Αφίσα καλέσματος στην διαδήλωση έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Ξάνθη από την συνέλευση No Lager στην Θεσσαλονίκη
Φεβ 19
Λίγα λόγια για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών
Το χρονικό των δολοφονιών
Στις 10/2 άφησε την τελευταία του πνοή Αφγανός πρόσφυγας στο νοσοκομείο Σωτηρία, ο οποίος κρατούταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας, καθώς βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση από λοίμωξη στο αναπνευστικό. Στις 11/2 μετανάστης από την Υεμένη αυτοκτόνησε στα κρατητήρια της διεύθυνσης αλλοδαπών Θεσσαλονίκης. Στις 13/2 μετανάστης από το Πακιστάν αυτοκτόνησε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας. Και ενώ οι προεκλογικές δεσμεύσεις της αριστερής κυβέρνησης συριζα μιλούσαν για κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, το επιτελείο της κυβέρνησης μετά από επίσκεψη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας, έκανε δηλώσεις αναδίπλωσης των δεσμεύσεών της, μιλώντας για μετονομασία των στρατοπέδων και βελτίωση των συνθηκών κράτησης, επαληθεύοντας έτσι ότι η μεταναστευτική πολιτική του κεφαλαίου δεν αλλάζει.
Για την μετανάστευση
Η μετανάστευση ιστορικά αποτέλεσε τον μαζικό ξεριζωμό ομάδων ανθρώπων προκειμένου να αναζητήσουν συνθήκες που θα τους εξασφάλιζαν επιβίωση. Στην εποχή μας η μετανάστευση είναι ένα ακόμα προϊόν του κεφαλαίου, καθώς επιβάλλεται από τους πολέμους , την εξαθλίωση και τις απάνθρωπες συνθήκες που το ίδιο προκαλεί. Η Ελλάδα αποτελεί τον πρώτο προορισμό αυτού του ταξιδιού μακριά από το θάνατο αφού συνδέει την δυτική Ευρώπη με την ανατολή. Σε αυτή τη χώρα αν καταφέρει κανείς να περάσει τα σύνορα και να μην δολοφονηθεί στις νάρκες του Έβρου, ή να μην δολοφονηθεί από τους λιμενόμπατσους στα σύνορα της μεσογείου τότε θα τον περιμένει “ζεστή φιλοξενία” του ελληνικού κράτους. Πάει να πει ότι θα μείνει εγκλωβισμένος στα σύνορά του, στην καλύτερη περίπτωση ως εξαθλιωμένος εργάτης κυνηγημένος από μπάτσους και φασίστες και στη χειρότερη να μπαινοβγαίνει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα κρατητήρια, τις φυλακές. Μέσα σ΄ όλα οι μετανάστες έρχονται και αντιμέτωποι με τον ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό και παραμένουν κοινωνικά αναφομοίωτοι και απόβλητοι.
Ο ελλαδικός χώρος τις τελευταίες δεκαετίες έχει δεχτεί μεταναστευτικά κύματα από διάφορες χώρες. Τα πρώτα κύματα μεταναστών χρησιμοποιήθηκαν από το κεφάλαιο στην αγορά εργασίας ως φτηνά εργατικά χέρια προκείμενου να υποτιμηθεί η εργατική δύναμη. Τα επόμενα κύματα προσέφεραν πλεονάζον εργατικό δυναμικό και έπρεπε να εξοντωθούν. Στη ρητορική της κυριαρχίας επικράτησε η άποψη ότι οι μετανάστες εντείνουν το πρόβλημα της ανεργίας και έτσι εύκολα χρησιμοποιήθηκαν ως αποδιοπομπαίος τράγος, ως εγκληματικός πληθυσμός και ως υγειονομική βόμβα. Αφού στο μεταξύ είχε μικροαστικοποιηθεί και συντηρητικοποιηθεί ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, δουλειά ανέλαβαν τα φασιστικά πογκρόμ και το κράτος με αστυνομικού τύπου μέτρα όπως η επιχείρηση «ξένιος δίας» που ξεκίνησε να φυλακίζει τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν την τελευταία πτυχή αυτής της πολιτικής. Καταφέρνουν μέσω του εγκλεισμού και των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης να υποβαθμίσουν την ανθρώπινη αξία και να εξοντώσουν φυσικά τους έγκλειστους.
