Αφίσα από τον “Συντονισμό αναρχικών συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης για την αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας”

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

Η ανάληψη της εξουσίας από την «αριστερά της ελπίδας» και οι δεσμεύσεις περί κατάργησης των φυλακών τύπου Γ’, δεν αποτελούν εχέγγυο ούτε για μας, και σίγουρα ούτε για τους φυλακισμένους. Σε ένα πλαίσιο αποδοχής και αναπαραγωγής του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος που δεν στοχεύει, παρά στην περαιτέρω εξαθλίωση των υποτελών τάξεων, και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τη σειρά της, θα φροντίσει να διαμορφώσει τις απαραίτητες συνθήκες εξαίρεσης, εκβιασμού και καταστολής των αγωνιζόμενων, με στόχο την αποδυνάμωση της άμυνας των καταπιεσμένων, απέναντι στη συνεχή επίθεση που δέχεται από το κράτος και το κεφάλαιο.

Από την πλευρά μας, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τη νέα κυβέρνηση. Γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν έχει παραχωρηθεί από την εξουσία χωρίς αγώνα, υποστηρίζουμε και συμμετέχουμε έμπρακτα στην πάλη των πολιτικών κρατουμένων, οι οποίοι προτάσσουν το σώμα τους, ως έσχατο μέσο διεκδίκησης και απαιτούμε την άμεση δικαίωση των αιτημάτων τους.

Yιοθετούμε, λοιπόν, το πλαίσιο αιτημάτων των κρατουμένων, όπως εκφράστηκε από τις ανακοινώσεις έναρξης της απεργίας πείνας από 2/3, των Δ. Κουφοντίνα, Κ. Γουρνά, Ν. Μαζιώτη και του Δίκτυου Αγωνιστών Κρατουμένων (Δ.Α.Κ.).

Οι απεργοί πείνας απαιτούν την κατάργηση:

• του άρθρου 187

• του άρθρου 187Α

• της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)

• του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’

• της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA

• της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων, 
  

επίσης απαιτούν: 

• την πρόσβαση και ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί

• την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

Αυτές oι διεκδικήσεις είναι πιο επίκαιρες από ποτέ, καθώς όλες οι παραπάνω κατασταλτικές διατάξεις είχαν και εξακολουθούν να έχουν ως στόχο την εξόντωση και την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων και στις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος, καθώς ο τρομονόμος (187) και η επέκτασή του (187Α), υπάγοντας όλες τις επιμέρους κατηγορίες στο πλαίσιο συγκρότησης και συμμετοχής σε «τρομοκρατική οργάνωση», μεγιστοποιεί τις ποινές και επιτρέπει ακόμα και την ποινικοποίηση πολιτικών, φιλικών και συγγενικών σχέσεων.

Η επιβαρυντική διάταξη του «κουκουλονόμου», παρά τις υποσχέσεις των κατά καιρούς κυβερνήσεων για την κατάργησή της, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον ως το βασικό εργαλείο για την αναβάθμιση των πλημμεληματικών κατηγοριών σε κακουργήματα. Είναι γεγονός ότι η συγκεκριμένη διάταξη έχει βρει εφαρμογή σε δεκάδες περιπτώσεις διαδηλωτών και κοινωνικών αγωνιστών.

Το αίτημα της οριοθέτησης της επεξεργασίας και της χρήσης του γενετικού υλικού, υπό την προϋπόθεση της συγκατάβασης του κρατουμένου και της επιστημονικής επίβλεψης από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης του, αποβλέπει στην αποφυγή των, κατά τη συνήθη τακτική της αντιτρομοκρατικής, στημένων υποθέσεων με κατασκευασμένα αποδεικτικά στοιχεία (βλ. Τάσος Θεοφίλου), αλλά και στην αμφισβήτηση της θεώρησης της ανάλυσης του DNA ως επαρκούς στοιχείου ενοχοποίησης των κατηγορούμενων.

Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας που αποτελούν το κατ’ εξοχήν σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης που χρησιμοποιεί το κράτος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, αποσκοπούν στον εκφοβισμό του κοινωνικού συνόλου, στην εκδίκηση, μέσω της τιμωρίας και της απομόνωσης των κρατουμένων. Επιπλέον, χαρακτηριστική είναι η αναβάθμιση του ρόλου της ΕΛ.ΑΣ. σε όργανο επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Η παρατεταμένη κράτηση του Σάββα Ξηρού με διαγνωσμένη αναπηρία στο ποσοστό του 98% αποτελεί βασανιστήριο που

αποδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα του κράτους και της εξουσίας.

Αντιλαμβανόμαστε την ένταση της καταστολής απέναντι σε οποιονδήποτε αντιστέκεται και την αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του ελληνικού κράτους ως την άλλη πλευρά του νομίσματος των πολιτικών λιτότητας, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, των περικοπών σε όλες τις δημόσιες παροχές, δηλαδή της υποτίμησης και εξαθλίωσης της εργατικής τάξης.

Την ίδια στιγμή που η τάξη μας δέχεται την μεγαλύτερη επίθεση εδώ και χρόνια, το κράτος εξαπολύει την πιο σκληρή επίθεση απέναντι στα κομμάτια της που σηκώνουν το ανάστημα τους.

Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση τους οι αγωνιστές κρατούμενοι Κ. Γουρνάς και ο Δ. Κουφοντίνας:

«Επειδή η καταστολή είναι η άλλη όψη της λιτότητας, ο αγώνας του λαϊκού κινήματος κατά της λιτότητας είναι αξεχώριστος από τον αγώνα κατά της καταστολής και ιδιαίτερα κατά του μόνιμου καθεστώτος εκτάκτων μέτρων. Γι’ αυτό ζητάμε τη συμπαράσταση ολόκληρης της αγωνιζόμενης κοινωνίας.» Και γι’ αυτό πρέπει να την έχουν.

