Στο πώς διαμορφώνονται οι πόλεις που ζούμε αποτύπωνονται οι αποφάσεις της κυριαρχίας και της καταστολής. Αρχές Αυγούστου ξεκίνησαν οι εργασίες για την υλοποίηση δύο έργων για τα οποία υπάρχουν πολλές αντιδράσεις. Αυτά είναι: η κατασκευή της γραμμής 4 του μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, και η ανάπλαση του λόφου του Στρέφη από την τεχνική εταιρεία ΤΟΜΗ ΑΒΕΤΕ (Θυγατρική της ΑΚΤΩΡ), έργα που έχουν προαναγγελθεί αρκετά χρόνια πριν. Τα έργα ξεκίνησαν με τη συνοδεία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων που στάθηκε επιθετικά απέναντι σε κάθε ανάγκη και επιθυμία της γειτονιάς και των κατοίκων. Με την έναρξη των εν λόγω έργων ξεκίνησε η άγρια καταστολή, ξύλο, χημικά, προσαγωγές συλλήψεις στους κατοίκους που αντιστέκονται…
Η ιστορία με τον εξευγενισμό (gentrification) των Εξαρχείων πηγαίνει πολύ πίσω. Μέσα από ένα κεντρικό σχεδιασμό που κεντρικούς άξονες έχει την αστυνομοκρατία, τις ναρκομαφίες, τις επιθέσεις των κόσμο του αγώνα τις εκκενώσεις πολιτικών και στεγαστικών καταλήψεων μεταναστών/ριων, συνεπικουρούμενο από την αισθητική και υγιεινή υποβάθμιση επιχειρείται σταδιακά αλλά συστηματικά να αλλάξει για πάντα ο χαρακτήρας των Εξαρχείων και του λόφου του Στρέφη. Στη συνέχεια έρχονται τα funds και οι μεγαοεπενδυτές του Αirbnb που αγοράζουν ολόκληρα κτίρια κοψοχρονιά και οι γειτονιές γίνονται φιλέτα για τουριστική εκμετάλλευση…Κατόπιν, τα ενοίκια εκτοξεύονται και έτσι οι άνθρωποι της τάξης μας ξεσπιτώνονται μέσα σε μια νύχτα.
Η πόλη ως ζωντανός οργανισμός υπόκειται διαρκείς μεταβολές ως αποτέλεσμα των κοινωνικών και ταξικών ανταγωνισμών. Η Αθήνα σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις έχει μια ιδιαιτερότητα διότι το κέντρο της δεν είναι αμιγώς τουριστικοποιημένο (ακόμα) αλλά συγκεντρώνει ανομοιογενείς πληθυσμούς εργαζομένων, φοιτητών, μεταναστών, αστέγων, τοξικοεξαρτημένων, φτωχοδιάβολων κ.α. Ο εξευγενισμός μιας περιοχής είναι μια διεθνής πρακτική που μπορεί να διαφοροποιείται σε σημεία από περιοχή σε περιοχή λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, αντανακλά όμως πάντα τις επιταγές του (κτηματικού) κεφαλαίου.. Απώτερος στόχος είναι η βίαιη αλλαγή της κοινωνικής σύνθεσης και η απονέκρωση του κοινωνικού ιστού με συνεπακόλουθη επίδραση στους κοινωνικοταξικούς αγώνες. Ο δημόσιος χώρος πλήττεται παντού. Η πλατεία ως δομικό στοιχείο της πόλης αποσυνδέεται από την ανθρώπινη ανάγκη της συνάντησης. Στην μελλοντική μητρόπολη ο δημόσιος χώρος θα είναι απομεινάρι μιας άλλης εποχής, υποβαθμισμένος και εγκαταλειμμένος. Στη θέση του δημιουργούνται απονεκρωμένες και ελεγχόμενες τσιμεντένιες ζώνες τουρισμού και κατανάλωσης.
Αυτή τη στιγμή η ιστορική πλατεία Εξαρχείων είναι ένα γιαπί που εγκαταστάθηκε για άγνωστο χρόνο. Δέντρα έχουν κοπεί και έχει τοποθετηθεί περίφραξη ύψους 5 μέτρων. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την καθημερινή παρουσία των μπάτσων να φρουρούν τις λαμαρίνες κάνει τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στην περιοχή να ασφυκτιούν. Το σχέδιο είναι η πλατεία να μετατραπεί σε μια τρύπα κατακόρυφης κίνησης και να εξαφανιστεί.
Aπό τη στιγμή που εγκαταστάθηκε το εργοτάξιο στην πλατεία ένα όργιο καταστολής εκτυλίσσεται καθημερινά. Παιδιά αναγκάζονται να περνάνε δίπλα από τους πάνολους μπάτσους για να πάνε στο σχολείο, καθημερινές αντεγκλήσεις, εκφοβισμός, τραμπουκισμοί λαμβάνουν χώρα. Αποκορύφωμα είναι η επίθεση με κεφαλοκλείδωμα σε δικηγόρους στις 02 Σεπτεμβρίου και η προσαγωγή τους, αλλά και τους το περιστατικό ωμής βίας που συνέβη στις 09 Σεπτεμβρίου όπου οι μπάτσοι εγκλώβισαν μέσα στις λαμαρίνες κακοποίησαν και έκλεψαν νεαρή γυναίκα.
Η γειτονιά των Εξαρχείων ως ιστορικός τόπος από τον οποίο ξεπήδησε και άνθησε κάθε λογής αντιεξουσιαστική πρωτοβουλία τις τελευταίες δεκαετίες με όλα τα αισθητικά και πολιτιστικά παρακλάδια της είναι μοναδική και έχει ισχυρό συμβολισμό. Η περιοχή που έχει καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως το κατεξοχήν πεδίο αντιπαράθεσης με την εξουσία. Η περιοχή που άνθισε η αμφισβήτηση αλλά και η δημιουργία.
Από την πρώτη φοιτητική εξέγερση το 1859 έως και σήμερα η ιστορία των Εξαρχείων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με μια αδιάκοπη ιστορία αντίστασης.
Όχι στο μετρό στην πλατεία Εξαρχείων – Aλληλεγγύη όσους/ όσες αντιστέκονται.
Να αντισταθούμε στα σχέδια των κυρίαρχων, απέναντι στον ξεριζωμό μας από τους τόπους που συναντιόμαστε, που δρούμε και που ζούμε.
Να αντισταθούμε στη λεηλασία των δημόσιων χώρων.
Να διεκδικήσουμε την εδαφικοποίηση των ονείρων μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.
Ως την έφοδο στον ουρανό….