Ιούν 05

Παρέμβαση στο Σύνδεσμο Βιομηχάνων Ελλάδος

Το πρωί της Παρασκευής 28/5 σύντροφοι και συντρόφισσες από τη Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο πραγματοποίησαν παρέμβαση στα γραφεία του ΣΒΕ στη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης ανοίχτηκε πανό στην είσοδο του κτιρίου, πετάχτηκαν τρικάκια και φωνάχτηκαν συνθήματα ενάντια στα αφεντικά αλλά και προκειμένου να καταδειχτεί ο ρόλος του εν λόγω φορέα τόσο στην κατάρτηση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου όσο και στην ευρύτερη κλιμακούμενη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι κι οι εργαζόμενες.

Άλλωστε, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, δεν είναι τυχαία κομμένο και ραμμένο στις ορέξεις των αφεντικών.Το νομοθετικό μακρύ χέρι της αστικής τάξης έρχεται να μετατρέψει οριστικά την ατζέντα του ΣΕΒ σε νομοσχέδιο με κύριους άξονες την “ελαστικοποίηση”, την επίθεση στο συνδικαλισμό και εντέλει την μείωση των παραγωγικών εξόδων. Το ιδεολογικό προκάλυμμα του νομοσχεδίου, είναι η εμπέδωση της ατομικής διαπραγμάτευσης για το ωράριο μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου: Δεν υπάρχουν τάξεις παρά μόνο άτομα και έτσι καμία συλλογική διαπραγμάτευση/ σύμβαση δε θα μπαίνει μπροστά στις ατομικές συμφωνίες αφεντικών και εργατών/ εργατριών που “σαν ίσοι” θα συζητούν και θα αποφασίζουν για το αν και πόσο θα δουλεύουν οι δεύτεροι για τις ανάγκες και τα κέρδη των πρώτων.

ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο

Μάι 27

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΝΑ ΜΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΙΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ

Τις επόμενες εβδομάδες κατατίθεται προς ψήφιση στη βουλή το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, που έρχεται ως συνέχεια της αντεργατικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Μέσα στα τελευταία 10 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης τα βάρη της οποίας σήκωσαν εξ ολοκλήρου οι εργαζόμενοι κι οι εργαζόμενες, το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο έρχεται να επισφραγίσει την επίθεση των αφεντικών στην εργατική τάξη αφού καταργεί το 8ωρο,την καταβολή των υπερωριών (αφού τις αντικαθιστά με ρεπό) ενώ διευρύνει για ακόμη περισσότερους κλάδους την Κυριακάτικη εργασία.

Ταυτόχρονα έρχεται να δώσει ένα οριστικό χτύπημα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, με τη ΝΔ να παίρνει την σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ τελειοποιώντας το ψηφιακό φακέλωμα των σωματείων καιτην εγκαθίδρυση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας κάτι που σε συνδυασμό με διάταξη της προηγούμενης κυβέρνησης για υπεδιπλασιασμό των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου να κηρυχθεί απεργία, ουσιαστικά την καταργεί ως μέσο διεκδίκησης και πάλης των εργαζομένων.

Την ίδια στιγμή ορίζεται πως τουλάχιστον το 40% των εργαζομένων επιχειρήσεων και φορέων που η λειτουργία τους θεωρείται κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο οφείλει να δουλεύει ακόμα και σε περίπτωση κήρυξης απεργίας.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, δεν είναι τυχαία κομμένο και ραμμένο στις ορέξεις των αφεντικών.Το νομοθετικό μακρύ χέρι της αστικής τάξης έρχεται να μετατρέψει οριστικά την ατζέντα του ΣΕΒ σε νομοσχέδιο με κύριους άξονες την “ελαστικοποίηση”, την επίθεση στο συνδικαλισμό και εντέλει την μείωση των παραγωγικών εξόδων. Το ιδεολογικό προκάλυμμα του νομοσχεδίου, είναι η εμπέδωση της ατομικής διαπραγμάτευσης για το ωράριο μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Δεν υπάρχουν τάξεις παρά μόνο άτομα και έτσι καμία συλλογική διαπραγμάτευση/ σύμβαση δε θα μπαίνει μπροστά στις ατομικές συμφωνίες αφεντικών και εργατών/ εργατριών που “σαν ίσοι” θα συζητούν και θα αποφασίζουν για το αν και πόσο θα δουλεύουν οι δεύτεροι για τις ανάγκες και τα κέρδη των πρώτων.

Κι όταν στην μία πλευρά της ζυγαριάς μπαίνουν τα κέρδη των αφεντικών, δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τις εργασιακές συνθήκες και το πώς αντιμετωπίζονται οι ζωές μας. Άλλωστε, δεν έχει περάσει καιρός από τις δολοφονίες εργατών σε εργοτάξια του Μετρό και του ΔΕΔΔΗΕ, από την κανονική λειτουργία και την απόκρυψη κρουσμάτων σε σούπερ μάρκετ και εργοστάσια όπου τα ελλιπή μέτρα προστασίας οδήγησαν ακόμη και στον θάνατο εργαζομένων.

Το ξεζούμισμα των εργαζομένων, ακόμη και ο θάνατος από εργατικά ατυχήματα, ως αποτέλεσμα της επιδίωξης όλο και χαμηλότερου κόστους παραγωγής, αποτελούν κομμάτι της καπιταλιστικής νόρμας έτσι όπως έχει χτιστεί εδώ και αιώνες. Υπεύθυνοι για κάθε εργατική δολοφονία ήταν, είναι και θα είναι για πάντα οι κρατικοί μηχανισμοί και το κεφάλαιο.

Η αντίσταση, η συλλογικοποίηση, η οργάνωση στη βάση και ο αγώνας των εργαζομένων και των καταπιεσμένων είναι ο μόνος δρόμος όταν δεν θέλουμε να θρηνήσουμε άλλους νεκρούς εργάτες και εργάτριες στο βωμό των κερδών της αστικής τάξης.

