…από τις 25 Γενάρη ‘που η ελπίδα ήρθε’ και ξαναέφυγε. Έφυγε για όλους αυτούς που πιστέψανε ότι ήρθε, γιατί στην πραγματικότητα δεν άλλαξε τίποτα περισσότερο από την τυπική διαδοχή του διαχειριστή της κρατικής βίας και πολιτικού προϊστάμενου των κάθε λογής μπάτσων και δικαστών.
Η τοποθέτηση του Πανούση ως αναπληρωτή υπουργού προστασίας του πολίτη, ήταν τοποθέτηση κλειδί, διότι πρόκειται για άτομο γνωστό για τις σχέσεις του με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, εκφραστή χυδαιολογημάτων για την ύπαρξη τρομοκρατίας στα Εξάρχεια, πολέμιου των καταλήψεων και υποστηρικτή της πάταξης του “αναρχικού φαινομένου”. Τις απόψεις αυτές ο κύριος Πανούσης τις εξέφραζε από πάντα, απλά κάποιοι τις μάθανε τώρα. Η αρθρογραφία του ως “επιστήμονα” άλλωστε από το 2008 για το ζήτημα των μεταναστών στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα άνετα θα του έδινε τον χαρακτηρισμό του ακροδεξιού με προβιά αριστερού, αφού δεν υπήρξε ρατσιστικό επιχείρημα και στερεότυπο που να μην υιοθετήσει καλώντας την “πολιτεία” να πατάξει το φαινόμενο.
Όσο δύσπιστος και αν ήταν κάποιος λοιπόν για το μαύρο παρελθόν του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τους τελευταίους 3 μήνες, δεν άργησαν να τον διαφωτίσουν. Γεγονότα που χαρακτηρίζουν ξεκάθαρα και αυτήν την κυβέρνηση ως μία ροζ απόχρωση της κρατικής τρομοκρατίας και βίας, ως την ροζ υπεράσπιση των συμφερόντων των αφεντικών. Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους και δεν είναι λίγα. Οι προσαγωγές στο σορό που μετατράπηκαν σε συλλήψεις μετά από κάθε ένταση και μικροεπεισόδια στα Εξάρχεια (συμπεριλαμβανομένης της απόπειρας εισβολής από τα ΜΑΤ στην κατάληψη ΒΟΞ με αφορμή την πυρπόληση ενός περιπολικού), είναι πρακτική που την εφάρμοζαν με επιτυχία προηγούμενες κυβερνήσεις και από ότι φαίνεται βολεύει και αυτή. Η χαρτογράφηση του ριζοσπαστικού χώρου και το φόρτωμα με κατηγορίες αγωνιστών αλλά και ανθρώπων που βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα δεν διαφέρει όποια και αν είναι η κρατική απόχρωση.
και αν αυτή ήταν η αρχή να δεις τι σου χω για μετά…
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών όχι μόνο δεν καταργήθηκαν, αλλά μετά και τα τελευταία γεγονότα φαίνεται πως η κυβέρνηση θα τα χρησιμοποιήσει για να στοιβάξει εκεί όλους αυτούς τους πρόσφυγες πολέμου και τους κατατρεγμένους του κόσμου αυτού, που με οτιδήποτε επιπλέει στη θάλασσα καταφέρουν να φτάσουν στον ‘παράδεισο που λέγεται Ελλάδα’. Τα βασανιστήρια και η ‘ζεστή φιλοξενία’ σε αυτά τα κολαστήρια από τους ανθρωποφύλακες του Πανούση θα τους φρεσκάρουν τη μνήμη για το τι σημαίνει ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Από κοντά πάνε και οι χρυσές δουλειές τις τοπικής κοινωνίας που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας. Μάλιστα η πρόσφατη απεργία πείνας που πραγματοποιήθηκε από τους φυλακισμένους μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Παρανεστίου που διεκδικούσαν την ελευθερία τους, καθώς και η πυρπόληση του αντίστοιχου κολαστηρίου στη Σάμο, μαρτυρούν ουρλιάζοντας ότι για αυτούς τους ανθρώπους η ελπίδα δεν ήρθε ποτέ.