Για την αλληλεγγύη μας στους μετανάστες
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες καθώς αποτελούν το πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας. Μιας τάξης που βάλλεται και δεν γνωρίζει σύνορα και φυλετικούς διαχωρισμούς. Μιας τάξης που οργανώνεται με βάση τη θέση της στην παραγωγή και τη συνείδησή της, που τάσσεται απέναντι στο κεφάλαιο και το κράτος. Δεν περιμένουμε τίποτα από σωτήρες, ηγέτες και φιλάνθρωπους είτε αυτοί είναι δεξιοί είτε αριστεροί, παραμένουμε στο δρόμο όχι μόνο για να γκρεμίσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και γιατί κάθε βήμα γκρεμίσματος του φράκτη είναι και ένα βήμα για να οικοδομήσουμε την κοινωνική επανάσταση.
Φεβ 17
Κάλεσμα για πορεία, 19 Φεβρουαρίου 17:00 καμάρα
κάλεσμα της συνέλευσης No Lager στη Θεσσαλονίκη ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Φεβ 16
Κάλεσμα για συγκέντρωση στα δικαστήρια 18/2
Αφίσα καλέσματος για συγκέντρωση αλληλεγγύης στους διωκόμενους της υπόθεσης “στέκια Θεσσαλονίκης”
Δικαστήρια 18/2 9:00 π.μ
Φεβ 16
Ανακοίνωση συμμετοχής μας στην αναρχική καμπάνια διεθνιστικής αλληλεγγύης τρεις γέφυρες
Ζούμε και αγωνιζόμαστε στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Μια πόλη που στα χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της υπήρξε ένα σημείο συνάντησης πολιτισμών και ανθρώπων διαφορετικών εθνικοτήτων από όλη την μεσόγειο. Μια πόλη που από το κίνημα των ζηλωτών το 1342 ως τον Μάη του ’36 έχει γράψει την ιστορία της με αγώνες των καταπιεσμένων απέναντι στην εξουσία.
Ζούμε και αγωνιζόμαστε στην Νότια Ευρώπη. Μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια με πρόφαση την κρίση του καπιταλισμού γίνεται πεδίο εφαρμογής πολιτικών βίαιης φτωχοποίησης μεγάλων κοινωνικών κομματιών, εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης καθώς και άγριας καταστολής των αντιστάσεων. Μια περιοχή όμως που παράγει νέα κινήματα όπως των πλατειών, των Σκουριών και του NO TAV, ταξικές αντιστάσεις και κοινωνικές δομές βάσης.
Ζούμε και αγωνιζόμαστε στα Βαλκάνια. Μια χερσόνησο που έχει γίνει πεδίο αλληλοσπαραγμών, εθνικισμών και αλυτρωτισμών, που ποτάμια αίματος έπνιξαν τις μνήμες των εξαθλιωμένων και τις δηλητηρίασαν με μίσος για τον δίπλα αντί για τον επάνω. Μια χερσόνησο όμως που τα αντιεθνικιστικά κινήματα κρατάν ζωντανές τις μνήμες των ανθρώπων που έζησαν, δημιούργησαν και αντιστάθηκαν στην καταπίεση εδώ και αιώνες κάνοντας αυτή τη γωνιά του πλανήτη ένα εργαστήριο σεβασμού, αλληλεγγύης και μίξης πολιτισμών.
