα από έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους σκοτώνεται ο αναρχικός Κυριάκος Ξ. και τραυματίζεται σοβαρά η αναρχική Μαριάννα Μ, η οποία αργότερα μεταφέρεται στις φυλακές Κορυδαλλού με την υγεία της να είναι σε κρίσιμη κατάσταση. Από αυτό το σημείο ξεκινάνε από την αντιτρομοκρατική και τα ΜΜΕ η επιχείρηση σπίλωσης της μνήμης του νεκρού, τα τρομοσενάρια και η κατασκευή ενόχων. Συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται η Δ.Ζ και ο Δ.Π. Όμως η φαντασία των μπάτσων δεν σταματάει εδώ καθώς έπειτα από ταυτοποίηση κομματιού αποτυπώματος σε σακούλα σκουπιδιών συλλαμβάνεται και προφυλακίζεται ο Ν.Ρ καθώς και ένα ακόμη άτομο. Η αντιτρομοκρατική κατασκευάζει δικογραφίες στις πλάτες αγωνιστ(ρι)ών με τουλάχιστον ελλιπή – αν όχι ανύπαρκτα- στοιχεία. Παρόμοιες περιπτώσεις αποτελούν οι προφυλακίσεις του αναρχικού Αντρέα Φ. για «τρομοκρατική οργάνωση» με στοιχείο φωτογραφίες κειμένων στο κινητό του μεταγενέστερες της δημοσίευσής τους και του αναρχικού Κ.Κ για εμπρησμό αστυνομικού οχήματος στο Μεσολόγγι με στοιχεία μπλούζες, βιβλία και σπρέι.
Το κράτος επενδύει στην καταστολή επιχειρώντας να τσακίσει οποιαδήποτε κοινωνική αντίσταση. Οι ολοκληρωτικές πρακτικές της κυβέρνησης της ΝΔ στοχεύουν να συνεχιστεί η απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου εις βάρος των εκμεταλλευόμενων και η συνεχής πειθάρχηση της κοινωνίας. Για την προετοιμασία του ελληνικού κράτους για συμμετοχή στις πολεμικές συγκρούσεις που μαίνονται, για την αφαίμαξη της εργατικής τάξης μέσω των νέων εργασιακών νόμων, για τη διάλυση των εναπομεινάντων μορφών δημόσιας υγείας, πρόνοιας και εκπαίδευσης, για την επίθεση στο δικαίωμα στη στέγαση και την οικονομική εξόντωση μέσω της ακρίβειας απαιτείται κοινωνική συνοχή και μηδαμινές αντιστάσεις προς όφελος των κρατικών σχεδιασμών. Η αυξανόμενη αστυνομοκρατία έρχεται να επιβεβαιώσει τις προθέσεις των κυριάρχων. Οι μπάτσοι περιπολούν κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, συμβαδίζοντας με την εντεινόμενη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας.
Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός περιλαμβάνει μετατροπή των δημοσίων χώρων σε μπατσοκρατούμενες περιοχές με αυξανόμενο έλεγχο πάνω στο κοινωνικό σώμα, καταπάτηση των εργασιακών κεκτημένων, επιθέσεις σε φοιτητικές καταλήψεις προερχόμενες από συνελεύσεις συλλόγων, επιθέσεις σε αντιπολεμικές πορείες που εναντιώνονται στη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις αγωνιστών. Την ίδια στιγμή κράτος και μαφία σε πλήρη συνεργασία ελέγχουν το οργανωμένο έγκλημα προστατεύοντας και συγκαλύπτοντας τους εμπλεκόμενους σε αυτό. Και αν κάποτε το κράτος επιτίθονταν στα πιο ευάλωτα κοινωνικά κομμάτια, τώρα η βεντάλια της καταστολής έχει ανοίξει σε μεγάλο βαθμό. Οποιαδήποτε δεν χωράει στα καλούπια της κυριαρχίας και δεν συμμορφώνεται στις κρατικές πολιτικές βρίσκεται στο στόχαστρο. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τα πιο οργανωμένα και δυναμικά κομμάτια της κοινωνίας που αντιστέκονται.
Για να επιτευχθεί όμως η καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων, το κράτος πρώτα θωράκισε το νομικό του οπλοστάσιο. Η πρόσφατη ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα έρχεται σε απόλυτη συνάφεια με την επίθεση που δεχόμαστε. Η εφαρμογή του Νέου Ποινικού Κώδικα δίνει την ευχέρεια στο κράτος να στέλνει φυλακή κόσμο ακόμη και για πλημμελήματα, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την ποινικοποίηση των αγωνιζόμενων κομματιών. Ένας ποινικός κώδικας βέβαια, κομμένος και ραμμένος για τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους/ες. Αν έχεις φράγκα να πληρώνεις τις υπέρογκες αποζημιώσεις τότε ίσως να την σκαπουλάρεις. Η αστική δημοκρατία δείχνει τα δόντια της στα αιματοβαμμένα εργασιακά κάτεργα, στους πνιγμούς μεταναστριών στα χωρικά ύδατα τους ελληνικού κράτους και στον απάνθρωπο εγκλεισμό τους ανά την επικράτεια, στα ακριβά ενοίκια και στις εξώσεις με την αστυνομική βία, στα κρατικά/καπιταλιστικά εγκλήματα και τη συγκάλυψη τους. Ό,τι μέχρι πρότινος θεωρούνταν κρατική αυθαιρεσία πλέον είναι νόμος του κράτους.
Όσο όμως το κράτος αναβαθμίζει την καταστολή εναντίων των αγωνιστ(ρι)ών τόσο μεγαλύτερες οφείλουν να είναι και οι απαντήσεις μας. Η οργάνωση των καταπιεσμένων σε οριζόντια βάση, ο εμπλουτισμός και η επανανοηματοδότηση των αγώνων μας αποτελούν επιτακτική ανάγκη. Οι επιθέσεις τους κράτους όχι μόνο δεν μας πτοούν, αλλά αντίθετα ενισχύουν τις αντιλήψεις μας και την πίστη μας στον αγώνα για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για τον ελευθεριακό κομμουνισμό, την Αναρχία.

