Τα ξημερώματα της Τετάρτης 27 Ιουλίου η αστυνομία πραγματοποίησε επιχείρηση εκκένωσης τριών καταλήψεων στη Θεσσαλονίκη. Καταλήψεων που στέγαζαν πρόσφυγες, μετανάστες και αλληλέγγυους. Εκκενώθηκαν οι καταλήψεις στη λεωφόρο Νίκης, η κοινότητα Ηurriya και η κατάληψη ορφανοτροφείου, η τελευταία μάλιστα κατεδαφίστηκε ώστε να μην είναι εφικτή η ανακατάληψή της. Πραγματοποιήθηκαν δεκάδες προσαγωγές που μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Οι μετανάστες αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι και μεταφέρθηκαν στο hot spot στα Διαβατά. Εκεί τους ενημέρωσαν ότι περισσεύουν και τους πρότειναν να πάρουν το λεωφορείο για να επιστρέψουν στη Θεσ/νικη.
Θα το χαρακτηρίζαμε φαρσοκωμωδία εάν δεν μιλούσαμε για ανθρώπινες ζωές. Την ίδια μέρα καταλαμβάνονται τα γραφεία του Σύριζα στη Θεσσαλονίκη από πλήθος αλληλέγγυων και σημειώνονται μια σειρά από δράσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης πανελλαδικά. Ιδιώτης, εκκλησία, και πανεπιστημιακές αρχές συνεργάστηκαν περίφημα προκειμένου να ξεσπιτώσουν κατατρεγμένους ανθρώπους, με την ενορχήστρωση της όλης επιχείρησης από την κυβέρνηση. Μιας κυβέρνησης των μεγαλύτερων υποκριτών, αυτών που βάσισαν την εκλογή τους πάνω σε μια δήθεν ανθρωπιστική ρητορική για δικαιώματα και ελευθερίες. Το μήνυμα σαφές: οι πρόσφυγες και μετανάστες θα βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης έξω από τις πόλεις ξεκομμενοι από κάθε κινηματική διαδικασία που θα μπορούσε να δώσει προοπτική αυτοοργάνωσής τους και όσμωσης με αλλά κοινωνικά κομμάτια. Η κατασυκοφάντηση άλλωστε του no border camp καταδεικνύει με τον πιο κρυστάλλινο τρόπο τον φόβο της εξουσίας απέναντι στους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών.
Και δυστυχώς την ίδια μέρα που ο αναπληρωτής υπουργός προστασίας του πολίτη Νίκος Tόσκας έκανε τις κατάπτυστες δηλώσεις ότι οι καταλήψεις αποτελούν καρικατούρα συμβόλων και ότι το κράτος διαθέτει δομές που μπορούν να εξυπηρετήσουν τους πρόσφυγες, η πραγματικότητα στέκεται αμείλικτη: νεαρή πρόσφυγας πέθανε από επιληπτική κρίση στο hot spot της Σόφτεξ.
Ο Σύριζα δεν είναι τυχαίο πως επιλέγει αυτή τη στιγμή να επιτεθεί σε κινηματικές δομές. Κλείνοντας ένα χρόνο από το πέταγμα στα σκουπίδια όλων των υποσχέσεων του και την συνέχιση της πολιτικής των προκατόχων του, γνωρίζει πως έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από τα κινήματα, των οποίων υπήρξε λαθρεπιβάτης χάρη στην αφέλεια κάποιων. Επίσης ξέρει πως παρά τα ερείπια που έχει αφήσει με την προσπάθεια αφομοίωσης, η αναζωπύρωση αυτών των κινημάτων είναι το μόνο εμπόδιο που μπορεί να συναντήσει στο πέρασμα των πολιτικών του. Γιαυτό θέλει να εμποδίσει την σύνδεση επί μέρους κοινωνικών κομματιών και τη δημιουργία νέων δομών ακηδεμόνευτων που γεννούν αυτοπεποίθηση στον κόσμο του αγώνα απέναντι στη ματαιότητα που τόσο μεθοδικά έχει σπείρει.
Ο Σύριζα ξέρει πως έχοντας μπροστά του να περάσει τη λεηλασία των εργασιακών σχέσεων καθώς και τα μέτρα που θα φέρει η ενεργοποίηση του “κόφτη” δεν έχει τίποτα να φοβάται από τον γελοίο θίασο των κοινοβουλευτικών του αντιπάλων. Πως μόνο η αφύπνιση του κοινωνικού πτώματος το οποίο κακοποιεί με τις πολιτικές του είναι αυτή που μπορεί να αποτελέσει φραγμό στην περαιτέρω υποβάθμιση των ζωών και να ανοίξει περάσματα για έναν νέο κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης, ισότητας. Γι αυτό επιτίθεται στην αρχή με το γάντι, τώρα εντονότερα και στο άμεσο μέλλον με λύσσα σε όσους οργανώνονται και δρουν μακριά από τη λογική ενσωμάτωσης που ενάμιση χρόνο προσπαθεί να επιβάλει.
Το ανταγωνιστικό κίνημα όμως δεν έχει άλλα περιθώρια οπισθοχώρησης. Το μούδιασμα πέρασε και ξαναπατάει στα πόδια του. Βρισκόμαστε ντόπιοι και μετανάστες, εργάτες, άνεργοι, φοιτητές και ζωντανεύουμε χώρους, πλατείες γειτονιές. Μοιραζόμαστε εμπειρίες, απόψεις, ζυμωνόμαστε και οργανώνουμε τους χειρότερους εφιάλτες των νεόκοπων εξουσιαστών. Τους υποσχόμαστε πως οι καρέκλες που τόσο λαχτάρησαν δεν είναι αρκετά ψηλές για να τους σώσουν από την κοινωνική οργή. Γυρνάμε στην εμπειρία του αγώνα πριν αυτός δηλητηριαστεί από τη φενάκη της “ελπίδας” τους το 2012 και επιστρέφουμε για να τους στείλουμε εκεί που από το ’08 έως σήμερα έχουμε στείλει και τόσους άλλους. Στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
Με κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών να ανοίξουμε δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση.
Ενάντια σε επίπλαστους διαχωρισμούς με όπλο μας την αλληλεγγύη να επιτεθούμε σε κράτος και κεφάλαιο.
Παύση κάθε δίωξης των συλληφθέντων καταληψιών
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις