Αφίσα που καλεί στην εκδήλωση την Πέμπτη 26/3 19:00 στο πολυτεχνείο και την πορεία γειτονιάς στην άνω πόλη την Παρασκευή 27/3 στις 18:00 στην πλατεία Καλλιθέας
Μαρ 24
Εκδήλωση και πορεία γειτονιάς για αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών πείνας
Μαρ 21
Κείμενο του συντρόφου κρατούμενου Ηλία Καραντουμάν- μέλους του Δ.Α.Κ
Βρισκόμαστε στην 17η ημέρα της απεργίας πείνας που ξεκίνησαν οι αιχμάλωτοι αγωνιστές, ενάντια στο νομοσχέδιο που θωράκισε την κρατική καταστολή.
Ενάντια στο 187 άρθρο που αναφέρεται στη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και το 187α που αφορά τον τρομονόμο. Ένα άρθρο πραγματικό νομικό οπλοστάσιο που μαγειρεύεται από το 2001 με την σύμβαση του συμβουλίου της Ευρώπης για την παρεμπόδιση της τρομοκρατίας.
Ζητώντας την κατάργηση του κουκουλονόμου και του νομικού πλαισίου που ορίζει η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Μιας φυλακής μέσα στην φυλακή που θέτει σε καθεστώς απομόνωσης στοχεύοντας στην πολιτική και φυσική εξόντωση όσων συμμετέχουν σε επαναστατικούς αγώνες εντός των τειχών.
Όπως επίσης και στην οριοθέτηση της χρήσης του DNA ως αποδεικτικό στοιχείο που ασφαλώς θα συντελέσει στην κατασκευή κατηγοριών.
Απαιτώντας της άμεση απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού, που αν και έχει 98% αναπηρία, του αρνούνται εκδικητικά την αποφυλάκιση που σκοπό θα είχε την θεραπεία του σε νοσοκομείο.
Από την προηγούμενη κυβέρνηση οι συνεχείς συλλήψεις συντρόφων με μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο την πολιτική τους ταυτότητα, ήταν μια συνηθισμένη, θα έλεγα, ενέργεια του κράτους στον κατασταλτικό θίασο που στηνόταν κατά διαστήματα και σκόπευε να αποδεκατίσει τον Αναρχικό / Αντιεξουσιαστικό χώρο.
Μια “συνηθισμένη ενέργεια” που δεν έπαψε ούτε για μια στιγμή να εξοργίζει κάθε εξεγερμένη συνείδηση.
Το πάζλ συμπληρώνεται με τις διώξεις / συλλήψεις φίλων και συγγενών των φυλακισμένων, και κάπου εδώ να θυμίσω σε αυτούς που βιάστηκαν να πιστέψουν σε μια πιο “συντροφική μεταχείριση” από την αριστερή κυβέρνηση και έτρεξαν στις κάλπες για να τους στηρίξουν, πως δεν είμαστε πλέον σε προεκλογική περίοδο!
Υπάρχει κυβέρνηση και αυτή είναι υπεύθυνη γι’αυτό το θέατρο που στήνει η αντιτρομοκρατική ευελπιστώντας να τρομοκρατήσει τον κοινωνικό περίγυρο ενός φυλακισμένου για να επέλθει η πλήρης απομόνωση του.
Ένα υποχθόνιο και άκρως στοχευμένο σχέδιο ηθικής εξόντωσης και ψυχικής αναστάτωσης που έχω υποστεί και εγώ προσωπικά με πρόσφατο παράδειγμα την 16ημερη μαραθώνια μεταγωγή μου που παρατεινόταν επιδεικτικά και στόχευε στην ολοκληρωτική εξόντωση των ορίων της υπομονής μου.
Γι αυτόν και για διάφορους ακόμη λόγους που αναπόφευκτα συνοδεύουν έναν φυλακισμένο που οδεύει προς τον ύψιστο προορισμό, την ελευθερία, δεν δύναμαι να συμμετέχω ενεργά στον αγώνα που δίνουν οι σύντροφοι αλλά είναι αυτονόητο πως είμαι δίπλα τους και τους στηρίζω με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Ένας ανυποχώρητος αγώνας μέχρι τέλους δεν μπορεί παρά να είναι νικηφόρος. Στέλνω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου.
Σύντροφοι πάμε γερά μέχρι την νίκη!
