Στις 07/12 η κατάληψη Ντουγρού που βρίσκεται στην Λάρισα δέχτηκε επίθεση από φασιστοειδή. Είχαν προηγηθεί απειλές και επιθέσεις φασιστοειδών σε χώρους εργασίας συντρόφων/ισσων. Οι επιθέσεις αυτές μόνο μεμονωμένες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Εντάσσονται σε ένα γενικότερο πλαίσιο φασιστικών επιθέσεων τόσο σε χώρους αγώνα όσο και σε συντρόφους/ισσες.

Την εποχή της βίαιης φτωχοποίησης των ζωών μας ο πατριωτικός/εθνικιστικός λόγος επιχειρείται να κυριαρχήσει στη δημόσια σφαίρα. Το κράτος δεν έχει τίποτα άλλο να εγγυηθεί και πλασάρει το δόγμα τάξη- ασφάλεια-σταθερότητα. Η πατριωτική ρητορική από κόμματα-ΜΜΕ φαίνεται πως σταδιακά εμποτίζει την κοινωνική βάση. Η επανεμφάνιση στο προσκήνιο του μακεδονικού ζητήματος έδωσε ώθηση και δημόσιο βήμα και χώρο στον εθνικό κορμό να ανασυνταχτεί και να συσπειρωθεί. Με αυτήν την πλάτη έκαναν και την εμφάνισή τους και διάφοροι σχηματισμοί φασιστοειδών που επιχειρούν να αναβαθμίσουν την παρουσία και συνακόλουθα τη δράση τους. Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τα πρώτα συλλαλητήρια για το μακεδονικό ζήτημα και από τότε έπεσε πολύ νερό στο μύλο της αναβίωσης του εθνικισμού. Από τις επιθέσεις σε καταλήψεις (εμπρησμός κατάληψης Libertatia, επιθέσεις στον ΕΚΧ Σχολείο, εμπρησμός παλιού νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη κ.α) μέχρι και τις πρόσφατες υποκινούμενες μαθητικές εθνικιστικές καταλήψεις. Όσο γελοίο και να μας φαίνεται το εθνικιστικό κρεσέντο διάφορων καρνάβαλων μακεδονομάχων και έφιππων ψεκασμένων πιτσιρικάδων γνωρίζουμε να μην αντιμετωπίζουμε τον φασισμό ως γραφικό φαινόμενο αλλά πάντα ως επικίνδυνο.

Το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας είναι ο βασικός πυλώνας για την αναπαραγωγή του κράτους και του καπιταλισμού. Λειτουργεί διασπαστικά στις κοινότητες καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων, αποτρέποντας τους αγώνες για την διεκδίκηση των ταξικών συμφερόντων. Στην εποχή που τα εργασιακά δικαιώματα ισοπεδώνονται και βίαια λεηλατούνται οι ζωές μας, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στηρίζει με κάθε τρόπο τις πατριωτικές κορώνες ώστε να αποδυναμωθούν οι ταξικοί κοινωνικοί αγώνες και να επιτυγχάνεται κατά το δυνατόν “βελούδινα” η λεηλασία των ζωών μας. Από την άλλη πλευρά, πλασάρει την ύπαρξη της ως εγγυητή της σταθερότητας και εξυγιαντή απέναντι σε φαινόμενα ρατσιστικού/εθνικιστικού μίσους.

Ταυτόχρονα, διάφοροι ακροδεξιοί κύκλοι με θεσμικό πρόσωπο προσπαθούν να πάρουν κομμάτι από τη πίτα υποδαυλίζοντας συνεχώς τα μισαλλόδοξα ένστικτα. Είδαμε πρόσφατα να διοργανώνονται μνημόσυνα για το δολοφονημένο φασίστα Κ. Κατσίφα. Όσο όμως υποδαυλίζεται το ρατσιστικό μίσος τόσο οπλίζονται τα χέρια των φασιστών όσο και δημιουργείται η συνθήκη κοινωνικής ανοχής ή αδιαφορίας για τα εγκλήματα που ο ρατσισμός παράγει. Το τελευταίο θύμα αυτής της συνθήκης είναι ο μετανάστης εργάτης Petri Zifle που δολοφονήθηκε από τις σφαίρες χρυσαυγίτη στην Κέρκυρα.

Όμως η κοινωνική οργή ξεχειλίζει. Στον αντίποδα των εθνικιστικών καταλήψεων έγιναν αντιφασιστικές κινήσεις από μαθητές. Στο μνημόσυνο του φασίστα Κατσίφα στο Ηράκλειο οι φασίστες όσο και να προσπάθησαν να κρυφτούν πίσω από τους μπάτσους ισοπεδώθηκαν από συντρόφους/ισσες. Οι αντισυγκεντρώσεις αντιφασιστών/τριων που τους ανακόπτει τα σχέδια, η μαχητική υπεράσπιση των χώρων μας, το τσάκισμα μεμονωμένων φασιστών, όλα αυτά συνιστούν καθημερινές αναχαιτίσεις του τέρατος. H απάντησή μας είναι ο διαρκής αδιαμεσολάβητος αντιθεσμικός μαχητικός αντιφασισμός. Ένας αγώνας οργανωμένος από τα κάτω άρρηκτα συνδεδεμένος ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Ένας αγώνας αμυντικός για να προστατεύουμε τους συντρόφους/ισσες μας και τις δομές αγώνα που δημιουργούμε, ένας αγώνας επιθετικός για να τσακίσουμε το τέρας του φασισμού και του συστήματος που τον γεννά και τον θρέφει.

Δεν ξεχνάμε δε συγχωρούμε τη δολοφονία του εργάτη Petrit Zifle.

Οι δρόμοι ανήκουν στους εξεγερμένους και όχι στους ρουφιάνους και τους υποταγμένους.
Καμία φασιστική επίθεση δε θα μείνει αναπάντητη.
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Ντουγρού.

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 3 χρόνια καταλήψεων Ντουγρού (Τζαβέλλα 52) και Αντιδραστήριο (Λέσχη ΤΕΙ Λάρισας) θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 24/11 στην κατάληψη Ντουγρού στις 20:00 παρουσίαση της μπροσούρας “Η ειρήνη τους βρωμάει πόλεμο”. Μια διασυλλογική απόπειρα ανάγνωσης των πολιτικών εξελίξεων με αφορμή τις αναδυόμενες εντάσεις στα ελληνοτουρκικά σύνορα, τον ιστορικό ρόλο των διακρατικών πολιτικοστρατιωτικών οργανισμών και την κοινωνικοοικονομική διάσταση ενός επερχόμενου πόλεμου. (συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά, αναρχική ομάδα Πυρανθός, κατάληψη Terra Ingognita)