Ο αγώνας ενάντια στην μισθωτή εργασία, ο αγώνας ενάντια στην ίδια την κρατική και καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας, ο αγώνας για το πέρασμα σε έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, προϋποθέτει και δένει διαλεκτικά με τον αγώνα που πρέπει να δώσουμε ως κομμάτι της εργατικής τάξης, ως κομμάτι των καταπιεσμένων, μέσα από τα σωματεία αλλά και μέσα από πολιτικούς και κοινωνικούς σχηματισμούς, ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

Καλούμε στις κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών ενάντια στο νομοσχέδιο:

-Πέμπτη 27/5 στις 19.00 στο Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας

-Τρίτη 1/6 στις 19.00 στην Πλατεία Επταλόφου

-Πέμπτη 10.30 στην απεργιακή συγκέντρωση στο Άγαλμα του Βενιζέλου

στηρίζουμε την κινητοποίηση μουσικών και καλλιτεχνών την Παρασκευή 28/5 στις 18.30 στο Άγαλμα του Βενιζέλου.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο

Μάι 26

Παρέμβαση στη ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου

Το πρωί της Τετάρτης 26 Μαΐου, κατά τη διάρκεια άφιξης της πρωινής βάρδιας των εργαζομένων στη Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση απλώνοντας πανό σε κόμβους, πετώντας χιλιάδες τρικάκια και μοιράζοντας κείμενα με αναφορά στα ελλιπή μέτρα προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς αλλά και στο επερχόμενο αντεργατικό νομοσχέδιο.

 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο

Μάι 20

Mικροφωνική ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο

Αγ. Σοφίας & Τσιμισκή 23/05 στις 12:00

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ

Κατά την διάρκεια της πανδημίας και με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας, κράτος και κεφάλαιο επιδόθηκαν σε έναν αγώνα δρόμου ώστε να προλάβουν να περάσουν νομοσχέδια με την ελπίδα αποφυγής οποιασδήποτε αντίστασης. Καθώς βρισκόμαστε έναν χρόνο σε lockdown, η κυβέρνηση έχει βαλθεί να υποβαθμίσει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας από την επαφή μας με τον φυσικό κόσμο και την περιστολή των διαδηλώσεων μέχρι την υποβάθμιση των σπουδών μας και την γενικευμένη επίθεση στα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα. Αποκορύφωμα αυτής της επίθεσης, και συνέχεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών, αποτελεί το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που τίθεται προς ψήφιση τις ερχόμενες εβδομάδες.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο καθ’ υπόδειξη ντόπιου και ξένου κεφαλαίου έρχεται να καταργήσει το 8ωρο, να αντικαταστήσει την καταβολή των υπερωριών με την “ανταλλαγή” τους με ρεπό, και να εγκαθιδρύσει την Κυριακάτικη εργασία για ακόμα περισσότερους κλάδους. Ταυτόχρονα επιτίθεται στον συνδικαλισμό, τις απεργίες και εν γένει τις εργατικές διεκδικήσεις. Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο βασίζεται στην ιδέα μιας δήθεν ισότιμης ατομικής διαπραγμάτευσης ανάμεσα σε αφεντικά και εργαζόμενες. Το δόγμα αυτής της “ισότιμης” διαπραγμάτευσης καταλήγει και στο να καθιστά “συνυπεύθυνο” τον εργαζόμενο ακόμα και για το καθεστώς μαύρης εργασίας στο οποίο μπορεί να δουλεύει. Κομμάτι αυτού του νομοσχεδίου είναι και η μετατροπή του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας από σώμα που υπάγεται στο υπουργείο εργασίας σε ανεξάρτητη αρχή, γεγονός που δημιουργεί προβληματισμούς σχετικά με την πρόσβαση των εργαζομένων στα μέσα και τις διαδικασίες αντιπαράθεσης με τα αφεντικά τους.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προπαγανδίζεται ως θετικό και αισιόδοξο για την εργασιακή πραγματικότητα. Ωστόσο, τα περιεχόμενα του αλλά, κυρίως, η συγκυρία στην οποία ψηφίζεται αποδεικνύουν το αντίθετο. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, σε συνέχεια του προηγούμενου αντεργατικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται να αποτελέσει το νομικό επιστέγασμα των εργοδοτικών αυθαιρεσιών του ελαστικού ωραρίου, του εργασιακού μεσαίωνα που παίρνει την μορφή των αυξανόμενων εργατικών ατυχημάτων, των παρενοχλήσεων στους χώρους δουλειάς, των τραμπουκισμών και των ξυλοδαρμών. Άλλωστε, δεν έχει περάσει καιρός από τις δολοφονίες εργατ(ρι)ών σε εργοτάξια του Μετρό και του ΔΕΔΔΗΕ, από την κανονική λειτουργία και την απόκρυψη κρουσμάτων σε σούπερ μάρκετ και εργοστάσια όπου τα ελλιπή μέτρα προστασίας οδήγησαν ακόμη και στον θάνατο εργαζομένων. Μέσα σε αυτή τη σύγχρονη κανονικότητα το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης την επέκταση της Κυριακάτικης εργασίας σε καινούργιους κλάδους πέραν του εμπορίου (π.χ. μεταφορικές, πληροφορική, logistics, data center, τηλεφωνικά κέντρα, ψηφιοποίηση έγχαρτου αρχείου, παραγωγή έτοιμου σκυροδέματος κ.α.) θεσμοθετώντας έτσι την έμμεση κατάργηση της πενθήμερης εργασίας.