Ζούμε και αγωνιζόμαστε στην ανατολική μεσόγειο. Μια περιοχή που οι στρατιωτικές επεμβάσεις για τις γεωπολιτικές επιδιώξεις και την λεηλασία των φυσικών πόρων από τους κυρίαρχους έχουν εξαθλιώσει τους ανθρώπους, αποσταθεροποιήσει την περιοχή και απορρυθμίσει τις κοινωνίες, έχει αναδείξει τον ισλαμικό φονταμενταλισμό ως αντίσταση απέναντι στους δυτικούς κατακτητές φέρνοντας στην επιφάνεια συγκρούσεις πολιτισμών από τις πιο μαύρες εποχές της ανθρώπινης ιστορίας. Μια περιοχή όμως που από τον Δεκέμβρη του 2008 ως την αραβική άνοιξη παράγει εξεγέρσεις με αποκορύφωμα την επανάσταση στη Rojava που αντιστέκεται ανάμεσα σε ισλαμιστές, δικτατορίες και δυτικές γεωστρατηγικές επιδιώξεις.
Ζούμε και αγωνιζόμαστε για την κοινωνική επανάσταση και απελευθέρωση. Για την μεγάλη έφοδο που για να έχει κάποτε την ελπίδα να έρθει πρέπει να μπορούμε να δούμε την μεγάλη εικόνα. Την εικόνα των στρατηγικών και των επιλογών των κυρίαρχων που όσο και αν αλληλοσυγκρούονται στο τέλος συνδέονται ως επιδίωξη επιβολής. Και την εικόνα των από τα κάτω που οφείλουν να σταματήσουν να αλληλοσυγκρούονται για τα συμφέροντα των κυρίαρχων και να συνδέσουν τους αγώνες στους για την απελευθέρωση.
Ως κομμάτι αυτού του αγώνα βλέπουμε και την αναρχική καμπάνια διεθνιστικής αλληλεγγύης τρεις γέφυρες και γι΄αυτό την στηρίζουμε και συμμετέχουμε σε αυτήν.
Φεβ 12
Κάλεσμα για συγκέντρωση στα δικαστήρια 16/2
Αφίσα καλέσματος για συγκέντρωση αλληλεγγύης στους Μποτζατζή, Νικολάου, Συριανού και Χάλαζα
Δικαστήρια 16/2 9:00 π.μ
Φεβ 05
Bιβλίο για τον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ
Από την άμπωτη στην παλίρροια και πάλι πίσω
3 συζητήσεις για τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στα πανεπιστήμια και ορισμένες κριτικές σημειώσεις για την προοπτική των ταξικών αγώνων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
Η προηγούμενη πανεπιστημιακή περίοδος σημαδεύτηκε, κυρίως, από την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και των προεκτάσεών της. «Χάνουν το εξάμηνο οι φοιτητές;», «πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται στο ίδρυμα;», «πόση είναι η οικονομική ζημιά των ερευνητικών προγραμμάτων;». Για όσους όμως επιλέγουν, ακόμα, να διαβάζουν την ιστορία μέσα από την πάλη των τάξεων οι προεκτάσεις ήταν διαφορετικές. «Κατάφερε να συνδεθεί ο αγώνας των διοικητικών με τους φοιτητές;», «τι όρια συνάντησαν οι αγωνιζόμενοι;», «αμφισβητήθηκε ο κυρίαρχος ρόλος του πανεπιστημίου στην καπιταλιστική κοινωνία;». Σε αυτές τις τελευταίες ερωτήσεις, αλλά και σε ζητήματα που τέθηκαν όσον αφορά τη μορφή και το περιεχόμενο του αγώνα, προσπάθησαν να απαντήσουν μια σειρά εκδηλώσεων και συζητήσεων που έλαβαν χώρα σε διάφορες πόλεις όλο το προηγούμενο διάστημα. Αποτέλεσμα όλων αυτών, το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας.