ενόψει του εφετείου του στις 21 Νοεμβρίου

Στις 4/08/2016 σε τυχαίο έλεγχο των μπάτσων στην Σπάρτη συλλαμβάνονται ύστερα από καταδίωξη οι αναρχικοί Κ. Σακκάς και Μ. Σεϊσίδης οι οποίοι καταζητούνταν για διαφορετικές καταδικαστικές αποφάσεις ο καθένας.
Κατά την διάρκεια της καταδίωξης τους οι μπάτσοι πυροβολούν σε ευθεία βολή εναντίον των άοπλων συντρόφων, ευτυχώς χωρίς να τους πετύχουν, ενώ κατά την διάρκεια της σύλληψης και μετά από αυτή ξυλοκοπούνται και υπόκεινται σε βασανιστήρια στην αστυνομική διεύθυνση Λακωνίας. Χωρίς παρουσία δικηγόρου και με συνοπτικές διαδικασίες μεταφέρονται στην Αθήνα. Από εκεί αφού διατάσσεται η προφυλάκιση τους.
Ο αναρχικός Μ. Σεϊσίδης καταζητούνταν και μάλιστα με επικήρυξη 600.000 ευρώ για την συμμετοχή του σε ληστείες της συμμορίας που κατασκεύασε η αντιτρομοκρατική δίνοντας της το όνομα “ληστές με τα μαύρα”.
H υπόθεση ξεκινάει στις 26/01/06 όταν ο σύντροφος Γ. Δημητράκης μετά από ληστεία στην Εθνική Τράπεζα, πυροβολημένος από αστυνομικούς, κακοποιείται δημόσια θέα και συλλαμβάνεται. Με την μεγάλη επιτυχία της ΕΛΑΣ να παίζει σε όλα τα κανάλια μαζί με εικόνες της κακοποίησης του τραυματία συντρόφου οι εγκέφαλοι της αντιτρομοκρατικής αποφασίζουν να φορτώσουν άλλες 6 “ορφανές” ληστείες ώστε να φεύγουν από το αρχείο τους. Για να μπορέσουν να δέσουν τις κατηγορίες ώστε ο σύντροφος να πάει με τον αντιτρομοκρατικό (που τότε χρειαζόταν 4 άτομα για να ενεργοποιηθεί) απαγγέλουν κατηγορίες στους συντρόφους Γ. Τσιρώνη και τα αδέρφια Σίμο και Μάριο Σεϊσίδη.
Ο Γ. Δημητράκης καταδικάζεται τον Ιούλιο του 2007 για την ληστεία στην εθνική τράπεζα στην Σόλωνος αρχικά με βαριά ποινή (κάθειρξη 25 χρόνων) και σε δεύτερο βαθμό αφού έχει ξεφουσκώσει η φούσκα της αντιτρομοκρατικής στο μισό σε 12,5 χρόνια και αφού εκτίει την ποινή του αποφυλακίζεται, ενώ για τις υπόλοιπες 6 ληστείες, την απόπειρα ανθρωποκτονίας και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος αθωώνεται.
Οι υπόλοιποι 3 κατηγορούμενοι διέφυγαν την σύλληψη και ζούσαν φυγόδικοι. Στις 03/05/2010 μπάτσοι καταδιώκουν, πυροβολούν, σακατεύουν στο ξύλο και συλλαμβάνουν τον Σίμο Σεϊσίδη με συνέπεια τον ακρωτηριασμό του ποδιού του. Στις 290/5/2015 συλλαμβάνεται ο Γ. Τσιρώνης σε επιχείρηση της ΕΛΑΣ, επιχείρηση που οδήγησε στην αυτοκτονία του Σπύρου Δραβίλα. Αμφότεροι αθωώνονται ομόφωνα, σε 2 διαφορετικά δικαστήρια, για όλες τις κατηγορίες που αφορούν την συγκεκριμένη υπόθεση.
Με ένα κατηγορητήριο που είχε κουρελιαστεί άλλες 3 φορές στις αίθουσες των δικαστηρίων κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε την αθώωση και του Μάριου Σεϊσίδη. Αντ’ αυτού όμως τον Απρίλη του 2017 σε μία απόφαση μνημείο δικαστικής αυθαιρεσίας ο σύντροφος καταδικάζεται πρωτόδικα σε 36 χρόνια κάθειρξη.
Η εκδικητική μανία του πλέγματος των διωκτικών μηχανισμών δεν είναι κάτι που μας εκπλήσσει. Ξέρουμε πολύ καλά πως το θράσος τους είναι απύθμενο όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν όσους αναγνωρίζουν ως εχθρούς του κράτους. Αν κάτι είναι που μπορεί να προστατέψει από τέτοιου είδους αυθαιρεσίες όσους έχουν ταχθεί στον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, είναι η δύναμη της αλληλεγγύης μεταξύ των αγωνιζόμενων και η ανάδειξη του πραγματικού προσώπου του κράτους, αυτού που θέλει να κρύβει από την κοινωνία. Τον χωρίς όρια μηχανισμό σύνθλιψης ανθρώπου και φύσης για την υπεράσπιση των συμφερόντων μιας δράκας κεφαλαιοκρατών και των σκυλιών τους.
Στις 21/11 ξεκινάει το εφετείο του Μάριου. Δεν θα ανεχθούμε ούτε μια μέρα παραπάνω ομηρίας του συντρόφου. Οι ζωές μας δεν είναι παιχνίδια στα χέρια των διωκτικών μηχανισμών για να μοιράζονται γαλόνια. Ομηρία 12 χρόνων, τραυματισμοί συντρόφων, φυλακίσεις και ό,τι συνεπάγεται το κυνήγι μαγισσών που ξεκίνησε τον Γενάρη του 2006 πρέπει να τελειώσουν άμεσα.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΜΑΡΙΟ ΣΕΪΣΙΔΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Στις 8 Νοεμβρίου ο αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Δημτσιάδης θα βρεθεί για ακόμη μία φορά ενώπιον του στρατοδικείου για το αδίκημα της ανυποταξίας. Μιας επιλογής του που είναι αποτέλεσμα της ταξικής του θέσης και της πολιτικής του συγκρότησης. Μόλις λίγο καιρό πριν, το Σεπτέμβρη, ο σύντροφος ενημερώθηκε για την επιβολή νέου προστίμου 6.000 ευρώ –του τέταρτου σε διάστημα μόλις 2 χρόνων- εξαιτίας της άρνησής του να υπηρετήσει τον ελληνικό στρατό. Η μανία με την όποια διώκεται ο σύντροφός μας δεν μας εκπλήσσει. Η κρατική μηχανή δεν ξεχνάει τους δηλωμένους της εχθρούς. Και ο σύντροφος είναι ένας ακόμα δηλωμένος εχθρός του κράτους και του κεφαλαίου. Το αποδεικνύει η συνεχής και συνεπής του συμμετοχή στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.