Οι φυλακές σας δεν μας χωράνε όλους

Αλληλεγγύη στον Αντρέα Φ. από την Πάτρα
Αλληλεγγύη στον Κ.Κ από το Μεσολόγγι
Αλληλεγγύη σε όσους/ες διώκονται για την υπόθεση των Αμπελοκήπων
Αλληλεγγύη στους 112 συλληφθέντες/είσες της 6ης Δεκέμβρη
Αλληλεγγύη σε όσους/ες αγωνίζονται
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

• Πορεία ενάντια στην καταστολή και τον φόβο, Τρίτη 17/12, 19:00 μμ Καμάρα
• Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 112 συλληφθέντες/είσες της 6ης Δεκέμβρη, δικαστήρια Θεσσαλονίκης, Τετάρτη 18/12, 9:00 πμ

 Στις 20 Νοέμβρη έχει καλεστεί Γενική Απεργία. Κύρια αιτήματα της απεργίας είναι οι αυξήσεις στους μισθούς, η υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας και επαναφορά του 13^ου και του 14^ου μισθού. Η αναγκαιότητα να απεργήσουμε ενάντια σε αυτούς που μας κλέβουν τη ζωή είναι μεγάλη. Μέσω των απεργιακών κινητοποιήσεων προβάλουμε την εναντίωσή μας σε κράτος και αφεντικά που με τα αντεργατικά τους νομοσχέδια επιχειρούν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου και να εντείνουν – ακόμα περισσότερο- την εκμετάλλευση της τάξης μας. Οι σακατεμένοι και οι δολοφονημένοι στο μεροκάματο είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της εργασίας, των εξοντωτικών ωραρίων και των ανύπαρκτων μέτρων ασφαλείας. Οι μαχητικές απεργίες και κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος (ντελιβεράδες, υγειονομικοί, ναυτεργάτες, εκπαιδευτικοί) δείχνουν τον δρόμο για ολόκληρη την εργατική τάξη. 

Στην ήδη πολύ δύσκολη συνθήκη που βιώνουμε ήρθε να προστεθεί κ η εξωφρενική ακρίβεια, οι αυξήσεις στους λογαριασμούς ,τα εξοντωτικά ενοίκια και η ακραία φορολογία. Για να έχουμε ελπίδες για βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας, μόνο οργανωμένη οφείλει να είναι η απάντηση μας στην επίθεση που δεχόμαστε.

Το ταξικό καθήκον του προλεταριάτου, των φτωχών, των απόκληρων είναι να βάλει φρένο στην επέλαση του κεφαλαίου και των κρατικών πολιτικών που οδηγούν στην περαιτέρω υποτίμηση μας. Μέσα από σωματεία βάσης και ταξικές πρωτοβουλίες να οργανωθούμε αντιερχαρχικά και αδιαμεσολάβητα, να αποφασίζουμε εμείς για εμάς. Δεν χρειαζόμαστε καμία πρωτοπορία και κανέναν εργατοπατέρα – «αυθεντία», μόνο εμείς ξέρουμε και μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα μας κόντρα στον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό.