Μια νίκη που όσο κι αν προσπαθήσουν να την καπηλευτούν τα ελεεινά κυβερνητικά σκουπίδια και να την προβάλλουν ως επίδειξη χάριτος προς τους ομήρους του ίδιου του κράτους, δεν πρόκειται να καταφέρουν να πείσουν κανέναν.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ.
ΟΛΑ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΑΓΩΝΕΣ.
Καταστροφή του κράτους, των σάπιων θεσμών του και αυτών που τους συντηρούν.
Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής.
Καραντουμάν Ηλίας
Μέλος του Δ.Α.Κ
19/3/15 Κέρκυρα.
Μαρ 19
Κείμενο που μοιράστηκε έξω από το ιταλικό προξενείο
ΣΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΝΟΤΟ
ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΜΕ ΤΟΙΧΟΥΣ ΣΤΗΝΟΥΜΕ ΓΕΦΥΡΕΣ
Ζούμε σε καιρούς που το κεφάλαιο αναδιαρθρώνεται σε παγκόσμια κλίμακα και ο καπιταλισμός -παρά τους κλυδωνισμούς- επελαύνει, δημιουργώντας συνθήκες ασφυξίας στις κοινωνίες.
Αυτό που σαν απαθείς παρατηρητές παρακολουθούσαμε μέχρι πρότινος να συμβαίνει σε “αναπτυσσόμενες” χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας, εδαφικοποιήθηκε και στην ευρωπαϊκή ένωση, σε εδάφη “ασφαλή” κατά τα άλλα. Για τη διατήρηση της κυριαρχίας του κεφαλαίου επιστρατεύονται πολιτικές σκληρής λιτότητας, καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, και συνθήκες ακραίας υποτίμησης της εργασίας, ώστε να αυξάνεται το ποσοστό κερδοφορίας των αφεντικών.
Εκτός ευρωπαϊκής ένωσης και σε γεωγραφικά εγγύς περιοχές σημειώνονται μια σειρά από εξεγέρσεις σε κοινωνίες που τους έχουν επιβληθεί διδακτορίες και που μαστίζονται από μακροχρόνιους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Πόλεμοι και καθεστώτα που στηρίζονται από τις παγκόσμιες δυνάμεις της κυριαρχίας, με το αζημίωτο…. για να αντλούν αδηφάγα πόρους καταστρέφοντας περιοχές, ανθρώπους, εξαφανίζοντας οικοσυστήματα, καταδικάζοντας κοινωνίες στο θάνατο, προκαλώντας παράλληλα τεράστιες μεταναστευτικές ροές.
Στον ευρωπαϊκό νότο, με τον ελλαδικό χώρο να είναι στο κέντρο αυτής της οικονομικής και πολιτικής δίνης ένας σιωπηλός πόλεμος είναι σε εξέλιξη. Είναι τέτοιας έντασης όμως, που κάνει όλο και περισσότερο ασταθές το έδαφος που πατάμε.
Για να εμπεδωθεί και να εδραιωθεί το καθεστώς έκτακτης ανάγκης είναι απαραίτητη η σύμπλευση όλων των ευρωπαϊκών δυνάμεων της κυριαρχίας σε ένα βασικό στόχο. Την πάταξη των αντιστάσεων. Πράγμα το οποίο προϋποθέτει την ενίσχυση της καταστολής με υλικά και νομοθετικά μέσα. Το είδαμε τα τελευταία χρόνια να συμβαίνει σε όλους τους αγώνες. Σε τοπικούς, (στα οδοφράγματα της Λευκίμμης, της Κερατέας, των Σκουριών), σε εργατικούς και πιο διευρυμένους αγώνες.
Ιταλία
H πάλαι ποτέ ισχυρή αυτοκρατορία της Ευρώπης διέπεται από έντονες αντιθέσεις καθώς η ιταλική κοινωνία μαστίζεται επίσης από φτώχεια. Στοιχεία δείχνουν ότι η οικονομική κρίση πλήττει την νότια Ιταλία επτά φορές περισσότερο από τις υπόλοιπες ιταλικές περιφέρειες. Στην Καλαβρία συγκεκριμένα χιλιάδες οικογένειες ζουν χωρίς ρεύμα αδυνατώντας να πληρώσουν. Οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα (βλ. λευκές χήρες- σύζυγοι αυτόχειρων) επιβεβαιώνοντας με τον πιο μακάβριο τρόπο τις ομοιότητες των χωρών του ευρωπαϊκού νότου που συνθλίβονται από τον καπιταλισμό.