Εργαζόμενοι ΕΚΠΑ
Αυτόνομο Σχήμα Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικομαθηματικού (ΦΜΣ) ΕΚΠΑ
Αυτόνομο Σχήμα Σχολής Καλλιτεχνικών σπουδών (ΣΚΣ) ΤΕΙ Αθήνας
Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πανεπιστημίου Πατρών
Για περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία: blog: unistrike.espivblogs.net | email: unistrike.espiv.net
Ιαν 22
Κείμενο ενάντια στις εκλογές
Ενάντια στα ψευτοδιλήμματα διαφέντευσης των ζωών μας.
Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από τις διεθνείς δομικές αναταράξεις του καπιταλισμού. Ιδιαιτέρως στον ελλαδικό χώρο τουλάχιστον τα τελευταία πέντε χρόνια τα κατώτερα στρώματα φτωχοποιήθηκαν βίαια και ταυτόχρονα ο δημόσιος πλούτος εκποιήθηκε στους τοκογλύφους. Οι εργασιακές σχέσεις ισοπεδώθηκαν και οι κοινωνικοί- ταξικοί αγώνες που έλαβαν χώρα είτε έβρισκαν τα όρια τους, είτε αντικρούστηκαν από το κράτος με άγρια καταστολή.
‘Ηδη, από τις εκλογές του 2012 η εξαντλημένη κοινωνία βρήκε μια νέα φενάκη ώστε να παραμυθιάζεται, τον Σύριζα. Τα πεδία των κοινωνικών αγώνων ερήμωσαν, αφού τη ματαιότητα που δημιούργησε η κρατική αδιαλλαξία ήρθε να ολοκληρώσει η θολή προσδοκία για την “κυβέρνηση της αριστεράς” που έρχεται να επιλύσει τα προβλήματα. Η θεωρία του ώριμου φρούτου πότισε μέχρι και τη βάση της κοινωνίας και έτσι τα μεγάλα κομμάτια αγωνιζόμενων που την περίοδο 2008-2012 συμμετείχαν σε μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, ανακάλυψαν την αρετή της υπομονής.
Η μεγάλη στιγμή λοιπόν έφτασε. Θεσμικές αντιφάσεις του πολιτεύματος έφεραν την πτώση της κυβέρνησης, πράγμα που τα κινήματα δεν μπόρεσαν να επιβάλλουν και οδήγησαν εκ νέου σε εκλογές λες και ήταν αυτό το ζητούμενο. Οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί του κράτους φέραν σε σύγκρουση τους δύο διαφορετικούς δρόμους ανάπτυξης του καπιταλισμού. Το δρόμο των κρατικών επενδύσεων για την τόνωση της κατανάλωσης ή την πλήρη ασυδοσία της αγοράς μήπως και τα ψίχουλα από τα υπερκέρδη των αφεντικών πέσουν από το τραπέζι.
Το δίλημμα τέθηκε αμείλικτα από την πλευρά της εξουσίας. Κι έτσι, οι επίδοξοι διαχειριστές της αφενός συνεχίζουν τα διαγγέλματα της ιδίας ακροδεξιάς-ολοκληρωτικής πολιτικής, του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που στοχεύει να συντρίψει τις αντιστάσεις και να κατεδαφίσει ότι έμεινε όρθιο, της πολιτικής που ευθύνεται για τη φτώχεια και την εξαθλίωση της τάξης μας , την ανεργία, τις αυτοκτονίες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη λεηλασία της φύσης, τη διόγκωση ενός κράτους αστυνομοκρατούμενου, που στα κρυφά ή στα φανερά συνεννοείται με νεοναζιστές. Αφετέρου, η σοσιαλδημοκρατική πτέρυγα του καθεστώτος επιζητά να διαχειριστεί την καπιταλιστική μηχανή με κελεύσματα “ελπίδας” με ψεύτικες υποσχέσεις για ένα καπιταλισμό πιο ανθρώπινο, που στοχεύει στην ταξική άμβλυνση των αντιθέσεων, την εξομάλυνση, τη συμφιλίωση. Ο Σύριζα προσπαθεί να μανιπιουλάρει τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες και να καρπωθεί υπεραξία από αυτούς ώστε να οδηγηθεί στην εξουσία, χωρίς φυσικά να νοιάζεται για τις ανάγκες των εκμεταλλευομένων. Αυτό φανερώνουν άλλωστε και οι επαφές του με το ΣΕΒ, την εκκλησία και τους διεθνείς οργανισμούς του κεφαλαίου. Πετώντας λοιπόν ψίχουλα υποσχέσεων και υιοθετώντας σαν τακτική την παροχολογία και το λαϊκισμό στοχεύει επίσης στην αδρανοποίηση του αγώνα των από τα κάτω κουνώντας ταυτόχρονα τις σημαίες της διαταξικότητας και της εθνικής ενότητας.
