Στις 07/12 η κατάληψη Ντουγρού που βρίσκεται στην Λάρισα δέχτηκε επίθεση από φασιστοειδή. Είχαν προηγηθεί απειλές και επιθέσεις φασιστοειδών σε χώρους εργασίας συντρόφων/ισσων. Οι επιθέσεις αυτές μόνο μεμονωμένες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Εντάσσονται σε ένα γενικότερο πλαίσιο φασιστικών επιθέσεων τόσο σε χώρους αγώνα όσο και σε συντρόφους/ισσες.
Την εποχή της βίαιης φτωχοποίησης των ζωών μας ο πατριωτικός/εθνικιστικός λόγος επιχειρείται να κυριαρχήσει στη δημόσια σφαίρα. Το κράτος δεν έχει τίποτα άλλο να εγγυηθεί και πλασάρει το δόγμα τάξη- ασφάλεια-σταθερότητα. Η πατριωτική ρητορική από κόμματα-ΜΜΕ φαίνεται πως σταδιακά εμποτίζει την κοινωνική βάση. Η επανεμφάνιση στο προσκήνιο του μακεδονικού ζητήματος έδωσε ώθηση και δημόσιο βήμα και χώρο στον εθνικό κορμό να ανασυνταχτεί και να συσπειρωθεί. Με αυτήν την πλάτη έκαναν και την εμφάνισή τους και διάφοροι σχηματισμοί φασιστοειδών που επιχειρούν να αναβαθμίσουν την παρουσία και συνακόλουθα τη δράση τους. Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τα πρώτα συλλαλητήρια για το μακεδονικό ζήτημα και από τότε έπεσε πολύ νερό στο μύλο της αναβίωσης του εθνικισμού. Από τις επιθέσεις σε καταλήψεις (εμπρησμός κατάληψης Libertatia, επιθέσεις στον ΕΚΧ Σχολείο, εμπρησμός παλιού νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη κ.α) μέχρι και τις πρόσφατες υποκινούμενες μαθητικές εθνικιστικές καταλήψεις. Όσο γελοίο και να μας φαίνεται το εθνικιστικό κρεσέντο διάφορων καρνάβαλων μακεδονομάχων και έφιππων ψεκασμένων πιτσιρικάδων γνωρίζουμε να μην αντιμετωπίζουμε τον φασισμό ως γραφικό φαινόμενο αλλά πάντα ως επικίνδυνο.
Το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας είναι ο βασικός πυλώνας για την αναπαραγωγή του κράτους και του καπιταλισμού. Λειτουργεί διασπαστικά στις κοινότητες καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων, αποτρέποντας τους αγώνες για την διεκδίκηση των ταξικών συμφερόντων. Στην εποχή που τα εργασιακά δικαιώματα ισοπεδώνονται και βίαια λεηλατούνται οι ζωές μας, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στηρίζει με κάθε τρόπο τις πατριωτικές κορώνες ώστε να αποδυναμωθούν οι ταξικοί κοινωνικοί αγώνες και να επιτυγχάνεται κατά το δυνατόν “βελούδινα” η λεηλασία των ζωών μας. Από την άλλη πλευρά, πλασάρει την ύπαρξη της ως εγγυητή της σταθερότητας και εξυγιαντή απέναντι σε φαινόμενα ρατσιστικού/εθνικιστικού μίσους.
Ταυτόχρονα, διάφοροι ακροδεξιοί κύκλοι με θεσμικό πρόσωπο προσπαθούν να πάρουν κομμάτι από τη πίτα υποδαυλίζοντας συνεχώς τα μισαλλόδοξα ένστικτα. Είδαμε πρόσφατα να διοργανώνονται μνημόσυνα για το δολοφονημένο φασίστα Κ. Κατσίφα. Όσο όμως υποδαυλίζεται το ρατσιστικό μίσος τόσο οπλίζονται τα χέρια των φασιστών όσο και δημιουργείται η συνθήκη κοινωνικής ανοχής ή αδιαφορίας για τα εγκλήματα που ο ρατσισμός παράγει. Το τελευταίο θύμα αυτής της συνθήκης είναι ο μετανάστης εργάτης Petri Zifle που δολοφονήθηκε από τις σφαίρες χρυσαυγίτη στην Κέρκυρα.
Όμως η κοινωνική οργή ξεχειλίζει. Στον αντίποδα των εθνικιστικών καταλήψεων έγιναν αντιφασιστικές κινήσεις από μαθητές. Στο μνημόσυνο του φασίστα Κατσίφα στο Ηράκλειο οι φασίστες όσο και να προσπάθησαν να κρυφτούν πίσω από τους μπάτσους ισοπεδώθηκαν από συντρόφους/ισσες. Οι αντισυγκεντρώσεις αντιφασιστών/τριων που τους ανακόπτει τα σχέδια, η μαχητική υπεράσπιση των χώρων μας, το τσάκισμα μεμονωμένων φασιστών, όλα αυτά συνιστούν καθημερινές αναχαιτίσεις του τέρατος. H απάντησή μας είναι ο διαρκής αδιαμεσολάβητος αντιθεσμικός μαχητικός αντιφασισμός. Ένας αγώνας οργανωμένος από τα κάτω άρρηκτα συνδεδεμένος ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Ένας αγώνας αμυντικός για να προστατεύουμε τους συντρόφους/ισσες μας και τις δομές αγώνα που δημιουργούμε, ένας αγώνας επιθετικός για να τσακίσουμε το τέρας του φασισμού και του συστήματος που τον γεννά και τον θρέφει.
Δεν ξεχνάμε δε συγχωρούμε τη δολοφονία του εργάτη Petrit Zifle.
Οι δρόμοι ανήκουν στους εξεγερμένους και όχι στους ρουφιάνους και τους υποταγμένους.
Καμία φασιστική επίθεση δε θα μείνει αναπάντητη.
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Ντουγρού.