Οι ολικοί αρνητές στράτευσης είναι αγωνιστές που επέλεξαν να αντιπαρατεθούν απέναντι στον εθνικό στρατό. Έναν μηχανισμό που ζέχνει μιλιταρισμό και αποτελεί την αιχμή του δόρατος στη διάχυση του εθνικισμού, την προάσπιση της εθνικής ενότητας και την υποταγή σε κάθε μορφής εξουσία. Έναν μηχανισμό που σε καιρό “ειρήνης’’ λειτουργεί ως απεργοσπαστικός, κατασταλτικός σε περιπτώσεις εξεγέρσεων και είναι άμεσα εμπλεκόμενος με τις δολοφονίες και τον εγκλεισμό των μεταναστών και μεταναστριών. Σε καιρό πολέμου είναι η μεγάλη μπίζνα, είναι η μηχανή θανάτου υπεύθυνη για δολοφονίες κυρίως αμάχων, βιασμούς και εκτοπίσεις ολόκληρων πληθυσμών.

Για τη στάση τους αυτή, οι ολικοί αρνητές βρίσκονται αντιμέτωποι με μία πολυεπίπεδη καταστολή. Το ελληνικό κράτος έχει την πρωτοτυπία να ορίζει την ανυποταξία συνεχές αδίκημα. Αυτό σημαίνει ότι οι διώξεις για την επιλογή τους να μην υπηρετήσουν τον εθνικό στρατό είναι συνεχείς. Πόσο μάλλον για αυτούς που το έπραξαν συνειδητά, από πολιτική επιλογή, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι ολικοί αρνητές στράτευσης επιβαρύνονται και με το διοικητικό πρόστιμο των 6.000 ευρώ κάθε φορά που ξεκινά μία δίωξή τους, το οποίο εκτελείται από την εφορία. Με αυτή τη μορφή οικονομικής καταστολής το κράτος επιχειρεί να έχει τους ολικούς αρνητές μια ζωή ομήρους του στα χρέη και τη γραφειοκρατία. Επίσης, είναι και μία κίνηση αποπολιτικοποίησης του αγώνα ενάντια στους εθνικούς στρατούς, καθώς από μία πολιτική επιλογή μπαίνει στην ίδια μοίρα και αντιμετωπίζεται σαν χρέος προς το δημόσιο, όπως τα χρέη που έχουν τα αφεντικά, επιχειρήσεις – κολοσσοί και όσοι επιδιώκουν να πατήσουν επί πτωμάτων προς όφελος της κερδοφορίας τους.