Δεν έχουμε αυταπάτες σχετικά με τις εργασιακές συνθήκες και τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι ζωές μας όταν στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς μπαίνουν τα κέρδη των αφεντικών. Το ξεζούμισμα των εργαζομένων, ακόμη και ο θάνατος από εργατικά ατυχήματα, ως αποτέλεσμα της επιδίωξης όλο και χαμηλότερου κόστους παραγωγής, αποτελούν κομμάτι της καπιταλιστικής νόρμας έτσι όπως έχει χτιστεί εδώ και αιώνες. Υπεύθυνοι για κάθε εργατική δολοφονία ήταν, είναι και θα είναι για πάντα οι κρατικοί μηχανισμοί και το κεφάλαιο. Η αντίσταση, η συλλογικοποίηση, η οργάνωση στη βάση και ο αγώνας των εργαζομένων και των καταπιεσμένων είναι ο μόνος δρόμος όταν δεν θέλουμε να θρηνήσουμε άλλους νεκρούς εργάτες και εργάτριες στο βωμό των κερδών της αστικής τάξης.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ | 12:00 | ΑΓ. ΣΟΦΙΑΣ ΜΕ ΤΣΙΜΙΣΚΗ

Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο

Μάι 19

Παρεμβάσεις σε εργοτάξια του Μετρό

Τις τελευταίες μέρες, συντρόφισσες και σύντροφοι από την Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο πραγματοποίησαν παρεμβάσεις στα εργοτάξια του Μετρό στη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια των παρεμβάσεων στα κάτεργα του Μετρό, όπου το ξεζούμισμα των εργαζομένων έχει οδηγήσει επανειλημμένα ακόμη και σε θανατηφόρα εργατικά “ατυχήματα”, μοιράστηκαν κείμενα στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, πετάχτηκαν τρικάκια και κρεμάστηκαν πανό.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ

Μάι 13

Μοτοπορεία ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο

Μοτοπορεία ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο

Σάββατο 15/5 στις 12.00 στην Καμάρα

 

Μετά από 10 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, τα μεγαλύτερα βάρη της οποίας σήκωσε στις πλάτες της η εργατική τάξη και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα με μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης, αύξηση του κόστους ζωής, καθιέρωση ελαστικών σχέσεων εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις και μαζική ανεργία, το νομοσχέδιο που έρχεται τις επόμενες βδομάδες προς ψήφιση στη Βουλή, έρχεται να:

-Καταργήσει ουσιαστικά το 8ωρο αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα για 10ωρη απασχόληση, να υπερδιπλασιάσει και να επισημοποιήσει τις απλήρωτες υπερωρίες αλλά και την Κυριακάτικη εργασία για περισσότερους κλάδους. Ουσιαστικό σημείο και πυρήνας σκέψης του νομοσχεδίου, είναι η εμπέδωση της ατομικής διαπραγμάτευσης για το ωράριο μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Δεν υπάρχουν τάξεις παρά μόνο άτομα και έτσι καμία συλλογική διαπραγμάτευση/ σύμβαση δε θα μπαίνει μπροστά στις ατομικές συμφωνίες αφεντικών και εργατών/ εργατριών που “σαν ίσοι” θα συζητούν και θα αποφασίζουν για το αν και πόσο θα δουλεύουν οι δεύτεροι για τις ανάγκες και τα κέρδη των πρώτων.

-Να δώσει το οριστικό χτύπημα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, με τη ΝΔ να παίρνει την σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ τελειοποιώντας το ψηφιακό φακέλωμα των σωματείων και την εγκαθίδρυση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας κάτι που σε συνδυασμό με διάταξη της προηγούμενης κυβέρνησης για υπεδιπλασιασμό των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου να κηρυχθεί απεργία, ουσιαστικά την καταργεί ως μέσο διεκδίκησης και πάλης των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή ορίζεται πως τουλάχιστον το 40% των εργαζομένων επιχειρήσεων και φορέων που η λειτουργία τους θεωρείται κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο οφείλει να δουλεύει ακόμα και σε περίπτωση κήρυξης απεργίας.

Επίσης, δίνεται η δυνατότητα στην εργοδοσία να επικαλεστεί ψυχολογική ή σωματική βία κατά τη διάρκεια της απεργιακής περιφρούρησης κάτι που οδηγεί αυτοδικαίως στην απόλυση αλλά και σε ποινικές διώξεις, ενώ η απεργία θα κρίνεται παράνομη και η εταιρεία θα μπορεί να διεκδικεί αποζημιώσεις.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται σε μια περίοδο όπου έχουν γίνει κανόνας τα ελλιπή μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς που κοστίζουν στην υγεία και στις ζωές πολλών εργαζομένων. Κάτι που αφορά τόσο την πανδημία κατά τη διάρκεια της οποίας κανένα μέτρο δεν έχει παρθεί σε εργοστάσια, εμπορικά κέντρα, σχολεία με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να μετακινούνται από και προς τις δουλειές τους στιβαγμένοι σε λεοφωρεία, όσο όμως και ευρύτερα τις συνθήκες εργασίας που εντατικοποιούνται με τους καπιταλιστές να βάζουν διαρκώς πιο ψηλά στο ζύγι τα κέρδη τους από τις ζωές μας.

Η ανάγκη συσπείρωσης της βάσης ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι επιτακτική, μπαίνει ως κύρια αιχμή, αλλά στέκεται για εμάς ως μία ακόμη πινελιά, ίσως και η τελειωτική, στο κάδρο του κύκλου της τρέχουσας ιστορίας που βιώνουμε.

Ενός νέου κύκλου όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης που επιταχύνθηκε από την πανδημία, ενός κύκλου ακόμα πιο μαζικής ανεργίας και φτώχειας, ενός κύκλου ακόμα πιο βίαιης αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, ενός κύκλου εντατικών ιδιωτικοποιήσεων.