Η δικαίωση των αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων που βρίσκονται σε απεργία πείνας, θα είναι νίκη όλου του κινήματος

αναρχική συλλογικότητα «Άνω Θρώσκω» | Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης |

συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο» |

αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης «Πυρανθός»

Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πείνας μελών του Δ.Α.Κ και των Ν. Μαζιώτη, Κ. Γουρνά, Δ. Κουφοντίνα

Το χρονικό των δολοφονιών

Στις 10/2 άφησε την τελευταία του πνοή Αφγανός πρόσφυγας στο νοσοκομείο Σωτηρία, ο οποίος κρατούταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας, καθώς βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση από λοίμωξη στο αναπνευστικό. Στις 11/2 μετανάστης από την Υεμένη αυτοκτόνησε στα κρατητήρια της διεύθυνσης αλλοδαπών Θεσσαλονίκης. Στις 13/2 μετανάστης από το Πακιστάν αυτοκτόνησε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας. Και ενώ οι προεκλογικές δεσμεύσεις της αριστερής κυβέρνησης συριζα μιλούσαν για κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, το επιτελείο της κυβέρνησης μετά από επίσκεψη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας, έκανε δηλώσεις αναδίπλωσης των δεσμεύσεών της, μιλώντας για μετονομασία των στρατοπέδων και βελτίωση των συνθηκών κράτησης, επαληθεύοντας έτσι ότι η μεταναστευτική πολιτική του κεφαλαίου δεν αλλάζει.

Για την μετανάστευση

Η μετανάστευση ιστορικά αποτέλεσε τον μαζικό ξεριζωμό ομάδων ανθρώπων προκειμένου να αναζητήσουν συνθήκες που θα τους εξασφάλιζαν επιβίωση. Στην εποχή μας η μετανάστευση είναι ένα ακόμα προϊόν του κεφαλαίου, καθώς επιβάλλεται από τους πολέμους , την εξαθλίωση και τις απάνθρωπες συνθήκες που το ίδιο προκαλεί. Η Ελλάδα αποτελεί τον πρώτο προορισμό αυτού του ταξιδιού μακριά από το θάνατο αφού συνδέει την δυτική Ευρώπη με την ανατολή. Σε αυτή τη χώρα αν καταφέρει κανείς να περάσει τα σύνορα και να μην δολοφονηθεί στις νάρκες του Έβρου, ή να μην δολοφονηθεί από τους λιμενόμπατσους στα σύνορα της μεσογείου τότε θα τον περιμένει “ζεστή φιλοξενία” του ελληνικού κράτους. Πάει να πει ότι θα μείνει εγκλωβισμένος στα σύνορά του, στην καλύτερη περίπτωση ως εξαθλιωμένος εργάτης κυνηγημένος από μπάτσους και φασίστες και στη χειρότερη να μπαινοβγαίνει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα κρατητήρια, τις φυλακές. Μέσα σ΄ όλα οι μετανάστες έρχονται και αντιμέτωποι με τον ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό και παραμένουν κοινωνικά αναφομοίωτοι και απόβλητοι.

Ο ελλαδικός χώρος τις τελευταίες δεκαετίες έχει δεχτεί μεταναστευτικά κύματα από διάφορες χώρες. Τα πρώτα κύματα μεταναστών χρησιμοποιήθηκαν από το κεφάλαιο στην αγορά εργασίας ως φτηνά εργατικά χέρια προκείμενου να υποτιμηθεί η εργατική δύναμη. Τα επόμενα κύματα προσέφεραν πλεονάζον εργατικό δυναμικό και έπρεπε να εξοντωθούν. Στη ρητορική της κυριαρχίας επικράτησε η άποψη ότι οι μετανάστες εντείνουν το πρόβλημα της ανεργίας και έτσι εύκολα χρησιμοποιήθηκαν ως αποδιοπομπαίος τράγος, ως εγκληματικός πληθυσμός και ως υγειονομική βόμβα. Αφού στο μεταξύ είχε μικροαστικοποιηθεί και συντηρητικοποιηθεί ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, δουλειά ανέλαβαν τα φασιστικά πογκρόμ και το κράτος με αστυνομικού τύπου μέτρα όπως η επιχείρηση «ξένιος δίας» που ξεκίνησε να φυλακίζει τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν την τελευταία πτυχή αυτής της πολιτικής. Καταφέρνουν μέσω του εγκλεισμού και των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης να υποβαθμίσουν την ανθρώπινη αξία και να εξοντώσουν φυσικά τους έγκλειστους.

Για την αλληλεγγύη μας στους μετανάστες

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες καθώς αποτελούν το πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας. Μιας τάξης που βάλλεται και δεν γνωρίζει σύνορα και φυλετικούς διαχωρισμούς. Μιας τάξης που οργανώνεται με βάση τη θέση της στην παραγωγή και τη συνείδησή της, που τάσσεται απέναντι στο κεφάλαιο και το κράτος. Δεν περιμένουμε τίποτα από σωτήρες, ηγέτες και φιλάνθρωπους είτε αυτοί είναι δεξιοί είτε αριστεροί, παραμένουμε στο δρόμο όχι μόνο για να γκρεμίσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και γιατί κάθε βήμα γκρεμίσματος του φράκτη είναι και ένα βήμα για να οικοδομήσουμε την κοινωνική επανάσταση.

Αφίσα καλέσματος για συγκέντρωση αλληλεγγύης στους διωκόμενους της υπόθεσης “στέκια Θεσσαλονίκης”

Δικαστήρια 18/2 9:00 π.μ