Να βάλουμε φρένο στις ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία και την εκπαίδευση. 

Μέσα από συνελεύσεις στις γειτονιές και ομάδες προλεταριακής αυτοάμυνας να σταματήσουμε τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς Α κατοικίας, με απεργίες ενοικίου να απαιτήσουμε να πέσουν τα νοίκια και να μπει ένα τέλος στο Airbnb, να μην επιτρέψουμε να μείνει κανένας συνάνθρωπος μας χωρίς ρεύμα, νερό και internet. Να τσακίσουμε τους φασίστες τα πιστά σκυλιά των αφεντικών που προσπαθούν να ρίξουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο με στόχο να διασπάσουν την εργατική τάξη και τους φτωχούς σε ντόπιους και μετανάστες. Να μην επιτρέψουμε τα pushbacks και τις δολοφονίες των ταξικών μας αδερφών στα σύνορα. Να βάλουμε τέλος στην καταστολή και στις δολοφονίες σε φυλακές και τμήματα. 

 Να ανακόψουμε την προετοιμασία του μεγάλου πολέμου, να μην γίνουμε κρέας για τις οβίδες, να τελειώσει τώρα η γενοκτονία των Παλαιστινίων.

Οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες της τάξης μας είναι πολλές. Να τελειώνουμε με τον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού , τον κόσμο της εξαθλίωσης, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Το κράτος και το κεφάλαιο μας προσφέρουν μόνο δυστυχία και θάνατο. Με οργάνωση και ταξική συνείδηση να δημιουργήσουμε τους όρους για το χτίσιμο ενός καινούριου κόσμου που θα βασίζεται στην ισότητα, στην αλληλεγγύη και να συμβάλλουμε στον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση. Να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο αύριο, πιο ανθρώπινο. Ενάντια στον θάνατο που μας επιφυλάσσει η κυριαρχία, να αγωνιστούμε για τη ζωή .

Για την Αναρχία, τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό 

*Στηρίζουμε τα μπλοκ των Σωματείων Βάσης και των Ταξικών Πρωτοβουλιών

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ & ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Συμπληρώνονται φέτος 51 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοέμβρη 1973. Μία εξέγερση που συμπύκνωνε τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση που δεχόταν η κοινωνία και οδήγησε λίγους μήνες αργότερα στην πτώση της ακροδεξιάς στρατιωτικής δικτατορίας. Η «περίοδος της μεταπολίτευσης» που ακολούθησε κλείνει πλέον με μία ακόμη «χούντα». Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός, όπως εκφράζεται από την κυβέρνηση της ΝΔ, είναι εδώ, επιχειρεί να τσακίσει κάθε κοινωνικό κεκτημένο των προηγούμενων ετών και να καταστείλει κάθε κοινωνική κίνηση εναντίωσης για την περαιτέρω εδραίωση της κυριαρχίας.

Το κράτος έχει επενδύσει όλες του τις δυνάμεις στην καταστολή της κοινωνίας. Τα τελευταία χρόνια έχουν θεσμοθετηθεί εκτρώματα σε εργασιακά και κοινωνικά ζητήματα. Από τους νόμους για το εργασιακό και το ασφαλιστικό, όπου «καλουπώνουν» την κοινωνία να δουλεύει μέχρι να πεθάνει κυριολεκτικά, μέχρι το νέο Ποινικό Κώδικα, όπου για ασήμαντα «αδικήματα» αγωνιστ(ρι)ές μπορεί να φυλακιστούν ή να εξοντωθούν οικονομικά, και το στίβαγμα ψυχών στα κέντρα κράτησης μεταναστών, η ακροδεξιά πολιτική διαπερνά όλες τις πτυχές της κοινωνίας.

Πέρα από το θεσμικό πλαίσιο, όμως, οι κρατικές αυθαιρεσίες έχουν γίνει καθεστώς εις βάρος των καταπιεσμένων. Οι αστυνομικές αυθαιρεσίες περιλαμβάνουν από επιθέσεις σε απλούς πολίτες μέχρι συλλήψεις και ξυλοδαρμούς αγωνιστών, συνεχόμενες δολοφονίες σε αστυνομικά τμήματα, μόνιμη εγκατάσταση στο δημόσιο χώρο προς επιβολή του φόβου της καταστολής, μέχρι επιθέσεις σε κινητοποιήσεις εργατικών φορέων (πρόσφατη επίθεση στους πυροσβέστες) και φοιτητικών κινητοποιήσεων (συλλήψεις μελών του σωματείου στην έρευνα, στρατοπέδευση εντός των πανεπιστημίων, κ.α). Ταυτόχρονα, το κράτος αναβαθμίζει τα δολοφονικά του εργαλεία, εντείνει την πολεμική προετοιμασία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του, με αποκορύφωμα τη γενοκτονία που συντελείται αυτή τη στιγμή εναντίον των Παλαιστινίων. Ζούμε καταστάσεις βγαλμένες από τα πιο τρελά όνειρα της χούντας.