Το κράτος όμως, ανεξαρτήτως από οποιαδήποτε διακυβέρνηση από τη φύση του είναι μηχανισμός δομημένος και θεμελιωμένος στις ταξικές αντιθέσεις και στην εκμετάλλευση – μια ανακωχή μαζί του (μέσω της εκλογικής στήριξης Σύριζα) θα λειτουργήσει σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης για την οργή των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευομένων, θα διαμορφώσει μια κοινωνία αδρανοποιημένη και εφησυχασμένη, αδύναμη να παράξει αντιστάσεις, ευάλωτη στην επέλαση του κεφαλαίου.
Η τάξη μας σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τσιμπήσει το τυρί από τη φάκα της εκλογικής αυταπάτης. Μόνο αν πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας μακριά από οποιουδήποτε είδους σωτήρες και τη λογική της ανάθεσης θα έχουμε ένα καλύτερο μέλλον. Η μόνη ρεαλιστική πρόταση για να προασπίσουμε τα συμφέροντα της τάξης μας είναι η καθημερινή αντίσταση και η αυτοοργάνωση σε όλα τα κοινωνικά πεδία, στη δουλειά, στη γειτονιά, στο σχολείο, στη σχολή. Μόνο δημιουργώντας ελευθεριακές δομές μπορούμε να χτίσουμε ένα κόσμο ισότητας ελευθερίας και αλληλεγγύης.
Με δεδομένο ότι η λεηλασία των ζωών μας θα συνεχιστεί και το ανάχωμα δεν θα έρθει “από τα πάνω”, αλλά είμαστε εμείς που πρέπει να το στήσουμε και επειδή η εποχή μας ήδη γράφει ιστορία, αγώνας για την τάξη μας- επαγρύπνηση- αποχή από την κάλπη.
Κάθε ψήφος είναι δήλωση υποταγής στο σύστημα κυριαρχίας, η συμμετοχή και μόνο στις εκλογές είναι το άλλοθι και η νομιμοποίησή τους. Κάθε ψήφος είναι και ένα επιχείρημα για όσους τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα μας λένε “σκάστε γιατί ο λαός μίλησε” όταν θα αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Κάθε ψήφος είναι και ένα βήμα μακριά από την επανάσταση. Όχι γιατί η αποχή είναι από μόνη της επαναστατική πράξη αλλά γιατί η συμμετοχή στο πανηγύρι των εκλογών είναι αντεπαναστατική. Και από αυτή την μίζερη ζωή μόνο η κοινωνική επανάσταση μπορεί να μας βγάλει. Αυτήν οργανώνουμε με καθημερινή συμμετοχή. Ώστε να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας και να μην την παραδώσουμε ποτέ ξανά σε κανέναν εξουσιαστή με ή χωρίς εκλογές.
Η επόμενη μέρα των εκλογών να μας βρει στο δρόμο.
Για την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Την ΑΝΑΡΧΙΑ και τον ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Ιαν 20
Αντιεκλογική συγκέντρωση-μικροφωνική
Μικροφωνική-συγκέντρωση ενάντια στις εκλογές
Παρασκευή 23/01/2015 12:00 Καμάρα
Ιαν 18
Από την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ ως το γκρέμισμα κάθε φυλακής
Αφίσα ενάντια στις φυλακές τύπου Γ