Ενός κύκλου όπου μέσα σε ένα χρόνο καραντίνας έχουν περάσει νομοσχέδια που σπαταλούν δισεκατομμύρια για την πολεμική προετοιμασία της χώρας και για την καταστολή, νομοσχέδια που απαγορεύουν διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, νομοσχέδια που αφήνουν το περιβάλλον βορά στις ορέξεις των καπιταλιστών, νομοσχέδια που ιδιωτικοποιούν την Παιδεία, που μειώνουν τα κρατικά έξοδα για την Υγεία και τις κοινωνικές ανάγκες.

Ενός κύκλου όπου οι μετανάστες και οι μετανάστριες ζουν μία διαρκή κόλαση από τα σύνορα μέχρι τα κέντρα κράτησης και δεν τους δίνεται η δυνατότητα να εργαστούν, να μορφωθούν, να έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη, όπου οι έγκλειστοι και οι έγκλειστες σε φυλακές και ψυχιατρεία μένουν εκτεθειμένοι στον ιό και στερούνται των βασικών δικαιωμάτων τους.

Ο αγώνας ενάντια στην μισθωτή εργασία, ο αγώνας ενάντια στην ίδια την κρατική και καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας, ο αγώνας για το πέρασμα σε έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, προϋποθέτει και δένει διαλεκτικά με τον αγώνα που πρέπει να δώσουμε ως κομμάτι της εργατικής τάξης, ως κομμάτι των καταπιεσμένων, μέσα από τα σωματεία αλλά και μέσα από πολιτικούς και κοινωνικούς σχηματισμούς, ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Ενάντια στις γραφειοκρατικές και αναθετικές λογικές που οδήγησαν την εργατική τάξη και την κοινωνία σε εκφυλισμό τόσο των σωματείων, όσο και των μαζικών αγώνων του 2010-2012 η “Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο” που συστάθηκε στη Θεσσαλονίκη καλεί σε μοτοπορεία το ερχόμενο Σάββατο 15/5 στις 12.00 στην Καμάρα.

Ελάστικα ωράρια, δεκάωρη δουλειά αυτή είναι η ανάπτυξη για τ’ αφεντικά

Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, τους ταξικούς αγώνες και την απεργία