Η “ομαλότητα” περνάει μέσα από την επιβολή του νόμου. Συλλήψεις αγωνιστών ενάντια στην υπερταχεία (ΝΟ TAV), εκκενώσεις καταλήψεων στη Ρώμη, στη Φλωρεντία και αλλού. Με πρόσχημα την “αξιοποίηση” δεκάδες κτίρια έχουν εκκενωθεί και χιλιάδες άτομα έχουν μείνει άστεγα. Από την άλλη, η αμφισβήτηση του “ευρωπαϊκού οράματος” έχει ενισχύσει τις αυταπάτες διακυβέρνησης από λαϊκιστές τύπου Μπέμπε Γκρίλο, έχει όμως ενισχύσει και τις ακροδεξιές και νεο-φασιστικές τάσεις (Casa Pound, Forza Nuova).
Τι κι αν έχουν περάσει ήδη δέκα χρόνια όταν με βάση το θεώρημα Μarini εξαπολύθηκαν χιλιάδες διώξεις εναντίων αναρχικών. Σήμερα, στην Ιταλία βρίσκονται στις φυλακές πολλοί αιχμάλωτοι αγωνιστές υπόδικοι ή καταδικασμένοι σε πολυετείς ποινές με βάση τον ιταλικό αντιτρομοκρατικό νόμο. Επιπλέον, η πρόσφατη επίθεση φονταμενταλιστών στο Παρίσι χρησιμοποιήθηκε σε επίπεδο προπαγάνδας για να κατατεθεί στην ιταλική βουλή νέος αυστηρότερος αντιτρομοκρατικός νόμος.
Εμείς επιδιώκουμε να ενώσουμε το νήμα των αντιστάσεων μεταξύ των εκμεταλλευομένων και των καταπιεσμένων. Μέσα από την έκφραση διεθνιστικής αλληλεγγύης αντιλαμβανόμαστε, αναλύουμε επεξεργαζόμαστε, ενισχύουμε το κοινό μέτωπο των αντιστεκόμενων στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Οι αντιστάσεις αναδύονται από μικρά και από μεγάλα. Στην Ιταλία μέσα από το κίνημα κατά των εξώσεων, από τις πανιταλικές κινητοποιήσεις στις φυλακές, από τα σαμποτάζ στα εργοτάξια.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές διεξάγεται στις ελληνικές φυλακές μαζική απεργία πείνας για την κατάργηση του αντιτρομοκρατικού πλαισίου, και όλων που αυτό συνεπάγεται.
Σε Ελλάδα και Ιταλία στέλνουμε το μήνυμα της αλληλεγγύης και δεν ξεχνάμε ότι ο κοινωνικό-ταξικός πόλεμος που μαίνεται έχει και ομήρους, την Κιάρα, τον Κλαούντιο, τον Κώστα, το Νίκο, το Δημήτρη…
Στον ευρωπαϊκό νότο να σπάσουμε τον τρόμο
των νομοθετών, των δικαστών και των μπάτσων
η μικροφωνική- συγκέντρωση έξω από το ιταλικό προξενείο Θεσ/νικης πραγματοποιήθηκε
στα πλαίσια της αναρχικής καμπάνιας διεθνιστικής αλληλεγγύης 3 γέφυρες
Μαρ 18
Μηχανοκίνητη πορεία αλληλεγγύης
Ο συντονισμός αναρχικών συλλογικοτήτων Θεσ/νικης για την αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας καλεί σε μηχανοκίνητη πορεία την Παρασκευή 20 Μαρτίου στις 12:00 στην Καμάρα.
Μαρ 16
Αλληλεγγύη στον αγώνα των πολιτικών κρατούμενων απεργών πείνας
Αφίσα από τον “Συντονισμό αναρχικών συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης για την αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας”
Μαρ 11
Κείμενο που μοιράστηκε στην μικροφωνική αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
Η ανάληψη της εξουσίας από την «αριστερά της ελπίδας» και οι δεσμεύσεις περί κατάργησης των φυλακών τύπου Γ’, δεν αποτελούν εχέγγυο ούτε για μας, και σίγουρα ούτε για τους φυλακισμένους. Σε ένα πλαίσιο αποδοχής και αναπαραγωγής του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος που δεν στοχεύει, παρά στην περαιτέρω εξαθλίωση των υποτελών τάξεων, και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τη σειρά της, θα φροντίσει να διαμορφώσει τις απαραίτητες συνθήκες εξαίρεσης, εκβιασμού και καταστολής των αγωνιζόμενων, με στόχο την αποδυνάμωση της άμυνας των καταπιεσμένων, απέναντι στη συνεχή επίθεση που δέχεται από το κράτος και το κεφάλαιο.