Αυτές οι κρατικές πολιτικές έχουν ως ξεκάθαρο σκοπό, πέρα από την επιβολή εξουσίας, την απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου εις βάρος των εκμεταλλευομένων. Η εργασιακή πραγματικότητα, όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, «στριμώχνει» την κοινωνία στην εξαθλίωση και στο θάνατο. Οι χαμηλοί μισθοί, σε συνδυασμό με τις αυθαιρεσίες των αφεντικών που γίνονται με τις ευλογίες του κράτους, την αυξανόμενη ακρίβεια και την ποινικοποίηση κάθε εργατικής διεκδίκησης, δημιουργούν ένα ασφυκτικό τοπίο. Τα εργατικά ατυχήματα, πολλά εκ των οποίων θανατηφόρα, διαρκώς αυξάνονται, ως αποτέλεσμα του όλο και χαμηλότερου κόστους παραγωγής προς όφελος της κερδοφορίας των αφεντικών. Η ζωή των ανθρώπων της τάξης μας έχει επικυρωθεί ως αναλώσιμη για τους φορείς της κυριαρχίας. Οι πτυχές της κοινωνικής αναπαραγωγής καταρρέουν, με διαλυμένο και υποστελεχωμένο ΕΣΥ, κατακερματισμένο και καθοδηγούμενο δημόσιο σύστημα παιδείας και αμελητέα έως ανύπαρκτη οποιασδήποτε μορφής δημόσια μέριμνα. Την ίδια στιγμή, οι κεφαλαιοκράτες μένουν στο απυρόβλητο, με φοροελαφρύνσεις και την κρατική ασυδοσία που τους παρέχεται.

Η συστημική βία της πατριαρχίας επιτίθεται κάθετα στον κοινωνικό ιστό. Η θεσμική αποτύπωση της πατριαρχίας επιχειρεί να εμποτίσει για τα καλά στη συνείδηση των ανθρώπων τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς εντός της κοινωνίας και να τονώσει τον διάχυτο κοινωνικό κανιβαλισμό με στόχο τη διάσπαση μεταξύ των καταπιεσμένων. Τα αυξανόμενα περιστατικά έμφυλης βίας, οι γυναικοκτονίες με πρόσφατα παραδείγματα τα τραγικά περιστατικά σε Πάτρα και Αγρίνιο, αλλά και η συγκάλυψη και η δικαιολόγηση της βίας από θεσμικούς φορείς και ΜΜΕ, αποτυπώνουν, δυστυχώς, με τον καλύτερο τρόπο το ασφυκτικό περιβάλλον που δημιουργείται. Μισαλλόδοξα, ρατσιστικά, σεξιστικά και ομοφοβικά παραληρήματα καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο στο δημόσιο λόγο. Η τόνωση της εθνικής υπερηφάνειας, η προσήλωση σε αναχρονιστικούς θεσμούς όπως αυτός της θρησκείας, η προάσπιση των συμφερόντων της πατριαρχίας αποτελούν κρατικές στρατηγικές και είναι πάντα εναντίον των καταπιεσμένων και των απόκληρων αυτού του κόσμου.

ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Η σύγχρονη καπιταλιστική, κρατική και πατριαρχική δυστοπία μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με οργάνωση και αγώνα. Την περίοδο της δικτατορίας η καταστολή οδηγούσε σε ματαιότητα, τώρα η ματαιότητα οδηγεί σε καταστολή. Η συλλογική μας δύναμη είναι αυτή που θέτει τα αναχώματα στην επέλαση της κρατικής καταστολής, των κάθε λογής φασιστών που αναδύονται στο προσκήνιο και των εξουσιαστικών μηχανισμών. Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ να οργανώσουμε τη συλλογική μας αντεπίθεση και να ανατρέψουμε στην κοινωνία τη σιγή νεκροταφείου που η κυριαρχία επιχειρεί να δομήσει. Μέσα από αντιεραρχικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Όπως συνέβη και το Νοέμβρη του ’73, οι αγώνες οφείλουν να περιέχουν ένα κομμάτι του κόσμου που ονειρευόμαστε και να αποτινάξουν κάθε καταπιεστική και εξουσιαστική επιβολή από πάνω μας.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΠΟΡΕΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, 17:00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΘ

Συμμετοχή στο κοινό μπλοκ Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης &  Οριζόντιας Κίνησης

Έχουν περάσει 11 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία του αντιφασιστικού αγώνα: Ο φασισμός τσακίζεται μαχητικά στον δρόμο, όπως ακριβώς έκανε και ο ίδιος ο Παύλος.