Ζούμε σε μια εποχή που η τράπουλα της ηγεμονίας ξαναμοιράζεται για τους κυρίαρχους. Αυτό σημαίνει πόλεμος, αλληλοσφάξιμο των καταπιεσμένων για τα συμφέροντα των ισχυρών. Το ελληνικό κράτος παίρνει με τη σειρά του τη θέση του στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς. Το κράτος λοιπόν επιχειρεί να μας κάνει το καύσιμο της πολεμικής του μηχανής στους επερχόμενους πολέμους. Την ίδια στιγμή που μας κάνει το βίο αβίωτο με την ολοένα και εντονότερη εκμετάλλευσή μας στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς και που καθιστά την κάλυψη των βασικών βιοτικών μας αναγκών αδύνατη προσπαθεί να μας πείσει να γίνουμε κρέας για οβίδες. Προσπαθεί να μας ψήσει με το μπαλαμούτι της εθνικής ενότητας, της ενότητας μεταξύ πλούσιων και φτωχών, αφεντικών και εργατών.
Για αυτούς τους λόγους, εμείς δεν αναγνωρίζουμε καμία εθνική ενότητα. Η μοναδική ενότητα που αναγνωρίζουμε είναι μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου. Μας καλούν να δώσουμε και την τελευταία ρανίδα του αίματος μας για τα συμφέροντά τους. Δηλώνουμε πως θα ματώσουμε μόνο για την τάξη μας, για τους προλετάριους και τις προλετάριες, για τους απόκληρους, για όσες και όσους “περισσεύουν”. Για να δημιουργήσουμε έναν άλλον κόσμο δίχως κράτη και έθνη, δίχως αφεντικά και πατριαρχία. Θα ματώσουμε για την Κοινωνική Επανάσταση, για την Κοινωνική Απελευθέρωση, για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΤΣΙΑΔΗ

ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ  ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΠΕΜΠΤΗ 8/11 ΣΤΙΣ 9:00 ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός

Το Σεπτέμβρη ο αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Δημτσιάδης ενημερώθηκε για την επιβολή νέου προστίμου 6.000 ευρώ –του τέταρτου σε διάστημα μόλις 2 χρόνων- εξαιτίας της άρνησής του να υπηρετήσει τον ελληνικό στρατό. Η μανία με την όποια διώκεται ο σύντροφός μας δεν μας εκπλήσσει. Η κρατική μηχανή δεν ξεχνάει τους δηλωμένους της εχθρούς. Και ο σύντροφος είναι ένας ακόμα δηλωμένος εχθρός του κράτους και του κεφαλαίου. Το αποδεικνύει η συνεχής και συνεπής του συμμετοχή στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.
Οι ολικοί αρνητές στράτευσης είναι αγωνιστές που επέλεξαν να αντιπαρατεθούν απέναντι στον εθνικό στρατό. Έναν μηχανισμό που ζέχνει μιλιταρισμό και αποτελεί την αιχμή του δόρατος στη διάχυση του εθνικισμού, την προάσπιση της εθνικής ενότητας και την υποταγή σε κάθε μορφής εξουσία. Έναν μηχανισμό που σε καιρό “ειρήνης’’ λειτουργεί ως απεργοσπαστικός, κατασταλτικός σε περιπτώσεις εξεγέρσεων και είναι άμεσα εμπλεκόμενος με τις δολοφονίες και τον εγκλεισμό των μεταναστών και μεταναστριών. Σε καιρό πολέμου είναι η μεγάλη μπίζνα, είναι η μηχανή θανάτου υπεύθυνη για δολοφονίες κυρίως αμάχων, βιασμούς και εκτοπίσεις ολόκληρων πληθυσμών.
Για τη στάση τους αυτή, οι ολικοί αρνητές βρίσκονται αντιμέτωποι με μία πολυεπίπεδη καταστολή. Το ελληνικό κράτος έχει την πρωτοτυπία να ορίζει την ανυποταξία συνεχές αδίκημα. Αυτό σημαίνει ότι οι διώξεις για την επιλογή τους να μην υπηρετήσουν τον εθνικό στρατό είναι συνεχείς. Πόσο μάλλον για αυτούς που το έπραξαν συνειδητά, από πολιτική επιλογή, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι ολικοί αρνητές στράτευσης επιβαρύνονται και με το διοικητικό πρόστιμο των 6.000 ευρώ κάθε φορά που ξεκινά μία δίωξή τους, το οποίο εκτελείται από την εφορία. Με αυτή τη μορφή οικονομικής καταστολής το κράτος επιχειρεί να έχει τους ολικούς αρνητές μια ζωή ομήρους του στα χρέη και τη γραφειοκρατία. Επίσης, είναι και μία κίνηση αποπολιτικοποίησης του αγώνα ενάντια στους εθνικούς στρατούς, καθώς από μία πολιτική επιλογή μπαίνει στην ίδια μοίρα και αντιμετωπίζεται σαν χρέος προς το δημόσιο, όπως τα χρέη που έχουν τα αφεντικά, επιχειρήσεις – κολοσσοί και όσοι επιδιώκουν να πατήσουν επί πτωμάτων προς όφελος της κερδοφορίας τους.
Ζούμε σε μια εποχή που η τράπουλα της ηγεμονίας ξαναμοιράζεται για τους κυρίαρχους. Αυτό σημαίνει πόλεμος, αλληλοσφάξιμο των καταπιεσμένων για τα συμφέροντα των ισχυρών. Το ελληνικό κράτος παίρνει με τη σειρά του τη θέση του στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς. Το κράτος λοιπόν επιχειρεί να μας κάνει το καύσιμο της πολεμικής του μηχανής στους επερχόμενους πολέμους. Την ίδια στιγμή που μας κάνει το βίο αβίωτο με την ολοένα και εντονότερη εκμετάλλευσή μας στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς και που καθιστά την κάλυψη των βασικών βιοτικών μας αναγκών αδύνατη προσπαθεί να μας πείσει να γίνουμε κρέας για οβίδες. Προσπαθεί να μας ψήσει με το μπαλαμούτι της εθνικής ενότητας, της ενότητας μεταξύ πλούσιων και φτωχών, αφεντικών και εργατών.
Για αυτούς τους λόγους, εμείς δεν αναγνωρίζουμε καμία εθνική ενότητα. Η μοναδική ενότητα που αναγνωρίζουμε είναι μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου. Μας καλούν να δώσουμε και την τελευταία ρανίδα του αίματος μας για τα συμφέροντά τους. Δηλώνουμε πως θα ματώσουμε μόνο για την τάξη μας, για τους προλετάριους και τις προλετάριες, για τους απόκληρους, για όσες και όσους “περισσεύουν”. Για να δημιουργήσουμε έναν άλλον κόσμο δίχως κράτη και έθνη, δίχως αφεντικά και πατριαρχία. Θα ματώσουμε για την Κοινωνική Επανάσταση, για την Κοινωνική Απελευθέρωση, για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΤΣΙΑΔΗ
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ

Μικροφωνική-συγκέντρωση αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης Σάββατο 13/10 στις 12:00, Αριστοτέλους με Εγνατία.