Μοτοπορεία: Σάββατο 15/5 στις 12.00 στην Καμάρα

Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο

Μάι 05

Πορεία Πρωτομαγιάς : 06/05 στις 10.30 στην καμάρα

    • “Θα έρθει η μέρα που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που καταπνίγετε σήμερα”
      August Spies
      Έχουν περάσει 135 χρόνια από την εξέγερση του Σικάγο, από τον αγώνα των εργατών για το 8ωρο,
      για καλύτερες συνθήκες εργασίας και για την πτώση του καπιταλιστικού συστήματος. Κεκτημένα
      που κατακτήθηκαν με αίμα, με θυσίες στους δρόμους, στις φύλακες και στο ικρίωμα. Για τα γεγονότα
      του Haymarket καταδικάστηκαν 8 αναρχικοί, οι 7 σε θάνατο και ένας, ο Oscar Neebe, σε 15 χρόνια
      κάθειρξη. Οι Spies, Parsons, Engel και Fischer απαγχονιστήκαν. Ο Lingg αυτοκτόνησε μια μέρα πριν
      τον εκτελέσουν. Η θανατική ποινή μετατράπηκε σε ισόβια για τους Fielden και Schwab μετά από
      πιέσεις από το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης.
      Έχουν περάσει 85 χρόνια από τον ματωμένο Μάη της Θεσσαλονίκης από τη μεγάλη απεργία των
      καπνεργατών και την εξέγερση που ακολούθησε με 11 νεκρούς και πολλούς τραυματίες.
      Έχουμε χρέος να μην ξεχνάμε τους αγώνες που έδωσε η τάξη μας στο παρελθόν. Οι αγώνες του χθες
      είναι φάρος και έμπνευση για τους αγώνες του σήμερα. Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας ακόμη
      κρίσης. Η πανδημία είναι άλλη μία χρυσή ευκαιρία για το κράτος και το κεφάλαιο. Με πρόσχημα τον
      covid 19 επιτίθεται στις ελευθερίες μας και σε όσα κεκτημένα μας έχουν μείνει. Σε διεθνές επίπεδο
      βλέπουμε μια ολομέτωπη επίθεση στους “από τα κάτω”. Το μέλλον που μας επιφυλάσσουν το κράτος
      και τα αφεντικά είναι γεμάτο καταστολή, εξαθλίωση και θάνατο. Ο καπιταλισμός μεταλλάσσεται, η
      παραγωγή αλλάζει, ο τρόπος χρήσης των νέων τεχνολογιών προς όφελος του κεφαλαίου θα
      δημιουργήσουν χιλιάδες καινούριους άνεργους και όσοι θα εργάζονται θα δουλεύουν με ακόμη πιο
      εντατικοποιημένους ρυθμούς για ψίχουλα.
      Το ελληνικό κράτος από την αρχή της πανδημίας θωρακίστηκε -όχι απέναντι στον covid 19- αλλά για
      να διασφαλίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου αφήνοντας τα φτωχότερα στρώματα και τους/τις
      εργαζόμενους/ες εκτεθειμένους/ες στον ιό μετρώντας σήμερα χιλιάδες νεκρούς της τάξης μας
      απόρροια της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας. Προτίμησε να προσλάβει χιλιάδες μπάτσους,
      εξόπλισε τον στόλο καταστολής και μοίρασε άφθονο χρήμα στα ΜΜΕ για τη διάχυση της κρατικής
      προπαγάνδας, πετώντας το μπαλάκι της “ατομικής ευθύνης” αντί να ενισχύσει ουσιαστικά το δημόσιο
      σύστημα υγείας. Όπως ήταν φυσικό, το κράτος συνέχισε μέσα στο λοκντάουν τον αντικοινωνικό του
      ρόλο, ψηφίζοντας μια σειρά από εγκληματικά νομοσχέδια. Από το νομοσχέδιο για την παιδεία που
      μεταξύ άλλων προβλέπει και την δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας, το νομοσχέδιο για το
      περιβάλλον που θεσμοθετεί την περαιτέρω λεηλασία της φύσης, το νομοσχέδιο για τα
      οπτικοακουστικά μέσα όπου καιροφυλακτεί η λογοκρισία και τον νέο πτωχευτικό κώδικα μια επίθεση
      στην πρώτη κατοικία.
      Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, το όποιο προβλέπει την
      ουσιαστική κατάργηση του 8ωρου και νομιμοποίηση του 10ωρου εργασίας, καθώς και την αύξηση
      των υπερωριών ανά τον χρόνο από 120 σε 150. Πετάνε το μπαλάκι στην ατομική επιλογή του κάθε
      εργαζόμενου για ευελιξία ωραρίων, γνωρίζοντας πως δεν έχει και πολλές επιλογές σε μία συμφωνία
      που δεν γίνεται υπό ίσους όρους. Κατ’ αυτό τον τρόπο νομιμοποιούν και παγιώνουν την 10ωρη
      εργασία η οποία δεν θα αμείβεται ως υπερεργασία ή υπερωρία, αλλά με λιγότερες ώρες εργασίας τις
      επόμενες μέρες. Επιπλέον, στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας προστίθενται και άλλοι κλάδοι,
      προχωρώντας μεθοδικά προς την ολική κατάργηση της. Από την άλλη, ο συνδικαλιστικός νόμος, σε
      συνέχεια των νομοσχεδίων του Σύριζα, στοχεύει ανοιχτά στην ποινικοποίηση και τρομοκράτηση της
      συνδικαλιστικής δράσης, στην επίθεση στα σωματεία μέσω του ηλεκτρονικού φακελώματος των
      μελών τους, την ηλεκτρονική ψηφοφορία και την ποινικοποίηση των απεργιακών παρεμβάσεων και
      περιφρουρήσεων, όπου η απεργία θα κηρύσσεται παράνομη σε ενδεχόμενο μπλοκάρισμα της
      παραγωγής μιας επιχείρησης. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη λειτουργία των επιχειρήσεων σε
      ημέρες απεργίας με προσωπικό ασφαλείας στο 40% των συνολικών εργαζομένων,
      απονοηματοδοτούν τις απεργίες οι οποίες για να καταστούν δυναμικές και μαχητικές στοχεύουν στο
      μπλοκάρισμα της ροής του κεφαλαίου.
      Αν το κράτος και τα αφεντικά θεωρούν ότι θα μείνουμε άπραγοι/ες στην επίθεση που δέχονται τα
      κεκτημένα του προλεταριάτου πλανώνται πλάνην οικτράν. Το 8ωρο και η απεργία είναι κατακτήσεις
      βαμμένες με το αίμα της εργατικής τάξης. Οφείλουμε να ορθώσουμε ανάχωμα στις ορέξεις των
      αφεντικών, με όπλα την Αυτοοργάνωση και την Αλληλεγγύη να αντεπιτεθούμε στο κράτος και το
      κεφάλαιο. Μέσα από τα σωματεία βάσης κόντρα στο κρατικό-γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και την
      λογική της ανάθεσης. Μέσα από ομάδες προλεταριακής αυτοάμυνας και συνελεύσεις γειτονιάς να
      προστατέψουμε τις κοινότητες μας και να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες. Το μόνο που έχουμε
      είναι ο ένας την άλλη. Όλοι και όλες μαζί μπορούμε να ονειρευτούμε και να δημιουργήσουμε έναν
      άλλο κόσμο, δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δίχως την λεηλασία της φύσης. Η
      Κοινωνική Επανάσταση είναι η μονή ρεαλιστική λύση για τα προβλήματα μας, για την
      Απελευθέρωση της Τάξης μας, την Κοινωνική Απελευθέρωση, για την Αναρχία, τον Ελευθεριακό
      Κομμουνισμό
      ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ
      ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ
      ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΒΑΣΗΣ
      ΠΕΜΠΤΗ 6/5 ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΙΣ 10:30