Όσο και αν προσπάθησε το “δημοκρατικό τόξο” να δώσει μια πανηγυρική διάσταση στην καταδίκη της Χ.Α, με σκοπό να αποσυμπιέσει τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά της αγωνιζόμενης κοινωνίας μέσα από ένα επίπλαστο δίλημμα νομιμοποίησης ή ποινικοποίησης των νεοναζιστικών κομμάτων, άλλο τόσο θα πρέπει να γιγαντώνεται η καθημερινή κοινωνική και ταξική οργάνωση απέναντί τους.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κράτος, κεφάλαιο και φασισμός οδεύουν χέρι-χέρι. Σε περιόδους κρίσης ενεργοποιούνται τα πιστά τους ακροδεξιά μορφώματα για να κάνουν την βρώμικη δουλειά. Σε αυτή ακριβώς τη λογική εντάσσεται και η οργανωμένη επίθεση από ομάδα περίπου 15 φασιστών με full face και παλούκια σε 6 άτομα με αντιφασιστικά διακριτικά, μετά από hip hop συναυλία την Παρασκευή 6/9 στην Νεάπολη.
Η θεσμική συγκρότηση των φασιστικών σχημάτων έχει πλέον περάσει σε ένα άλλο επίπεδο λόγω της συνεχούς κρίσης του Κεφαλαίου, γεγονός το οποίο φαίνεται σε μία ακόμη υψηλή εκλογική τους αποτύπωση. Ακριβώς εδώ εδράζεται η επίπλαστη υπόσχεση που δίνουν για μια εθνική οικονομική ανάπτυξη ενότητας και ομοιογένειας απέναντι στην ακραία ακρίβεια και εξαθλίωση, προτάσσοντας τον κρατικό προστατευτισμό, προσπαθώντας έτσι να παραπλανήσουν και να βρουν ευήκοα ώτα.

Ο εκφασισμός της κοινωνίας και η διάχυση του δηλητηρίου των φασιστών δεν είναι νέο φαινόμενο, η σχέση του φασισμού με κράτος-κεφάλαιο είναι δομική. Από την σχολική κατήχηση και την καλλιέργεια του πατριωτικού – εθνικιστικού ιδεολογήματος, από τα καθημερινά ρατσιστικά παραληρήματα των ΜΜΕ για τους μετανάστες, από την πατριαρχική βία που αποτυπώνεται σε όλο και περισσότερα περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικοκτονίες. Από τις επιθέσεις στους ταξικούς αγώνες με τις ματωμένες φράουλες στην Μανωλάδα και τις αμέτρητες εργοδοτικές αυθαιρεσίες κατά τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν και όχι μόνο. Από την εν ψυχρώ δολοφονία στο λιμάνι του Πειραιά για τον έλεγχο ενός εισιτηρίου, μέχρι και την δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλο/Zackie Oh. Κινήσεις που έχουν ως στόχο την αναπαραγωγή μοτίβων της κυριαρχίας στο εσωτερικό της τάξης των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων επιδιώκοντας την συνεχή διάσπασή της και την όξυνση του κοινωνικού κανιβαλισμού.

Οι φασίστες φορούν το προσωπείο του αντισυστημικού για να ψαρέψουν σε θολά νερά την ώρα που προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν την αγανάκτηση και την δυσαρέσκεια των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Κράτος και κεφαλαίο δεν ήταν ποτέ απέναντί τους, αντιθέτως λειτουργούν σε πλήρη συνεννόηση. Αποτελούν την αυθεντική έκφραση του παρακρατικού μηχανισμού, σε άμεση συνεργασία με την αστυνομία, το μεγάλο κεφάλαιο, την εκκλησία, τη μαφία για την επιβολή της κρατικής – καπιταλιστικής κυριαρχίας στους καταπιεσμένους. Ο πραγματικός εχθρός τους ήταν, είναι και θα είναι το οργανωμένο αντιφασιστικό κίνημα το οποίο συγκροτημένα στον δρόμο, στις γειτονιές ή στους χώρους εργασίας δίνει στο φασισμό την απάντηση που του αξίζει, δηλαδή το τσάκισμά του.

ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΖΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024, στις 12.00 στο ρολόι της Νεάπολης

Συμμετοχή στο κοινό μπλοκ Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης &  Οριζόντιας Κίνησης