Από την πλευρά μας, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τη νέα κυβέρνηση. Γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν έχει παραχωρηθεί από την εξουσία χωρίς αγώνα, υποστηρίζουμε και συμμετέχουμε έμπρακτα στην πάλη των πολιτικών κρατουμένων, οι οποίοι προτάσσουν το σώμα τους, ως έσχατο μέσο διεκδίκησης και απαιτούμε την άμεση δικαίωση των αιτημάτων τους.
Yιοθετούμε, λοιπόν, το πλαίσιο αιτημάτων των κρατουμένων, όπως εκφράστηκε από τις ανακοινώσεις έναρξης της απεργίας πείνας από 2/3, των Δ. Κουφοντίνα, Κ. Γουρνά, Ν. Μαζιώτη και του Δίκτυου Αγωνιστών Κρατουμένων (Δ.Α.Κ.).
Οι απεργοί πείνας απαιτούν την κατάργηση:
-
του άρθρου 187
-
του άρθρου 187Α
-
της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
-
του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’
-
της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
-
της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων,
επίσης απαιτούν:
-
την πρόσβαση και ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
-
την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.
Αυτές oι διεκδικήσεις είναι πιο επίκαιρες από ποτέ, καθώς όλες οι παραπάνω κατασταλτικές διατάξεις είχαν και εξακολουθούν να έχουν ως στόχο την εξόντωση και την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων και στις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος, καθώς ο τρομονόμος (187) και η επέκτασή του (187Α), υπάγοντας όλες τις επιμέρους κατηγορίες στο πλαίσιο συγκρότησης και συμμετοχής σε «τρομοκρατική οργάνωση», μεγιστοποιεί τις ποινές και επιτρέπει ακόμα και την ποινικοποίηση πολιτικών, φιλικών και συγγενικών σχέσεων.
Η επιβαρυντική διάταξη του «κουκουλονόμου», παρά τις υποσχέσεις των κατά καιρούς κυβερνήσεων για την κατάργησή της, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον ως το βασικό εργαλείο για την αναβάθμιση των πλημμεληματικών κατηγοριών σε κακουργήματα. Είναι γεγονός ότι η συγκεκριμένη διάταξη έχει βρει εφαρμογή σε δεκάδες περιπτώσεις διαδηλωτών και κοινωνικών αγωνιστών.
Το αίτημα της οριοθέτησης της επεξεργασίας και της χρήσης του γενετικού υλικού, υπό την προϋπόθεση της συγκατάβασης του κρατουμένου και της επιστημονικής επίβλεψης από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης του, αποβλέπει στην αποφυγή των, κατά τη συνήθη τακτική της αντιτρομοκρατικής, στημένων υποθέσεων με κατασκευασμένα αποδεικτικά στοιχεία (βλ. Τάσος Θεοφίλου), αλλά και στην αμφισβήτηση της θεώρησης της ανάλυσης του DNA ως επαρκούς στοιχείου ενοχοποίησης των κατηγορούμενων.
Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας που αποτελούν το κατ’ εξοχήν σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης που χρησιμοποιεί το κράτος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, αποσκοπούν στον εκφοβισμό του κοινωνικού συνόλου, στην εκδίκηση, μέσω της τιμωρίας και της απομόνωσης των κρατουμένων. Επιπλέον, χαρακτηριστική είναι η αναβάθμιση του ρόλου της ΕΛ.ΑΣ. σε όργανο επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Η παρατεταμένη κράτηση του Σάββα Ξηρού με διαγνωσμένη αναπηρία στο ποσοστό του 98% αποτελεί βασανιστήριο που
αποδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα του κράτους και της εξουσίας.
Αντιλαμβανόμαστε την ένταση της καταστολής απέναντι σε οποιονδήποτε αντιστέκεται και την αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του ελληνικού κράτους ως την άλλη πλευρά του νομίσματος των πολιτικών λιτότητας, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, των περικοπών σε όλες τις δημόσιες παροχές, δηλαδή της υποτίμησης και εξαθλίωσης της εργατικής τάξης.