Στο μέτωπο της Χαλκιδικής, ο αγώνας συνεχίζει να διεξάγεται από κάτοικους και αλληλέγγυους από ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και την υποβάθμιση των ζωών τους και του περιβάλλοντος. Είδαμε χέρι χέρι εργαζόμενους ρουφιάνους της ‘Ελληνικός Χρυσός’ και μπάτσους να επιτίθενται και να χτυπούν διαδηλωτές σπάζοντας ακόμα και αυτοκίνητα που βρίσκονταν στην προσυγκέντρωση της προγραμματισμένης πορείας ενάντια στα μεταλλεία χρυσού. Μάλιστα η βουλευτής της κυβέρνησης κ. Ιγγλέση αναρωτήθηκε ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο. Δεν ξέρουμε αν η ερώτηση απευθυνόταν στον πολιτικό προϊστάμενο ή τον επικεφαλής των κατοχικών ΜΑΤ στην περιοχή, μιας και η μηδενική ανοχή που ευαγγελίζεται ο πρώτος στοχοποιεί οποιονδήποτε αντιστέκεται και δεν κάνει διακρίσεις σε ‘ειρηνικούς και βίαιους διαδηλωτές’. Αυτό το έχουν καταλάβει καλά, εδώ και χρόνια, όσοι είναι ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, όσοι είναι ενάντια στον θάνατο από αυτήν την επένδυση μιας και τους το θυμίζουν οι πραίτορες της δημοκρατίας σε κάθε συγκέντρωση.
Το φαινόμενο των προσαγωγών-συλλήψεων συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση σε όλες τις δράσεις αλληλεγγύης στην απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων: πορείες, καταλήψεις, παρεμβάσεις αλληλεγγύης, δυναμικές ενέργειες. Στην Θεσσαλονίκη μάλιστα οι πραίτορες του Πανούση προσήγαγαν ολόκληρη προσυγκέντρωση αναρχικών που κατευθύνονταν προς την κύρια συγκέντρωση της πορείας με την αιτιολογία ότι σκόπευαν να διαπράξουν έγκλημα, το έγκλημα της διαδήλωσης. Επειδή όλα αυτά φάνηκαν ότι δεν πτοούσαν τους απεργούς πείνας και τους αλληλέγγυους έξω, η δημοκρατία αποφάσισε να βρει την τελική λύση.
Η κατάληψη της πρυτανείας στην καρδιά της μητρόπολης αποτέλεσε αγκάθι για την εξουσία το οποίο έπρεπε να βγάλει. Ήταν η φωνή των απεργών πείνας στην καρδιά της πρωτεύουσας, φωνή που έσπαγε το συμπαγές τείχος σιωπής και τη λασπολογία που επέβαλλαν τα ΜΜΕ καθ όλη τη διάρκεια της απεργίας πείνας. Ήταν ένα κέντρο αγώνα, ένα ακόμη σημείο συνάντησης οργάνωσης της αντίστασης και της αλληλεγγύης στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων. Αφού ο Πανούσης με τους ένστολους συνεργάτες του δοκίμασαν πρώτα όλες τις ‘ανώδυνες’ μεθόδους: προσαγωγές γύρω από την κατάληψη που στη συνέχεια μετατράπηκαν σε συλλήψεις, αποκλεισμός της κατάληψης, παραπλανητικές εισβολές με την βοήθεια του πρύτανη και αντιπρυτάνεων, λασπολογία από τα πιστά στο κυβερνητικό έργο ΜΜΕ, περί χρήσης ναρκωτικών εντός της κατάληψης και για άγριες αψιμαχίες μεταξύ των καταληψιών, απαγόρευση των συγκεντρώσεων στο χώρο της πρυτανείας και τέλος ολικό αποκλεισμό των συντρόφων της τελευταίας περιφρούρησης μέσα στο κτήριο για να αναγκαστούν να φύγουν από την πείνα, τελικά κατέληξαν στην ‘βελούδινη’ εισβολή εντός του κτηρίου με σκοπό την εκκένωση του, την ημέρα μάλιστα που ψηφιζόταν το νομοσχέδιο.