Την Τετάρτη στις 05/09, η κατάληψη παλιού νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη δέχθηκε εμπρηστική επίθεση. Πιο συγκεκριμένα, “άγνωστοι” εισβάλλουν στο χώρο και βάζουν φωτιά στη βιβλιοθήκη της κατάληψης. Ο συμβολισμός μιλάει από μόνος του.Τελικά, γείτονες καλούν την πυροσβεστική και η φωτιά δεν εξαπλώνεται στην υπόλοιπη κατάληψη, αλλά η ζημιά παραμένει μεγάλη.
Όσο όμως κι αν προσπάθησαν να φιμώσουν την κατάληψη, οι σύντροφοι κι οι συντρόφισσες στην Αλεξανδρούπολη δείχνουν πως ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες, η πάλη ενάντια στο σάπιο κόσμο της εξουσίας συνεχίζεται. Η κατάληψη παλιού νεκροτομείου ξεκίνησε το Νοέμβρη του 2016, από άτομα οι οποίοι γνωρίστηκαν στους αγώνες μιας περιοχής που το κράτος πολύ θα ήθελε “να μην κουνιέται φύλλο”. Η πόλη της Αλεξανδρούπολης, όντας ακριτική, είναι τίγκα στους μπάτσους, στους καραβανάδες και κάθε λογής φασιστικό κατακάθι, καθώς η εθνικιστική προπαγάνδα είναι πολύ έντονη εκεί. Και όχι τυχαία, αφού αυτή η “σύσταση” πληθυσμού εκεί είναι κεντρική πολιτική επιλογή και διαρκής επιδίωξη του κράτους.

Μέσα σ αυτό το τουλάχιστον συντηρητικό περιβάλλον, οι σύντροφοι κι οι συντρόφισσες δημιούργησαν μια δομή που μπόρεσε μέσα σε 2 χρόνια να στεγάσει αυτομορφώσεις, μουσικές και πολιτικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, προβολές και άλλα. Ο χώρος αυτός, δεν είναι απλά ντουβάρια, αλλά σημείο αναφοράς και ζύμωσης για ένα κομμάτι κόσμου που θέλει να αγωνιστεί και αποτελεί το σημείο από όπου ξεκινούν οι δράσεις του. Γι αυτό το λόγο, οι καταλήψεις ακόμη κι αν δεχτούν επιθέσεις ή εκκενώσεις, συνεχίζουν να υπάρχουν όσο ο κόσμος τους συνεχίζει να οργανώνεται και να παλεύει. Γι αυτό και μια υλική ζημιά δε μας τρομάζει, ακόμα κι αν είναι σημαντική.

Όσο για αυτούς τους “άγνωστους”, μπορεί τους συγκεκριμένους να μην τους ξέρουμε προσωπικά, αλλά γνωρίζουμε καλά το συνάφι τους… Ένστολα (και μη) καθάρματα, με ξενοφοβικές, σεξιστικές και μισανθρωπικές τάσεις, κάθε λογής ψεκασμένοι πατριώτες και χριστιανοταλιμπάν, “Μακεδονομάχοι” που βαράνε προσοχή στον Ιβάν: τους έχουμε αντιμετωπίσει και στην πόλη που εμείς δραστηριοποιούμαστε. Ξέρουμε πως αποτελούν την εφεδρεία του καπιταλιστικού οικοδομήματος, είναι οι ρουφιάνοι που ζητάν περισσότερους μπάτσους, είναι οι υμνητές του Γ’ Ράιχ, γλείφτες των εξουσιαστών και των αφεντικών. Αυτοί συνθέτουν εν ολίγοις τον φασιστικό συρφετό και κάποιοι εξ αυτών επιτέθηκαν και στην κατάληψη παλιού νεκροτομείου.

Ας το έχουν όμως στο μυαλό τους, ότι θα βρισκόμαστε απέναντί τους με κάθε πιθανή αφορμή. Κι αν δεν υπάρξει αφορμή, θα την εφεύρουμε. Ο αντιφασισμός είναι ένας διαρκής αγώνας σε επίπεδο λόγου και πράξης, σε σχολεία, σχολές, γειτονιές, χώρους εργασίας. Όσο και να το θέλουν, δε θα σταματήσουμε να υψώνουμε τη φωνή μας ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο, ενάντια σε κάθε φασιστική λογική. Στεκόμαστε δίπλα στους συντρόφους μας, με όπλο μας την αλληλεγγύη και συνεχίζουμε τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

ΚΑΜΙΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