Την ίδια στιγμή που η τάξη μας δέχεται την μεγαλύτερη επίθεση εδώ και χρόνια, το κράτος εξαπολύει την πιο σκληρή επίθεση απέναντι στα κομμάτια της που σηκώνουν το ανάστημα τους.
Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση τους οι αγωνιστές κρατούμενοι Κ. Γουρνάς και ο Δ. Κουφοντίνας:
«Επειδή η καταστολή είναι η άλλη όψη της λιτότητας, ο αγώνας του λαϊκού κινήματος κατά της λιτότητας είναι αξεχώριστος από τον αγώνα κατά της καταστολής και ιδιαίτερα κατά του μόνιμου καθεστώτος εκτάκτων μέτρων. Γι’ αυτό ζητάμε τη συμπαράσταση ολόκληρης της αγωνιζόμενης κοινωνίας.» Και γι’ αυτό πρέπει να την έχουν.
Η δικαίωση των αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων που βρίσκονται σε απεργία πείνας, θα είναι νίκη όλου του κινήματος
αναρχική συλλογικότητα «Άνω Θρώσκω» | Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης |
συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο» |
αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης «Πυρανθός»
Μαρ 11
Τοποθέτηση μας στην εκδήλωση “το κουρδικό κίνημα για δημοκρατική αυτονομία”
Για τους Κούρδους, το Κομπάνι , τον πόλεμο, την αυτονομία, την αλληλεγγύη
Κομπάνι, μία πόλη ακριβώς στα συνοριακή γραμμή μεταξύ της Τουρκίας και της Συρίας. μια πόλη σύμβολο αντίστασης στην επέλαση του θρησκευτικού φονταμενταλισμού. στην επέλαση του σκοταδισμού, της φρίκης, της εκμετάλλευσης, της μισαλλοδοξίας. Eπτά μήνες μετά την έναρξη των μαχών ανάμεσα στις κουρδικές πολιτοφυλακές των YPG/YPJ και σε όσους εθελοντές έσπευσαν για βοήθεια και τους μισθοφόρους του ISIS, και ο πόλεμος συνεχίζεται. Η κουρδική αντίσταση νίκησε ελευθερώνοντας την πόλη και προελαύνει απελευθερώνοντας και τα γύρω χωριά.
Με τη βοήθεια ή όχι της δυτικής στρατιωτικής μηχανής (στρατιωτική τεχνολογία, διοικητική μέριμνα, ρίψη εφοδίων, βομβαρδισμοί) κατάφεραν να κερδίσουν μία στιγμή ελευθερίας, σε έναν πόλεμο που μαίνεται με απίστευτη ένταση στην ευρύτερη περιοχή της μέσης ανατολής, εδώ και 3 χρόνια ως απόηχος της εκεί αραβικής άνοιξης, και για είμαστε ακριβείς δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Έχουμε κάθε λόγο να αμφισβητούμε την ”συμμαχική βοήθεια” γιατί αυτή η ”συμμαχία” είναι που ενίσχυσε οικονομικά, στρατολόγησε, εξόπλισε, εκπαίδευσε και τέλος αμόλησε στην περιοχή όλους αυτούς τους μισθοφόρους που εξολοθρεύουν οτιδήποτε διαφορετικό υπό την σημαία του ισλαμικού χαλιφάτου. Είναι αυτή η ”συμμαχία” που ακολουθώντας πιστά το δόγμα στον εχθρό του εχθρού μου ( Άσαντ, Καντάφι κ.α) αναγνώρισε έναν τέτοιο σύμμαχο και μάλιστα πολύ πρόθυμο για όσο καιρό εξυπηρετούσε τα σχέδια της…
Την αμφισβητούμε και γιατί εμπιστευόμαστε τους ίδιους τους αγωνιστές και συντρόφους που βρίσκονται εκεί και που μιλάνε για τηλεοπτική βοήθεια μόνο για τις κάμερες και για περίεργες άστοχες ρίψεις εφοδίων προς την αντίπαλη πλευρά. Μας μιλάνε για κλειστά σύνορα και βίαιη απώθηση όσων θέλουν να περάσουν από την Τουρκία στο Κομπάνι. Αμφισβητούμε γιατί είδαμε την τηλεοπτική υπερπαραγωγή της πορείας των Κούρδων Πεσμεργκά του βόρειου Ιράκ προς το Κομπάνι και την προβολή τους ως σωτήρες… είναι γνωστή η σχέση τους με την τουρκική κυβέρνηση και των υπολοίπων ”δυτικών συμμάχων” και τα επεκτατικά σχέδια τους για την περιοχή.