Δεν θα επικαλεστούμε το πανεπιστημιακό άσυλο μιας και αυτό έχει παραβιαστεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, όπως για παράδειγμα στην κατειλημμένη από εργαζόμενους πρυτανεία στη Θεσσαλονίκη. Σημειώνουμε όμως για να καταδείξουμε το μέγεθος της υποκρισίας τους ότι η σημερινή κυβέρνηση όλες τις προηγούμενες φορές υπεραμύνθηκε του ασύλου καταγγέλλοντας την αστυνομία.
Το τι επακολούθησε μετά την εκκένωση της κατειλημμένης πρυτανείας σοκάρει μόνο τους αδαείς. Οι προσαγωγές των καταληψιών μετατράπηκαν σε συλλήψεις και οι πραίτορες του υπουργείου πλιατσικολόγησαν με άνεση τα προσωπικά πράγματα των συντρόφων μας, τακτική που έχουν ξανακάνει και σε άλλες περιπτώσεις κατά κύριο λόγο σε μετανάστες, εκεί που η δημοσιοποίηση των γεγονότων είναι αδύνατη. Από κοντά και τα ΜΜΕ, τα οποία βρήκαν ευκαιρία να σκαλίσουν τον προσωπικό φάκελο του κάθε συλληφθέντα, βγάζοντας στη φόρα λεπτομέρειες από την προσωπική του ζωή και σκιαγραφώντας γκροτέσκα προφίλ.
Για όποια και όποιον έχει συμμετάσχει έστω και μία φορά σε μία κατάληψη αλληλεγγύης ή ένα τέτοιο κέντρο αγώνα καταλαβαίνει προς τι όλο αυτό το μένος της εξουσίας σε τέτοιου είδους εγχειρήματα. Άλλωστε, ακόμα πριν πραγματοποιηθεί η εισβολή ήταν τέτοιος ο πανικός του υπουργού να επιδείξει έργο, που συνελήφθησαν ακόμη και οι φύλακες της πρυτανείας μαζί με τον ίδιο τον πρύτανη. Ιστορία επίσης για γέλια και κλάματα είναι και η σύλληψη δύο υπάλληλων πολυεθνικής εταιρείας αλγερινής καταγωγής, που συνελήφθησαν κι αυτοί ως συμμετέχοντες στην κατάληψη. Είναι προφανές το τσουβάλιασμα και ο συνειρμός για τους μπάτσους: ξένοι, λαθρομετανάστες ξύλο και γρήγορα μέσα… ένοχοι με την πρώτη ματιά…
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ξεκίνησαν και οι δηλώσεις περί εκκόλαψης της νεο-τρομοκρατίας στα Εξάρχεια, για μισθοφόρους τρομοκράτες (κάτι σαν τις ιπτάμενες μοίρες των αναρχικών το Δεκέμβρη του 2014), για δράκους, κακές μάγισσες και άλλα παραμύθια…
Μάλλον η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που υποτίθεται ότι κόπτεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την πολιτική ελευθερία της κοινωνίας ξέχασε να ενημερώσει τον Πανούση, ότι αυτός ο κόσμος που προσπαθεί να καταστείλει, είναι αυτός που έχει μείνει ακόμα να αγωνίζεται. Είναι οι μαζικά προσαχθέντες, συλληφθέντες, προσωρινά κρατούμενοι, φυλακισμένοι της δημοκρατίας, στις αποθήκες ψυχών που ονομάζονται φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή κέντρα υποδοχής μεταναστών. Είναι όλοι αυτοί που δίνουν καθημερινά αγώνα, στους χώρους δουλειάς, στις ουρές του ΟΑΕΔ, στα ταμεία των νοσοκομείων και της ΔΕΗ για δωρεάν περίθαλψη και ηλεκτρικό, στα σχολεία, τις σχολές, τους δρόμους, τις καταλήψεις. Για ένα καλύτερο αύριο, για ένα κόσμο δίχως κράτη, χωρίς πολέμους και πρόσφυγες. Για ένα κόσμο με μέλλον.
