Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Εκεί τον πολέμησε ο Παύλος-Εκεί συνεχίζουμε τον αγώνα του
9 χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους νεοναζί της χρυσής αυγής, όλα αυτά ενάντια στα οποία ύψωσε το ανάστημά του βρίσκονται ακόμα εδώ. Από το φίδι του ναζισμού που αλλάζει δέρματα κι ονόματα, ως το δηλητήριο του διάχυτου κοινωνικού εκφασισμού το οποίο διαποτίζει ολόκληρη πια την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και ο εθνικισμός βρίσκονται σε διαρκή άνοδο, με ακροδεξιά μορφώματα να αποτελούν κομμάτια κυβερνήσεων σε όλο και περισσότερα κράτη. Με τον καπιταλισμό να αδυνατεί να εξέρθει από την διαρκή δομική του κρίση, η μπότα της ολοκληρωτικής δημοκρατίας καλεί σε υποταγή κάτω από τις πιο σκοτεινές αξίες, οδηγώντας τους/τις καταπιεσμένους/ες όλο και πιο κοντά στα χαρακώματα του πολέμου.
Πριν 9 χρόνια πολλοί/ες θεώρησαν πως είδαν το θηρίο και τρόμαξαν. Κελεύσματα για ποινικοποίηση της χρυσής αυγής δημιούργησαν το “τείχος της δημοκρατίας” που περιελάμβανε το “δημοκρατικό τόξο”. Είδαμε ένα συνονθύλευμα που ξεκινούσε από τους χουντικούς αδωνοβορίδηδες μέχρι κομμάτια της “άκρας αριστεράς” να μπαίνουν κάτω από την ομπρέλα του θεσμικού αντιφασισμού διεκδικώντας την φυλάκιση του ηγετικού πυρήνα της οργάνωσης.
Αυτό όμως που μας έδειξε η στάση του Παύλου Φύσσα δεν ήταν το πρόσωπο του θηρίου, αυτό το ξέραμε πολύ καλά. Μας έδειξε πώς το αντιμετωπίζεις. Όχι μέσα στις δικαστικές αίθουσες αλλά στους δρόμους. Αν το κράτος αποφασίσει να μαζέψει τα σκυλιά του, αυτό μπορεί να συμβαίνει για πολλούς λόγους, όπως μικροπολιτικούς και εκλογικούς. Το φασισμό όμως τον αντιμετωπίζεις στους καθημερινούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες για να μην μείνει περιθώριο στο δηλητήριο του να εξαπλωθεί στο κοινωνικό πεδίο. Και αν τολμήσει να σηκώσει κεφάλι, τότε με αντιφασιστικούς αγώνες αντιπαρατίθεσαι ευθέως, φυσικά και πολιτικά.
Σε λίγες μέρες συνεχίζεται το εφετείο της χρυσής αυγής. Με τους περισσότερους από τους καταδικασμένους να έχουν ήδη αποφυλακιστεί η παρωδία της καταπολέμησης του φασισμού “μέσω της δικαιοσύνης” είναι καταφανής. Η αντιφασιστική οργή είναι το μόνο που μπορεί να μας δώσει την νίκη και την προοπτική για έναν κόσμο χωρίς τον φόβο και το σκοτάδι του. Αν το κράτος επιθυμεί να ρίξει στάχτη στα μάτια και να καλμάρει αυτή την οργή με καταδικαστικές αποφάσεις για τους ναζί δολοφόνους είναι γελασμένο. Αν η δράση μας κάνει τους κρατούντες, υπό τον φόβο του κόστους, να στερηθούν πρόσκαιρα κάποια από τα μαντρόσκυλα τους αυτό μας φέρνει κάποια ικανοποίηση, γνωρίζοντας βέβαια πως ο αντιφασιστικός αγώνας δίνεται σε πολλά επίπεδα είναι βαθύς και είναι διαρκής. Είναι αγώνας που, για να είναι επιτυχής, οφείλει να περάσει πάνω από τα συντρίμμια του κράτους και του κεφαλαίου.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