Έτσι και αλλιώς είναι δεδομένα τα ανταλλάγματα αυτής της βοήθειας σε όσους δόθηκαν ανά τον κόσμο από τους ”συμμάχους” που έχουν αιματοκυλήσει τον πλανήτη.
Επανερχόμαστε στον αγώνα των Κούρδων ενάντια στον ολοκληρωτισμό των φονταμενταλιστών και των ”συμμάχων” τους φανεροί και κρυφοί, όπως επίσης και στον αγώνα ενός κομματιού του κουρδικού λαού για αυτονομία. δεν γνωρίζουμε αν είναι όντως αληθινή η επιθυμία των Kούρδων της Συρίας ή και της Τουρκίας για την ίδρυση ομοσπονδίας στις περιοχές που απελευθερώνονται ή που αποτελούν τμήμα ενός κράτους (βόρειο Ιράκ) ή σε αυτές που το αντάρτικο μαίνεται (νοτιοανατολική Τουρκία). Δεν γνωρίζουμε επίσης αν είναι υπαρκτή η στροφή των κουρδικών αριστερών οργανώσεων προς την ομοσπονδοποίηση και την αυτονομία οραματιζόμενοι την Τσιάπας της μέσης ανατολής απαλλαγμένη από εθνικοαπελευθερωτικά ψήγματα του παρελθόντος… αν ισχύει είναι προς την κατεύθυνση της αυτοδιεύθυνσης των λαών και θα την παρακολουθούμε. Το βέβαιο είναι ότι η αντίσταση των Κούρδων της Ροτζάβα άνοιξε πέρασμα και έναν διάλογο με βάση την εφικτότητα αυτής της συνύπαρξης μέσα από ομοσπονδίες και αυτόνομες περιοχές, ειδικά όταν σε αυτές τις περιοχές τα σύνορα ξαναχαράζονται και τα αντάρτικα κινήματα και οι πολιτοφυλακές τους είναι κομμάτι αυτής της ιστορίας.
Ως αναρχικοί προφανώς και είμαστε αντίθετοι σε κάθε είδους κρατική υπόσταση, αλλά είμαστε και αλληλέγγυοι σε όποια προσπάθεια κοινότητας ανθρώπων από τα κάτω προβάλει αντίσταση στην βαρβαρότητα της εποχής και θέτει ζητήματα για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση και αυτοδιεύθυνση της κοινωνίας
Δεν περιμένουμε κανέναν ηγέτη-σωτήρα να μας ορίσει τις ζωές, δεν περιμένουμε από κανένα επαναστατικό κόμμα να αναλάβει τα ηνία της επανάστασης, δεν περιμένουμε κανένα κράτος σύμμαχο να βάλει πλάτη για την κοινωνική επανάσταση που οραματιζόμαστε, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τον ρόλο αυτών των συμμαχικών πολεμικών μηχανών δυτικών και ανατολικών στη μοίρα των λαών ανά την ιστορία.
Η τύχη των αγωνιζομένων ανθρώπων θα βρίσκεται στα δικά τους χέρια και τουφέκια αν θέλει να έχει προοπτική…
μιας και ο πόλεμος συνεχίζεται εμείς θα το φωνάζουμε με όλες μας τις δυνάμεις
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Μαρ 08
Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πείνας
Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πείνας μελών του Δ.Α.Κ και των Ν. Μαζιώτη, Κ. Γουρνά, Δ. Κουφοντίνα
Μαρ 06
Μαζικές μεταφορές: Δεν φτιάχτηκαν για εμάς, δεν τις πληρώνουμε
Ζούμε σε πόλεις φτιαγμένες όχι για να εξυπηρετούν τις ανάγκες μας αλλά τις ανάγκες του κεφαλαίου. Πόλεις κατακερματισμένες όπως και οι ζωές μας, χωρισμένες σε ζώνες στέγης, εργασίας, κατανάλωσης, διασκέδασης. Κάθε επίπλαστη ανάγκη, διατεταγμένη επιθυμία, αποστερημένη από δημιουργικότητα βιοποριστική δραστηριότητα έχει την θέση της στην πόλη με τρόπο που να εξυπηρετεί την αναπαραγωγή του συστήματος.