Απρ 14

Συγκέντρωση – μικροφωνική : Παρασκευή 16/4 στις 12:00

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

Την Πέμπτη 1 Απριλίου 3 εργάτες σκοτώνονται ακαριαία στην Εύβοια όταν τους χτυπά τάση 20.000 volt και ένας ακόμη εργάτης τραυματίζεται σοβαρά και μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Όλοι τους είναι εργολαβικοί εργαζόμενοι της εταιρείας ΑΚΤΩΡ, οι οποίοι εκτελούσαν εργασίες υπογειοποίησης του δικτύου για λογαριασμό του ΔΕΔΔΕΗ.
Δεν πρόκειται για εργατικά “ατυχήματα” αλλά για δολοφονίες με άμεσα υπευθύνους το κράτος και τα αφεντικά. Τα αφεντικά τα τελευταία χρόνια και με την πρόφαση της οικονομικής κρίσης, για να αυξήσουν τα κέρδη τους, προβαίνουν σε μείωση των μεροκαμάτων, μείωση του προσωπικού, ελλιπή εκπαίδευση των εργαζομένων. Αυτά συνεπάγονται σε εντατικοποίηση της εργασίας, περισσότερο “τρέξιμο” σε λιγότερη ώρα που θα αποφέρει μεγαλύτερο κέρδος στις τσέπες τους με το μικρότερο δυνατό κόστος. Επομένως, είναι φυσικό επακόλουθο ότι τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων πάνε περίπατο, ειδικά σε επικίνδυνες εργασίες σαν τη συγκεκριμένη, αφήνοντας έκθετους σε οποιοδήποτε κίνδυνο ανθρώπους της τάξης μας. Όλα τα παραπάνω υποστηρίζονται από τη διαρκή αντεργατική πολιτική του κράτους τα τελευταία χρόνια. Ξέρουμε καλά ότι όταν τα αφεντικά αρνούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη ακόμα και για τη διαφύλαξη της ζωής των εργαζομένων και η εργασία διαρκώς εντατικοποιείται, για κάθε θάνατο ή τραυματισμό εν ώρα εργασίας υπάρχει δόλος.
Ο ΔΕΔΔΗΕ αποτελεί την υπεύθυνη εταιρεία για τη διανομή του ηλεκτρικού ρεύματος ανά την ελληνική επικράτεια. Είναι ο οργανισμός που πραγματοποιεί τη διακοπή ηλεκτροδότησης σε συνανθρώπους μας που “δεν τη βγάζουν”, πόσο μάλλον στην παρούσα συγκυρία της πανδημίας και τη συνέχιση της οικονομικής κρίσης που αυτή πυροδοτεί. Απειλώντας ή αποκόπτοντας την πρόσβαση σε μία υπηρεσία κομβικής σημασίας για τη ζωή μας, οξύνει τα προβλήματα επιβίωσης των συνανθρώπων μας που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν. Παράλληλα, κάνει τα στραβά μάτια για τα χρέη των κεφαλαιοκρατών υπενθυμίζοντας μας την αντικοινωνική του πολιτική εις βάρος των εκμεταλλευόμενων.
Ο ΔΕΔΔΗΕ τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε διαδικασία πώλησης σημαντικού κομματιού των μετοχών του από τη μητρική ΔΕΗ, πράγμα που οδηγεί στην ιδιωτικοποίησή του. Η ιδιωτικοποίηση ενός οργανισμού που διαχειρίζεται την ενέργεια, απαραίτητη για τη ζωή των ανθρώπων, και η διαχείριση του από κομμάτια της ελεύθερης αγοράς, θα επιφέρει ακριβότερες και χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες, αποκλεισμό περισσότερων ανθρώπων από το ηλεκτρικό ρεύμα, χειρότερες εργασιακές συνθήκες. Αυτό σημαίνει και μεγαλύτερο κίνδυνο για την ασφάλεια και τη ζωή των εργαζομένων.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι οι εργολαβίες. Ουσιαστικά πρόκειται για μεσάζοντες εκτέλεσης των έργων δημοσίου συμφέροντος και διαχείρισης των εργαζομένων. Χρήματα κόβονται από τους μισθούς των εργατών για να μεταφερθούν σε ένα μεσάζοντα εργολάβο. Η εντατικοποίηση και οι χειρότερες εργασιακές συνθήκες είναι συνώνυμα με αυτό το καθεστώς εργασίας. Οι εργολάβοι για να μειώσουν την χασούρα τους δεν τηρούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας ενώ η επίβλεψη των εργασιακών συνθηκών ανατίθεται από τους ίδιους σε ιδιωτικούς φορείς της επιλογής τους, όσον αφορά τα δημόσια έργα, και όχι από κάποιο σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Με άλλα λόγια, δηλαδή, το κράτος αποποιείται των ευθυνών του και ξεπλένει κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία. Έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα θύματα του δυστυχήματος είναι εργαζόμενοι του ΑΚΤΩΡ που είχε αναλάβει το έργο. Ο ΑΚΤΩΡ δεν τηρούσε ούτε τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας (δεν έκοψε καν την παροχή ηλεκτρικού για εργασίες σε κολώνες), ούτε παρείχε την απαραίτητη εκπαίδευση και πιστοποίηση στους εργαζόμενους παρόλο που ήταν ευθύνη του να το κάνει.

Ο κατάλογος των νεκρών της τάξης μας δεν έχει τέλος . Οι νεκροί εργάτες δεν είναι αριθμοί, είναι οι συνάνθρωποι μας που δεν γύρισαν ποτέ στο σπίτι, είναι τα ταξικά μας αδέρφια που σκοτώθηκαν στο μεροκάματο/νυχτοκάματο, θυσία στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Τα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα αποτελούν την πιο φριχτή έκφραση της διαρκούς υποτίμησης των ζωών μας. Ταυτόχρονα, αναδεικνύουν και την τεράστια αναγκαιότητα για οργάνωση στη βάση των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Μέσα από την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων της τάξης μας, μέσα από τους αγώνες μας στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, σε οποιαδήποτε πτυχή της καθημερινότητας μας, στεκόμαστε η μία δίπλα στον άλλο και στήνουμε αναχώματα στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου.
Τα πλούτη τους είναι βαμμένα με το αίμα των εκμεταλλευόμενων, των φτωχών, των προλετάριων. Να μην τους αφήσουμε να μας βυθίσουν στο σκοτάδι, την απελπισία και το θάνατο. Να μην επιτρέψουμε να εγκληματούν άλλο ενάντια στην τάξη μας. Για όλους εμάς που παλεύουμε κόντρα στην εξαθλίωση μας και το θάνατο. Για την ζωή και την αλληλεγγύη, για την κοινωνική επανάσταση…

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΙ
ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ, ΝΕΡΟ, ΘΕΡΜΑΝΣΗ, ΙΝΤΕΡΝΕΤ

ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΡΕΙΣ ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

Συγκέντρωση – μικροφωνική : Παρασκευή 16/4 στις 12:00

στον ΔΕΔΔΗΕ κεντρικής Θεσσαλονίκης, Αγίου Δημητρίου 37

Απρ 01

ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΓΚΛΟΠ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ ΦΤΑΝΕΙ Η ΠΕΝΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