Οπότε ο κ Πανούσης ας καταπιεί την γλώσσα του και την πέννα του και ας κρυφτεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ως ο πρώτος και τελευταίος ‘αριστερός’ υπουργός της ελληνικής μπατσοκρατίας.
Η πλήρης και καθολική αποδοχή της πολιτικής αυτής από τους συμμετέχοντες στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σφραγίστηκε με τον πιο επίσημο τρόπο μετά την επίσκεψη Τσίπρα στο εν λόγω υπουργείο. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν αφού μέχρι τώρα μιλούσε για σκοτεινά κέντρα και υπόγειες δυνάμεις (ενθυμούμενο το σταλινικό παρελθόν του) κατασυκοφαντώντας τον αγώνα και τους αλληλέγγυους πέρασε και στην ευθεία επίθεση. Το αποτέλεσμα; O τρομονόμος στο απυρόβλητο, τα μνημόνια στη θέση τους. Οι νέοι εξουσιαστές που τόσο αρέσκονται να μιλούν για το “νόμιμο και συνταγματικό” αποσιωπούν το γεγονός ότι η συνέχιση και υπεράσπιση της κατάστασης εξαίρεσης που βιώνουμε, είναι κίνηση κατεξοχήν πολιτική και όχι “εθνικής σωτηρίας” όπως παρουσιάζεται. Είναι η πολιτική και νομική υπεράσπιση της κυρίαρχης τάξης, που πατάει υποχρεωτικά πάνω στην εκμετάλλευση των κατώτερων τάξεων.
Καταλήγοντας, ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να δηλώσει νομιμοφροσύνη και υποταγή σε ένα σύστημα βαρβαρότητας, στο ίδιο αυτό σύστημα που υποτίθεται ότι αντιπολιτευόταν μέχρι χθες. Είναι ξεκάθαρο ότι τα αναφομοίωτα κομμάτια που θα συνεχίζουν να αγωνίζονται θα αντιμετωπίζονται -όπως ίσχυε έως τώρα- κατασταλτικά. Το κομμένο ρεύμα στην κατάληψη “ελεύθερος κοινωνικός χώρος Σχολείο” στη Θεσσαλονίκη, η προσπάθεια εκκένωσης της κατάληψης “Κένταυρος” στη νέα Φιλαδέλφεια και η εκκένωση της κατάληψης στέγης “Acta et Verba” στα Γιάννενα, συγκλίνουν προς την κατεύθυνση.
Εμείς θα το επαναλάβουμε προς όλους για να ακουστεί δυνατά…
ότι και να κάνει οποιαδήποτε κυβέρνηση, οποιαδήποτε απόχρωσης, τον αγώνα μας για την κοινωνική απελευθέρωση δεν τον σταματά.
-
Κανένας όμηρος στα χέρια του κράτους, καμία δίωξη στους συλληφθέντες συντρόφους και συντρόφισσες της κατειλημμένης πρυτανείας. Nα σταματήσει η δίωξη των προσαχθέντων-συλληφθέντων πέριξ της κατάληψης.
-
Άμεση απελευθέρωση των φυλακισμένων προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κρατητήρια, κέντρα μεταγωγών.
-
Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις.
Αντίσταση σε κράτος και αφεντικά, αλληλεγγύη μεταξύ των αγωνιζομένων ως την κοινωνική απελευθέρωση.
ΥΓ. Στο κείμενο δεν αναφερόμαστε για την κυβέρνηση ως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, γιατί τους τελευταίους ως εθνικιστές και ακροδεξιούς που είναι, μαζί με τις φασιστικές και παρακρατικές συμμορίες τύπου χρυσής αυγής δεν τις κριτικάρεις, ΤΙΣ ΤΣΑΚΙΖΕΙΣ.