Είναι κρίσιμο για το σύστημα λοιπόν να μπορεί μαζικά να μετακινεί τους υπηκόους του στα μέρη που μαζικά θα παράξουν ή θα καταναλώσουν. Η δομή της πόλης, καθρέφτης της δομής του, το επιβάλλει. Αυτός είναι ο ρόλος των μέσων μαζικής μεταφοράς.
Χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς όχι από επιλογή. Δεν επιλέξαμε να πηγαίνουμε στην δουλειά. Δεν επιλέξαμε να ψάχνουμε για δουλειά. Δεν επιλέξαμε να καταναλώνουμε υποβαθμισμένα σκουπίδια με τα πενιχρά ή ανύπαρκτα έσοδα μας.
Χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πηγαίνουμε εκεί που τα αφεντικά μας επιβάλλουν να πηγαίνουμε. Να παράγουμε για αυτά, να εκπαιδευόμαστε για αυτά, να καταναλώνουμε για αυτά ακόμα και να διασκεδάζουμε για αυτά.
Οι μαζικές συγκοινωνίες δεν είναι κοινωνικό αγαθό. Κάθε υπηρεσία τους προς όφελος του χρήστη για τις προσωπικές του ανάγκες ή επιθυμίες είναι παράλληλη και όχι κύρια λειτουργία τους.
Οι μαζικές συγκοινωνίες δεν είναι ανθρώπινη ανάγκη. Είναι η ανάγκη των αφεντικών να μετακινούν τους κατώτερους ταξικά ανθρώπους στους χώρους δουλειάς και κατανάλωσης. Αν αύριο σταματήσουν να υπάρχουν μετακινήσεις θα μπλοκάρει η αναπαραγωγή του κεφαλαίου μέσω του κύκλου παραγωγής και κατανάλωσης στην πόλη εργοστάσιο.
Κι όμως τα αφεντικά δεν έχουν τη διάθεση να πληρώσουν αυτό το κόστος. Τα εισιτήρια μονίμως αυξάνονται μετακυλίοντας το κόστος των άθλιων “υπηρεσιών” τους σε εμάς. Τι στιγμή που πετσοκόβουν τους μισθούς μας, ανεβάζουν το κόστος της μετακίνησης μας, βασιζόμενα στην δική μας αδράνεια.
Δεν έχουμε καμία διάθεση να πληρώνουμε για τα αφεντικά. Αγωνιζόμαστε για συγκοινωνίες χωρίς αντίτιμο για όλους. Με αλληλεγγύη ο ένας δίπλα στον άλλο, με μαζικούς αγώνες αλλά και στην καθημερινότητά μας. Δεν χτυπάμε εισιτήριο. Διαμαρτυρόμαστε και προσπαθούμε να ξεσηκώσουμε και τους δίπλα μας όταν μπαίνει ελεγκτής. Κωλυσιεργούμε κατά τους ελέγχους. Μοιραζόμαστε το εισιτήριο μας αν το έχουμε χτυπήσει κατά την κάθοδο.
Όχι απλώς γιατί άμα καταργηθεί το εισιτήριο στις συγκοινωνίες και τα αφεντικά αναλάβουν το κόστος που τους αναλογεί αυτό θα αποτελέσει μια ελάχιστη μορφή δικαίωσης και θα κάνει λίγο ευκολότερη τη ζωή μας. Τα πεδία αγώνα είναι άπειρα, όσα και τα πεδία της καταπίεσης. Αλλά κυρίως γιατί η κάθε νίκη απέναντι στα προφανή είναι ένα βήμα για το σπάσιμο της ματαιότητας. Κάθε νίκη αφήνει πίσω πίστη, δομές και παρακαταθήκες στον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση.
Για μια κοινωνία που οι μεταφορές δεν θα αποτιμούνται με όρους εκμετάλλευσης
και οι μετακινήσεις μας θα γίνονται για εμάς
Για να συναντιόμαστε, μοιραζόμαστε, δημιουργούμε ως ίσοι και ελεύθεροι άνθρωποι
Mικροφωνική – συγκέντρωση: Σάββατο 7 Μαρτίου 12:00 πλατεία Ελευθερίας
Μαρ 05
Εκδηλώσεις 1ης γέφυρας στην Θεσσαλονίκη
Αφίσα εκδηλώσεων της 1ης γέφυρας στην Θεσσαλονίκη στα πλαίσια της αναρχικής καμπάνιας διεθνιστικής αλληλεγγύης τρεις γέφυρες.