Το Σάββατο 27 Μαρτίου σε δημοσίευμα, στο in.gr , του γνωστού φερέφωνου της κρατικής ασφάλειας Βασίλη Λαμπρόπουλου μαθαίνουμε για την ύπαρξη μιας λίστας υπόπτων για επιθέσεις σε μπάτσους. Πιο συγκεκριμένα στην λίστα αυτή υπάρχουν 21 δίκυκλα με τις πινακίδες κυκλοφορίας κ την μάρκα του οχήματος όπως επίσης και τα επώνυμα των ιδιοκτητών τους. Ο συντάκτης “κρύβει” τα στοιχεία με τρόπο που να είναι εύκολο, για οποιονδήποτε θελήσει να ψάξει, να βρει τα στοιχεία των δικύκλων και των κατόχων τους. Το άρθρο μάλιστα μας ενημερώνει ότι τα συγκεκριμένα οχήματα υποτίθεται ότι έχουν βρεθεί τις προηγούμενες ημέρες κοντά σε σπίτια μπάτσων και σε υπηρεσίες στην πόλη της Αθήνας. Στην πλειονότητα τους τα οχήματα αυτά όπως και οι αναβάτες τους κινούνται στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για μια ακόμη στοχοποίηση εις βάρος αγωνιστών κ αγωνιστριών. Μια ξεκάθαρη στοχοποίηση ενάντια σε συντρόφους και συντρόφισσες δημιούργημα της φαντασίας των γνωστών εργαστηρίων κατασκευής ενόχων της κρατικής ασφάλειας και της αντιτρομοκρατικής. Η λίστα αυτή είναι μια επίθεση σε ολόκληρο το κίνημα καθώς περιέχει αγωνιστές και αγωνίστριες από διαφορετικές πόλεις και πολλές πολιτικές συλλογικότητες, μεταξύ των οποίων και μέλη της ομάδας μας. Δεν μας ξαφνιάζει η συγκεκριμένη υπόθεση αν και πρόκειται για μια ξεδιάντροπη απόπειρα τρομοκράτησης.

Το κράτος σπέρνει θάνατο και τρομοκρατία

Τον τελευταίο χρόνο το κράτος εκμεταλλευόμενο το ξέσπασμα της πανδημίας, έχει φέρει μέτρα που δεν έχουν καμία σχέση με υγειονομικά ζητήματα και την ενίσχυση του συστήματος υγείας, αλλά στοχεύουν στην πειθάρχηση και τον έλεγχο του κοινωνικού συνόλου. Κατά τη διάρκεια των λοκντάουν έχουν περάσει μία σειρά από αντιδραστικούς νόμους (πτωχευτικός κώδικας, αντεργατικός νόμος, νόμος Κεραμέως, νόμος λογοκρισίας και καταστολής για την ελεύθερη έκφραση στην τέχνη, κα), ενώ ταυτόχρονα το κράτος φρόντισε να ορίσει ως νούμερο ένα «υγειονομικούς κινδύνους» και να καταστείλει τις πορείες στις 17/11 και 6/12 και όποια κινητοποίηση εναντιώνονταν στις πολιτικές του. Δεν υπήρξε καμία ουσιαστική μέριμνα για τους εκμεταλλευόμενους, πόσο μάλλον για τους υγειονομικούς και την ενίσχυση του δημοσίου συστήματος υγείας. Απλήρωτες και ατελείωτες υπερωρίες, οι ΜΕΘ λιγοστές για τις ανάγκες της κοινωνίας, μεταθέσεις σε πόστα χωρίς την απαραίτητη κατάρτιση, καμία μόνιμη πρόσληψη υγειονομικού προσωπικού. Η κρατική αυθαιρεσία έχει γίνει ο κανόνας, όπως ανέδειξε πρόσφατα και η απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα, και οδηγεί στο θάνατο ακόμα περισσότερα κομμάτια της τάξης μας.

Η απάντηση του κράτους σε όλα αυτά τα ζητήματα ήταν περισσότερη καταστολή και ακόμα περισσότερες προσλήψεις μπάτσων, καθώς θωρακίζεται για την οποιαδήποτε υποψία οργής και αντίδρασης που θα φέρουν οι πολιτικές του. Επομένως, δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση η διακίνηση ψευδών και ανυπόστατων άρθρων, όπως αυτό του Λαμπρόπουλου. Στοχοποιώντας 21 αγωνιστ(ρι)ές για επιθέσεις σε μπάτσους σε διαφορετική πόλη, τέτοια σκουπίδια σαν το Λαμπρόπουλο επιχειρούν να αναστείλουν τη δράση και να «παραδειγματίσουν» όσους και όσες αντιστέκονται.

Ουσιαστικά πρόκειται για κυνήγι αγωνιστών με όρους «φαρ ουέστ» από κάθε μπάτσο ή φασίστα και μια ξεκάθαρη απειλή ώστε να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για ζωή και αξιοπρέπεια. Μια ακόμα επίθεση στον κόσμο του αγώνα σε ένα μακρύ κατάλογο κρατικών – παρακρατικών επιθέσεων και παρακολούθησης: την επίθεση στον ΕΚΧ Σχολείο από φασίστες αγκαλιά με μπάτσους στις 25 Μάρτη , παλαιότερες δολιοφθορές σε οχήματα συντρόφων , απαγωγές και βασανιστήρια (Μασοβκα), παρακολουθήσεις πολιτικών χώρων και οχημάτων συντρόφων (όπως στη Ταξική Αντεπίθεση).

Δεν είμαστε εμείς υπόλογοι μα το κράτος και το κεφάλαιο για χιλιάδες εγκλήματα. Για τις κρατικές δολοφονίες από covid 19, για τη χρόνια υποβάθμιση του ΕΣΥ, για τους νεκρούς σε φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για τη συγκάλυψη παιδεραστών και βιαστών, για τις εργατικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, για τις δολοφονίες και τις επαναπροωθήσεις στον Έβρο και στην θάλασσα, για τη λεηλασία της φύσης, για την βία των μπάτσων στις γειτονιές και στα τμήματα, για το τροχαίο δυστύχημα, την εγκατάλειψή του Ιάσωνα και την προσπάθεια κουκουλώματος. Τα εγκλήματα δεν έχουν τέλος.

Η αλληλεγγύη θα συντρίψει κάθε κατασταλτικό σχέδιο

Από την άλλη, κόσμος που οργανώνεται και αγωνίζεται ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα ξέρει πολύ καλά τι θα πει καταστολή, αλλά και τι θα πει αλληλεγγύη. Με οριζόντιες διαδικασίες και ακηδεμόνευτους αγώνες αντιστεκόμαστε καθημερινά στους εργασιακούς μας χώρους, δημιουργούμε σχέσεις κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης στις γειτονιές που μένουμε, μπλοκάρουμε τα αντι-εκπαιδευτικά νομοσχέδια και την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, στήνουμε αναχώματα στον εκφασισμό της κοινωνίας και την επέλαση κάθε λογής μπάτσων από το κοινωνικό πεδίο, δεν ξεχνάμε τους μετανάστες και τις μετανάστριες που «απολαμβάνουν» τις πιο δολοφονικές ορμές του κράτους και του εθνικού κορμού, τους πολιτικούς κρατούμενους και τους αγώνες τους. Ξέρουμε καλά ότι αυτές οι επιλογές μας και οι αγώνες μας θα μας φέρουν αντιμέτωπους/ες με το ευρύ φάσμα της καταστολής. Το κράτος θα επιχειρήσει να κατατροπώσει κάθε φώνη που του εναντιώνεται.

Όμως επειδή η μεγάλη μας δύναμη είναι η συλλογική μας δύναμη ξέρουμε καλά και την αξία της αλληλεγγύης. Όπως δεν έχουμε αφήσει κανέναν αγωνιζόμενο άνθρωπο στα χέρια της καταστολής, έτσι θα γίνει και τώρα. Μπάτσοι, φασίστες και δημοσιογράφοι που φαντασιώνονται να συμβαίνει το οτιδήποτε σε αγωνιστές που αναφέρονται στο συγκεκριμένο άρθρο ή όχι να ξέρουν ότι θα μας βρουν μπροστά τους.

Αν το κράτος και το κεφάλαιο θεωρούν ότι με την στοχοποίηση, τις σκευωρίες και την καταστολή θα θα μας φοβίζουν είναι γελασμένοι. Ξεχνάνε ότι είμαστε σπλάχνο από τα σπλάχνα των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Γνωρίζουμε πως ο δρόμος προς την Κοινωνική Απελευθέρωση θα ναι δύσβατος, μα είναι συνειδητή μας επιλογή να τον βαδίζουμε ως την λευτεριά της τάξης μας, ως την λευτεριά του ανθρώπου και της φύσης.

Η ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤ(ΡΙ)ΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ

ΥΓ. Για οτιδήποτε μας συμβεί την αποκλειστική ευθύνη φέρουν η ΕΛ.ΑΣ, το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ, ο Λαμπρόπουλος κ τα ΜΜΕ που έχουν δημοσιεύσει την συγκεκριμένη λίστα.

Μαρ 16

Διαδήλωση ενάντια στην κρατική βία

Διαδήλωση ενάντια στην κρατική βία

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2021 στις 18.00  αγ. Βενιζέλου

Ενάντια στην ταξική και κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας από το κράτος

Ένας χρόνος έχει περάσει από το ξέσπασμα της πανδημίας και η στρατηγική του κράτους για τη διαχείριση της δεν έχει αλλάξει. Επικαλούμενο τις ελλείψεις του δημόσιου συστήματος υγείας προχώρησε σε μια σειρά περιοριστικών μέτρων τα οποία απαγορεύουν και χαρακτηρίζουν ως “άσκοπη” οποιαδήποτε δραστηριότητα δε σχετίζεται με την παραγωγή και την κατανάλωση. Το κράτος λοιπόν αντί να επιλέξει να ενισχύσει το σύστημα υγείας για την αντιμετώπιση της πανδημίας προχώρησε σε προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων και τη δημιουργία καινούργιων σωμάτων αστυνόμευσης. Η λύση του κράτους απέναντι σε κάθε πρόβλημα λοιπόν είναι η καταστολή (είτε αυτή εφαρμόζεται με τους νόμους που ψηφίζει η πολιτική εξουσία, είτε με την μεροληπτική στάση που κρατάει η δικαστική, είτε με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ, είτε με την βία που ασκούν στο δρόμο οι μπάτσοι) και η καταστολή αυτή έρχεται για όλους. Οι πρόσφατες εικόνες από την εκκένωση της πρυτανείας του ΑΠΘ, το όργιο ξυλοδαρμών σε νέα Σμύρνη αλλά και σε όλο τον ελλαδικό χώρο δεν αφήνουν καμία άλλη επιλογή στους ανθρώπους που θέλουν να ανασαίνουν ξανά ελεύθεροι από το να αντισταθούν στο κτήνος που ονομάζεται κράτος, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Ένας από τους αγώνες που ξέσπασαν μέσα σε αυτήν την περίοδο ήταν και αυτός της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα ενάντια στην κρατική εκδικητικότητα και αυθαιρεσία. Και ακριβώς επειδή η κρατική αυθαιρεσία δεν στοχεύει μόνο στον Κουφοντίνα η λήξη της απεργίας πεινάς του αγωνιστή δεν είναι το τέλος, πάρα ακόμα ένας σταθμός που ανέδειξε τη δολοφονική και εκδικητική φύση του κράτους.

Η αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας από τα λαμόγια της αστικής δημοκρατίας, η καταστολή από τα καθάρματα με τις μπλε στολές, η αλλογιστη καταπάτηση δημοσίων πόρων έτσι ώστε η κοινωνία να παραμένει στο σκοτάδι και τον τρόμο,δεν μας αφήνουν άλλη επιλογή από την επιλογή του αγώνα.

Ο αγώνας ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι αγώνας για ζωή

Νίκη στον αγώνα του Δημήτρη Κουφοντινα απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία

Νίκη στον αγώνα τών φοιτητών/τριών, των υγειονομικών και όσων αγωνίζονται.

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα του Δ. Κουφοντίνα

Φόρτωση περισσότερων